Gramatyka porównawcza języków turkijskich 09-GPJT-11
1. Wprowadzenie. Gramatyka porównawcza a gramatyka historyczna. Stan badań w turkologii.
2. Struktura wyrazu.
3. Fonologia: samogłoski. Harmonia wokaliczna.
4. Fonologia: spółgłoski.
5. Liczebniki. Kategoria liczby.
6. Zaimki osobowe i wskazujące.
7. Czasowniki: kategorie czasownika (czas, osoba, liczba, tryb).
8. Imiona: kategorie imion (dzierżawczość, liczba, przypadek).
9. Imiesłowy i konwerba (współczasowniki).
10. Składnia: związki podstawowe.
11. Składnia: związki współorzeczeniowe (konwerbalne).
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Liczba godzin przedmiotu
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student po zdaniu egzaminu:
– ma podstawową wiedzę o podsystemach gramatycznych języków turkijskich;
– zna językoznawczą terminologię, zwłaszcza badań porównawczych, metodologię badań;
– ma świadomość związków synchronicznych i historycznych łączących języki turkijskie;
– umie korzystać ze słowników, gramatyk i opracowań porówawczych;
– umie analizować przyczyny zjawisk zachodzących w językach turkijskich;
– ma umiejętności językowe w zakresie językoznawstwa turkijskiego.
Kryteria oceniania
- umiejętność powiązania zjawisk językowych ze zdobytą wiedzą języków kierunkowych
- czytanie zalecanych opracowań
- egzamin ustny
Praktyki zawodowe
Nie przewiduje się
Literatura
Grunina, È. A. 1991. Istoričeskaja grammatika tureckogo jazyka. Moskva: Izdatel′stvo Moskovskogo Universiteta.
Johanson, Lars. 1998. “The Structure of Turkic”: Lars Johanson, Éva Á. Csató. 1998. The Turkic Languages. London, New York: Routledge, 31-66.
Rachewiltz, Igor de, Volker Rybatzki. 2010. An Introduction to Altaic Philology. Turkic, Mongolian, Manchu. Leiden, Boston: Brill.
Räsänen, Martti.1957. „Materialien zur Morphologie der türkischen Sprachen“, Studia Orientalia 21 (1957), 1-256.
Serebrennikov, B. A., N. Z. Gadžieva. 1986. Sravnitel'no-istoričeskaja grammatika tjurkskix jazykov. Moskva: Nauka.
Ščerbak, A. M. 1970. Sravnitel′naja fonetika tjurkskix jazykov. Leningrad: Nauka.
Ščerbak, A. M. 1970. Očerki po sravnitel′noj morfologii tjurkskix jazykov (Imja). Leningrad: Nauka.
Ščerbak, A. M. 1987. Očerki po sravnitel′noj morfologii tjurkskix jazykov (Glagol). Leningrad: Nauka.
Ščerbak, A. M. 1987. Očerki po sravnitel′noj morfologii tjurkskix jazykov (Narečie, služebnye časti reči, izobrazitel′nye časti slova). Leningrad: Nauka.
Tenišev, È. R. (red.). 1986. Sravnitel′no-istoričeskaja grammatika tjurksix jazykov. Sintakis. Moskva: Nauka.
Tenišev, È. R. (red.). 1988. Sravnitel′no-istoričeskaja grammatika tjurksix jazykov. Morfologija. Moskva: Nauka.
Tenišev, È. R. (red.). 1997. Sravnitel′no-istoričeskaja grammatika tjurksix jazykov. Leksika. Moskva: Nauka.
Tenišev, È. R. (red.). 2002. Sravnitel′no-istoričeskaja grammatika tjurksix jazykov. Regional′nye rekonstrukcii. Moskva: Nauka.
Tenišev, È. R. (red.). 2006. Sravnitel′no-istoričeskaja grammatika tjurksix jazykov. Pratjurkskij jazyk-osnova. Kartina mira pratjurkskogo ètnosa po dannym jazyka. Moskva: Nauka.
Zajączkowski, Ananiasz. 1932. Sufiksy imienne i czasownikowe w języku zachodniokaraimskim (Przyczynek do morfologji języków tureckich). Les suffixes nominaux et verbaux dans la langue des Karaïms occidentaux (Contribution à la morphologie des languaes turques). Avec résumé français. Kraków: Polska Akademja Umiejętności.
|
W cyklu 2020/SZ:
Grunina, È. A. 1991. Istoričeskaja grammatika tureckogo jazyka. Moskva: Izdatel′stvo Moskovskogo Universiteta. |
W cyklu 2021/SZ:
Grunina, È. A. 1991. Istoričeskaja grammatika tureckogo jazyka. Moskva: Izdatel′stvo Moskovskogo Universiteta. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: