Techniki gromadzenia informacji - spec. dziennikarstwo i public relations 03-TGI-11PDM
Informacja w dziennikarstwie i PR.
Inforozrywka, agenda, selekcja informacji, reporter na miejscu zdarzeń, obserwacja uczestnicząca; archiwalia a nowe media.
Monitorowanie mediów.
Źródła informacji (prasowe, radiowe, telewizyjne i internetowe) a dziennikarstwo i PR.
Komunikat prasowy – depesza.
Agencje informacyjne, agencje PR, biura rzecznika.
Monitorowanie mediów.
Wolność informacji.
Monitorowanie mediów (materiał historyczny); źródła archiwalne.
Media wielkopolskie.
Monitorowanie mediów.
Studium przypadku. Korespondent wojenny.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student potrafi:
- zdobywać i selekcjonować informacje (gatekeeping), korzystać z wiarygodnych źródeł informacji, zastosować zasadę konfrontatywności źródeł; dokonać selekcji i uporządkowania zgromadzonych materiałów oraz tematów, korzystać z depesz agencji informacyjnych i komunikatów prasowych;
- badać współczesny rynek mediów (lokalny, krajowy, światowy), dostrzegać i rozumieć charakterystyczne procesy;
- oceniać etycznie źródła informacji i samą informację oraz sposób pracy (PR, dziennikarstwo), w sytuacjach stresu, zagrożenia życia (korespondent wojenny), dostrzegać i analizować zjawiska zagrażające wolności mediów (politycznie, gospodarczo, systemowo itp.);
- wyrażać własne zdanie na temat bieżących wydarzeń, potrafi analizować, dyskutować, komentować, zna faktografię i konteksty wydarzeń, umie je analizować i na tej podstawie formułować wnioski;
- przeprowadzić monitoring mediów (prasa, radio, telewizja, sieć, wydania archiwalne)
Kryteria oceniania
- obecność na zajęciach;
- przygotowanie do zajęć;
- aktywny udział w zajęciach;
- zaliczenie projektów wykonywanych indywidualnie (np. monitoringu historycznego);
- znajomość lektur;
- zdanie kolokwium (test).
Skala ocen:
5,0 – bardzo dobra wartość merytoryczna projektów, doskonała orientacja w bieżących wydarzeniach oraz w zakresie praktycznego przygotowania do wykonywania obowiązków dziennikarskich i specjalisty ds. PR, dostosowanie wiedzy teoretycznej do zadań praktycznych, wnikliwy odbiór przekazu medialnego, bardzo dobre przygotowanie do praktyk zawodowych,
4,5 – prawie bardzo dobre opracowanie projektów i orientacja w bieżących wydarzeniach, małe niedostatki w dostosowaniu wiedzy teoretycznej do zadań praktycznych, dość dobry odbiór przekazu medialnego, dość dobre przygotowanie do praktyk zawodowych,
4,0 – dobra, wykazująca jednak większy zakres niedociągnięć w zakresie praktycznego przygotowania do wykonywania obowiązków dziennikarskich i specjalisty ds. PR, wystarczająca wiedza teoretyczna, dojrzały odbiór przekazu medialnego; dobre przygotowanie do praktyk zawodowych
3,5 – zadowalająca, ale charakteryzująca się dużym stopniem nieumiejętności praktycznych, mała wiedza teoretyczna, brak dojrzałego odbioru przekazu medialnego, zbyt ogólne zorientowanie we współczesnych mediach i bieżących wydarzeniach; przygotowanie do praktyk zawodowych
3,0 – zadowalająca wiedza teoretyczna, ale charakteryzująca się bardzo dużym stopniem nieumiejętności praktycznych, brak dojrzałego odbioru przekazu medialnego; wystarczające przygotowanie do praktyk zawodowych
2,0 – niezadowalająca wiedza teoretyczna, brak umiejętności praktycznych, brak dojrzałego odbioru przekazu medialnego; niewystarczające przygotowanie do praktyk zawodowych
Literatura
Adamowski J. (red.), O warsztacie dziennikarskim, Warszawa 2002.
Biblia dziennikarstwa, red. A. Skworz, A. Niziołek, Kraków 2010.
Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z. Bauer, E. Chudziński, Universitas, Kraków 2008.
Kapuściński, Autoportret reportera, Wydawnictwo Znak, Kraków 2003.
Kunczik M., Zipfel A., Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Warszawa 2000.
Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 2000.
Meyza I., Szbłowski W., Nasz mały PRL, Kraków 2010.
Torańska T., Oni, Warszawa 1989 (rozmowa z Julią Mincową), s. 410 – 426
Transformacja systemów medialnych w krajach Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku, red. B. Dobek-Ostrowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002.
Uszyński J., Telewizyjny pejzaż genologiczny, Telewizja Polska S.A, Warszawa 2004.
W kręgu mediów i polityki, red. D. Piontek, Wydawnictwo Naukowe INPiD UAM, Poznań 2003.
Współczesne media. Wolne media?, red. I. Hofman, D. Kępa-Figura, t. 1-3, Lublin 2010.
Załubski Z., Media i medioznawstwo. Studia i szkice. Toruń 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: