Wiedza o historycznym rozwoju polszczyzny na tle innych języków słowiańskich 03-WHR-11PDMJ

Przedmiot obejmuje następujące treści kształcenia:

- ogólne warunki i przebieg postawania literackich odmian języków słowiańskich;

- pisma słowian - historia, stan współczesny: podobieństwa i różnice;

- przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: fonetyka / fonologia;

- przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: feksja imienna i werbalna;

- przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: składnia;

- samodzielna filologiczna analiza tekstu polskiego (prowadzona z perspektywy diachronicznej) i staro-cerkiewno-słowiańskiego;

- przygotowanie samodzielnej i / lub zespołowej prezentacji ukazującej przeobrażenia polszczyzny dawnej w perspektywie porównawczej (słowiańskiej).

Cele kształcenia

- szczegółowe zaznajomienie studentów z modelem opisu języka polskiego na poziomie fonetycznym, fleksyjnym i składniowym w ujęciu diachronicznym - szczegółowe ukazanie cech różnicujących i utożsamiających języka polskiego na tle innych języków słowiańskich z perspektywy genetycznej - ukazanie współczesnego języka polskiego jako efektu przemian, jakie zachodziły w jego strukturze we wcześniejszych okresach jego istnienia - wykształcenie umiejętności lingwistycznej interpretacji tekstów dawnych: polskich (z perspektywy diachronicznej) i staro-cerkiewno-słowiańskich - kształtowanie świadomości językowej wspomagającej komunikację międzykulturową i międzyludzką - uporządkowanie wiedzy o języku polskim w ujęciu porównawczym

Kierunek studiów

filologia polska

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Koordynatorzy przedmiotu

Krzysztof Skibski

Efekty kształcenia

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

- zreferować poglądy na temat historycznego rozwoju języka polskiego z odniesieniem do innych żywych języków słowiańskich, do języka prasłowiańskiego rozumianego jako hipoteza naukowa oraz do języka staro-cerkiewno-słowiańskiego jako najdawniejszego słowiańskiego języka literackiego, dziś martwego, a także wskazać implikacje tych zmian we współczesnej polszczyźnie;

- wyjaśnić rolę wiedzy o historycznym rozwoju języków słowiańskich w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej;

- czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace teoretyczne z zakresu językoznawstwa (zwłaszcza diachronicznego) oraz prawidłowo posługiwać się podstawowymi pojęciami i terminami z zakresu językoznawstwa diachronicznego;

- dokonać lingwistycznej analizy polskiego tekstu dawnego i tekstu staro-cerkiewno-słowiańskiego;

- przygotować i przedstawić prezentację o tematyce związanej z przeobrażeniami polszczyzny w perspektywie temporalnej z perpsektywy porównawczej (słowiańskiej);

- czynnie uczestniczyć w zespołowym rozwiązywaniu problemów z zakresu lingwistycznej interpretacji polskich i staro-cerkiewno-słowiańskich tekstów dawnych.

Kryteria oceniania

Semestr kończy się zaliczeniem pisemnym.

Przy zaliczanianiu uwzględniona zostanie wartość merytoryczna pracy pisemnej.

Praktyki zawodowe

nie dotyczy

Literatura

L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006.

H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie, Warszawa 1997.

E. M. Siatkowska, Szkice z dziejów literackich języków słowiańskich, Warszawa 2004.

Z. Stieber, Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich, Warszawa 2005.

Z. Stieber, Świat językowy słowian, Warszawa 1974.

Cz. Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, Warszawa 1981.

F. Sławski, Języki słowiańskie, w: Języki indoeuropejskie, red. L. Bednarczuk, Warszawa 1988.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 03-WHR-11PDMJ w USOSweb