Zaburzenia komunikacji językowej - autyzm - spec. logopedyczna 03-ZKJ-32PDL

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- ocenić system komunikacyjny dziecka z zaburzeniami komunikacji lub dziecka zagrożonego autyzmem z uwzględnieniem poszczególnych pięter systemu języka naturalnego,
- scharakteryzować funkcjonowanie poznawcze osób z autyzmem,
- wymienić podstawowe narzędzia diagnozowania zagrożenia autyzmem i brakiem teorii umysłu, zaprezentować podstawowe zagadnienia językoznawstwa w rodzaju: gramatyka umysłu i teoria umysłu,
- omówić charakterystyczne metody (dyrektywne i niedyrektywne) wykorzystywane w terapii osób z ASD,
- omówić podstawy programowania systemu językowego, zgodnie z etapami nabywania języka,
- przedstawić strategie rozwoju mowy i komunikacji osób z ASD (zarówno mówiących, jak też niemówiących),
- zbudować Indywidualny System porozumiewania się dziecka z ASD z wykorzystaniem strategii i technik AAC,
- scharakteryzować objawy diagnostyczne Zespołu Aspergera, różnice i podobieństwa między ZA a autyzmem; współpracować z przedstawicielami innych dyscyplin badawczych zajmujących się zaburzeniami komunikacji,
- samodzielnie zaprojektować zestaw odpowiednich ćwiczeń dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu,
- określić zasady współpracy z rodziną dziecka z ASD.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość zagadnień z zakresu poruszanej tematyki, umiejętność oceniania zagrożenia autyzmem i różnicowania autyzm – Zespół Aspergera – alalia; bardzo dobre umiejętności charakterystyki poziomu funkcjonowania poznawczego oraz językowego osób z ASD, bardzo dobre umiejętności budowania Indywidualnego Systemu do Porozumiewania się dziecka z ASD, bardzo dobre przygotowanie prezentacji.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z niewielkimi niedociągnięciami.

dobry (db; 4,0): dobra znajomość literatury przedmiotu, dobra orientacja w treściach przedmiotu, projekt świadczący o zaangażowaniu studenta.

dostateczny plus (+dst; 3,5): słaba znajomość literatury przedmiotu, projekt zawierający wiele niedociągnięć.

dostateczny (dst; 3,0): znaczne braki w podstawowej wiedzy z zakresu omawianych zagadnień, liczne błędy w projekcie.

niedostateczny (ndst; 2,0): brak znajomości omawianych zagadnień i nabycia nowych umiejętności.

Kryteria oceniania:
- wartość merytoryczna prezentacji na wskazany temat,
- test zaliczeniowy sprawdzający wiedzę teoretyczną.

Tak - 80 godz.

Zalecana literatura:
T. Atwood, Zespół Aspergera, Poznań 2006.
Autyzm. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Kraków 2015.
Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Impuls, Kraków 2015.
Autyzm. Na granicy zrozumienia, red. B. Winczura, Kraków 2010.
C. Baron-Cohen, P. Bolton, Autyzm. Fakty, Krajowe Towarzystwo Autyzmu Oddział w Krakowie, Kraków 1999.
M. Bogdanowicz, Dostosowanie metody dobrego startu do potrzeb dzieci autystycznych – efektywność tej metody, w: W. Dykcik (red.): Autyzm. Kontrowersje i wyzwania, „Eruditus”, Poznań 1994.
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska, Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, Warszawa 1996.
L. Bobkowicz-Lewartowska, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków 2014.
J. Cieszyńska, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Kraków 2011.
J. Cieszyńska, M. Korendo, Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka, Kraków 2008.
C.H. Delacato, Dziwne, niepojęte. Autystyczne dziecko, Fundacja Synapsis, Warszawa 1995.
T. Fields-Meyer, B.M. Prizant, Niezwyczajni ludzie. Nowe spojrzenie na autyzm, Wydawnictwo UJ, Kraków 2017.
U. Frith, Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy, Gdańsk 2008.
T. Grandin, R. Panek, Mózg autystyczny. Podróż w głąb niezwykłych umysłów, Copernicus Center Press Sp. z o.o., 2016.
S. Gutstein, Księga RDI – wytyczanie nowych ścieżek w autyzmie, zespole Aspergera i PDD z Programem Rozwoju Relacji, Wydawnictwo Fundacja Rozwiązać Autyzm, Warszawa 2010.
H. Jaklewicz, Edukacja osób autystycznych w praktyce i badaniach naukowych SPOA, red. H. Jaklewicz, Gdańsk 1998.
Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Impuls, Kraków 2015.
B. Kaja, Zarys terapii dziecka, wyd. Akademii Bydgoskiej, Bydgoszcz 2001.
M. Korendo, Językowa interpretacja świata w wypowiedziach osób z zespołem Aspergera, Kraków 2013.
J. Kruk-Lasocka, Autyzm a oligofrenia, w: Szkoła Specjalna 1994 r., nr 4.
O.J. Lovaas, Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo, WSiP, Warszawa 1993.
B. Nason, Porozmawiajmy o autyzmie. Przewodnik dla rodziców i specjalistów, Wydawnictwo UJ, Kraków 2017.
Nowe podejście w diagnozie i terapii logopedycznej – metoda krakowska, red. J. Cieszyńska, Z. Orłowska-Popek, M. Korendo, Kraków 2010.
E. Pisula, Autyzm, Sopot 2015.
E. Pisula, Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk 2010.
P. Schmidt, Chłopiec z Saturna. Jak dziecko autystyczne widzi świat, Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2016.
E. Schopler, M. Lansing, L. Waters, Zindywidualizowana ocena i terapia dzieci autystycznych oraz dzieci z zaburzeniami rozwoju, T. I, II i III., SPOA, Gdańsk 1995.
W. Show, Autyzm: więcej niż podstawy. Leczenie zaburzeń ze spektrum autyzmu, Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2016.
W. Show, Biologiczne leczenie autyzmu i PPD, Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2016.
M. Spitzer, Jak uczy się mózg, Warszawa 2008.
G. Temple, R. Panek, Mózg autystyczny, GWP, Gdańsk 2016.
Terapia i edukacja osób z autyzmem. Wybrane zagadnienia, red. D. Danielewicz, E. Pisula, wyd. APS, Warszawa 2003.
Terapie wspomagające rozwój osób z autyzmem, red. J.J. Błeszyński, Kraków 2013.
E. Wianecka, Słucham i uczę się mówić, Kraków 2007.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 03-ZKJ-32PDL w USOSweb