Historia teatru i dramatu (XIX w.) 20-HTiD-31WDL-E

Cykl wykladów ma na celu zaznajomienie studentów z teatrem i dramatem i wieku XIX. Przeprowadzona zostanie wnikliwa analiza wybranych dzieł w szerokim kontekście (m.in. liczne odwołania do historii teatru, przemian kultur., wydarzeń politycznych i społecznych).
Wśród omówionych zagadnień m.in. teorie i manifesty teatralne (Francja/Niemcy; Hugo, Schlegel); teatr dla mas; teatr w. XIX a kultura masowa; związek teatru z operą; różnorodność form i konwencji m.in. dramat romantyczny; drama; lesedrama; Pie’ce bien faite; melodramt; komedia, jednoaktówka); ironia romantyczna; dramat a biedermeier; ; aktoromania; ośrodki teatr. (zwłaszcza Paryż, Wiedeń; teatry bulwarowe/przedmieść); dramatopisarze (m.in.: A. Dumasa-ojca, V. Hugo, A. de Musseta, E. Scribe’a, E. Augier, A. Dumasa-syna, V. Sardou, H. Becque’a); inscenizacje romantyczne.

do każdego tematu – obowiązkowo – 2 artyk.
do egzaminu – obowiązuje znajomość:
1) wykładów;
2) ćwiczeń
2) kanonu lektur

Cele kształcenia

Cykl wykładów ukazuje najistotniejsze procesy dramatu i teatru XIX w. (przemiany estetyczne, ideowe i wykonawcze). Przybliżone zostaną typy i modele dramatów i teatrów charakterystycznych dla omawianego okresu. Omówiona zostanie również ewolucja form gatunkowych i jej związek z repertuarem scen europ.Teatr i dramat zostanie ukazany w szerokim kontekście porównawczym

Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć

Informacje podane zostały na pierwszym spotkaniu ze Studentami oraz umieszczone w USOS. Wszelkie materiały - dostępne w bibliotekach naukowych Poznania, część zaś w Internecie.

Kierunek studiów

WIEDZA O TEATRZE

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Metody problemowe - wykład problemowy; Metody podające - prezentacja multimedialna

Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)

Ze względu na specyfikę współpracy Studentów i wykładowców znaczna część konsultacji odbywa się drogą mailową.

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem = 30 Praca własna studenta+ konsultacje = 30 SUMA GODZIN 60 SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA MODUŁU (PRZEDMIOTU) 2 Sumaryczne wskaźniki ilościowe a) Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich – 1 b) Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym– 1

Poziom przedmiotu

I stopień

Rodzaj przedmiotu

nieobowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

III rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

Student posiada podstawową wiedzę z lat wcześniejszych (rok. I i II), stąd też podczas wykładu wiele zagadnień stanowi kontynuację lub uzupełnienie/poszerzenie kompetencji.

Efekty kształcenia

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) student potrafi:
- rozpoznawać najistotniejsze procesy teatru XIX w. (przemiany estetyczne, ideowe i wykonawczymi).
- potrafi określać typy/modele teatrów charakterystycznych dla w.XIX.
– potrafi scharakteryzować ewolucję form gatunkowych (np. jednoaktówka; komedia; sztuki ludowe).
- wskazać i omówić twórczość najważniejsze dramaty europejskie w. XIX.
-- omówić najważniejsze tendencje repertuarowe teatrów europejskich.
- Potrafi umiejętnie posługiwać się terminami m.in. ironia, groteska, pièce bien faite, biedermeier.
- wskazać szeroki kontekst analityczny (historyczny, literacki, socjologiczny, antropologicznego),
- Rozpoznać kontynuacje, inspiracje i tradycje XIX wieku w działaniach teatru XX i XXI w.

Kryteria oceniania

Egzamin z listy lektur (zob. kanon) oraz z tematów wykładów.

Metody podające - prezentacja multimedialna
Metody problemowe - wykład problemowy
Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: obecność na zajęciach, aktywność, znajomość omawianej literatury i wykładów.

Praktyki zawodowe

nie dotyczy

Literatura

KANON:
V semestr, XIX wiek
11. Büchner G., Woyzeck, przeł. S. Napierski, w: tegoż: Utwory zebrane, Warszawa 1956,
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/woyzeck.pdf
2. G. Byron, Kain, tłum. Świderska A., BN II 54.
3. Goethe J.W., Faust, cz. 1 i 2, przeł. F. Konopka, Warszawa 1968.
4. Gogol M., Rewizor. Przeł. J. Tuwim, oprac. A. Wolicki, Wrocław 1966 (BN II 78);
5. Hugo W., Hernani. Przeł. K. Wągrowska. Oprac. L. Łopatyńska. Wrocław 1953 (BN II 84);
6. Kleist H. von, Książę Homburg, w: tegoż: Dramaty wybrane. Przeł. J. St. Buras. Posłowiem opatrzyła M. Janion. Kraków 2000 (lub wyd. BN II 158);
7. Lermontow M., Maskarada. Przełożył J. Zagórski, wstępem i objaśnieniami opatrzył W. Jakubowski, Wrocław 1963 (BN II 141);
8. Musset A. de, Nie igra się z miłością. przeł. i wstępem opatrzył T. Żeleński-Boy (BN II 74);
lub wyd. BN II 158);
9. Tieck L., Kot w butach, z niemieckiego przełożył, objaśnieniami i posłowiem opatrzył L. Libera, Zielona Góra 2007;

lektury uzupełniające:
1. Byron G., Manfred, przeł.. Z. Reutt-Witkowska (BN II 54);
2. Grillparzer F., Matka rodu Dobratyńskich, przeł. St. Starzyński, Lwów 1850;
http://reader.digitale-sammlungen.de/en/fs1/object/display/bsb10130064_00008.html
3. Labiche E., Kapelusz słomkowy, – ksero.
4. jedna do wyboru:
* Musset A. de, Lorenzaccio, Warszawa, 1972;
* lub: Musset A. de, Kaprysy Marianny, w: tegoż, Komedie, przeł. i wstępem opatrzył Tadeusz Żeleński - Boy, Warszawa 1949;
* lub: Musset A. de, Trzeba aby drzwi były otwarte lub zamknięte, w: tegoż, Dwie komedie i jedno przysłowie, Warszawa;
5. Raimund F., Chłop milionowy czyli Dziewczyna z swiata czarownego,
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=137399&from=publication
6. Sardou V., Madame Sans-Gene, ksero;

OPRACOWANIA I WYKAZ ŹRÓDEŁ:
O dramacie. Od Hugo do Witkiewicza, red. E. Udalska, Warszawa 1993:
- Schlegel A.W., O dramatyczności i teatralności
- Schopenhauer A., O tragedii
- Coleridge S.T., Rozwój dramatu; O cechach dramatów Szekspira
- Hugo V., Przedmowa do dramatu „Cromwell”; Przedmowa do „Ruy Blasa”
- Lessing G.E., Dramaturgia hamburska, opr. O. Dobijanka, Kraków 1994;
- Wagner R., Opera i dramat,

* Leyko M., Ludwika Tiecka projekt reformy teatru, w: Dramat i teatr postanisławowski, red. D. Ratajczak, Wrocław 1992.

Lektury obowiązkowe:

- Berthold M., Historia teatru, Wraszawa 1980.
- Historia teatru, pod red. J. R. Browna, Warszawa 1999.
.Kowalczykowa A., Dramat i teatr romantyczny, Wraszawa 1998.
- Dramat i teatr romantyczny, red. naukowy D. Ratajczak. Dramat w teatrze. Teatr w dramacie. Studia - Rozprawy – Artykuły, rod red. J. Błońskiego, J. Deglera, J. Popiela, D. Ratajczak. Wrocław 1992.
- Dramat i teatr pozytywistyczny, red. naukowy D. Ratajczak. Dramat w teatrze. Teatr w dramacie. Studia - Rozprawy - Artykuły. Pod red. J. Błońskiego, J. Deglera, J. Popiela, D. Ratajczak. Wrocław 1992.
- Allevy-Viala Marie-Antoinette, Inscenizacje romantyczne we Francji, wstęp Z. Raszewski, Warszawa 1959.
- Kowalczykowa A., Dramat i teatr romantyczny, Wraszawa 1998.

- Nicole A., Dzieje dramatu, t. 1-2, Warszawa 1959.
- Nicoll A., Dzieje teatru, Warszawa 1980.
- Nowicka E., Omamienie - cudowność - afekt. Dramat w kręgu dziewietnastowiecznych wyobrazeń i pojęć, Poznań 2003.
- Szturc W., Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX w., Warszawa 1999.
- Hasła z: Słownika literatury polskiej XIX wieku pod. red. J. Bachórza i A. Kowalczykowej, Wrocław 1991 (m.in. biedermeier, dramat niesceniczny, fizjonomika, groteska, Hamlet, mit, prometeizm, tragikomedia, ironia);
+ Hasła z Elektronicznej Encyklopedii Teatru Polskiego

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 20-HTiD-31WDL-E w USOSweb