Widowiska kulturowe 20-WK-21WDL
Zajęcia poświęcone są przybliżeniu współczesnych sposobów pojmowania różnego typu praktyk widowiskowych oraz zapoznaniu studentek i studentów z kategoriami opisowymi i interpretacyjnymi stosowanymi przez antropologię widowisk i performatykę w badaniach widowisk kulturowych (cultural performances). Głównym zadaniem konwersatorium jest pogłębienie rozumienia przemian dokonujących się we współczesnej kulturze, zdominowanej przez kod wizualny. Na zajęciach poruszane są zagadnienia dotyczące społeczno-kulturowych uwarunkowań widowiskowości i performatywności oraz konstruowania i potwierdzania tożsamości za pomocą widowisk. Antropologiczny wymiar zajęć wyraża się w skupieniu na somatyczności jako podstawowej kategorii poznawczej. Oprócz dyskusji poświęconych omawianym zagadnieniom, studentki i studenci przygotowują pod opieką prowadzącego referaty ilustrowane dotyczące współczesnych praktyk widowiskowych i wiążących się z nimi kwestii teoretycznych, a także piszą pracę analityczno-interpretacyjną poświęconą wybranemu przez siebie widowisku współczesnemu.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się osoba studiująca potrafi:
- definiować i rozpoznawać typy widowisk kulturowych,
- posługiwać się aparatem pojęciowym stosowanym w badaniach widowisk kulturowych,
- samodzielnie opisywać, analizować i interpretować widowiska kulturowe, korzystając z narzędzi antropologii widowisk i performatyki.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych kierunków refleksji nad widowiskami kulturowymi, umiejętność formułowania samodzielnych i pogłębionych opinii.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności, niższa zdolność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji, ograniczony sposób formułowania oryginalnych konkluzji.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi, zadowalająca umiejętność krytycznego porównania poszczególnych form.
dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi.
Obecność na zajęciach i ocena:
a) obecność na zajęciach jest obowiązkowa,
b) nie dopuszcza się nieobecności nieusprawiedliwionych,
c) w przypadku nieusprawiedliwionego opuszczenia zajęć student/ka zobowiązany/a jest do zaliczenia materiału, który omawiany był na tych właśnie zajęciach, na konsultacjach.
Ocenie podlega:
a) postawa studentki/studenta w trakcie zajęć (tzn. punktualność, przygotowanie na zajęcia, aktywność, gotowość do podjęcia współpracy oraz do udziału w dyskusjach),
b) poziom referatu prezentującego wybraną partię materiału,
c) poziom wypowiedzi w ramach zaliczenia ustnego przeprowadzanego na zakończenie pierwszego semestru zajęć,
d) poziom pracy zaliczeniowej poświęconej jednej ze współczesnych form widowiskowych i przedstawianej na zakończenie zajęć.
W pierwszym semestrze studentki i studenci zobowiązani są do przygotowania referatu i do zaliczenia materiału w formie ustnej. W drugim podstawę zaliczenia (oprócz obecności i udziału w dyskusjach) stanowi praca zaliczeniowa poświęcona jednej ze współczesnych form widowiskowych.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Zalecana literatura:
Literatura obowiązkowa:
Diana Taylor, Performans, tłum. Mateusz Borowski, Małgorzata Sugiera, Kraków 2018.
Naomi Klein, Nie to za mało. Jak stawić opór polityce szoku i stworzyć świat, jakiego nam trzeba, przeł. Marek Jedliński, Warszawa 2018.
Performatyka. Terytoria, pod red. Ewy Bal i Dariusza Kosińskiego, Kraków 2017.
Dariusz Kosiński, Performatyka w(y)prowadzenia, Kraków 2016.
Literatura uzupełniająca:
Marvin Carlson, Performans, przeł. Edyta Kubikowska, red. nauk. wyd. pol. Tomasz Kubikowski, Warszawa 2015. (Wyd. I – 2007).
Dobrochna Ratajczakowa, Galeria gatunków widowiskowych, teatralnych i dramatycznych, Poznań 2015.
Performance Studies. Sources and Perspectives / Performatyka: źródła i perspektywy, pod red. Juliusza Tyszki, Poznań 2014.
Performans, performatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne, pod red. Ewy Bal i Wandy Świątkowskiej, Kraków 2013.
Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011.
Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, wyd. 2, oprac. Agata Chałupnik, Wojciech Dudzik, Mateusz Kanabrodzki, Leszek Kolankiewicz, wstęp i red. Leszek Kolankiewicz, Warszawa 2010. (Wyd. I – 2005).
Rytuał. Dramat. Święto. Spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego, pod red. Johna J. MacAloona, przeł. Katarzyna Przyłuska-Urbanowicz, Warszawa 2010.
Richard Schechner, Performatyka: wstęp, przeł. Tomasz Kubikowski, red. przekł. Marcin Rochowski, Wrocław 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: