Sztuki wizualne i performatywne 03-SWP-21PKKDM
1. Sztuki wizualne i performatywne w Polsce na przykładzie Poznania.
2. Widowiska. Kategorie nadrzędne: performans, performance art, teatr.
3. Antropologia widowisk. Dyscyplina i jej znaczenie. Odgrywanie tożsamości społecznej i religijnej.
4. Taniec jako sposób ekspresji i komunikacji.
5. Protoplaści performance art. Elementy performatywne w twórczości artystycznej różnych dziedzin.
6. Przestrzeń i czas w sztukach widowiskowych.
7. Performer i aktor. Ciało jako narzędzie komunikacji.
8. Technologia i jej zastosowanie w sztukach widowiskowych.
9. Teatr dramatyczny.
10. Przemiany dramatu polskiego po roku 1989. Ciało, religia, historia, polityka.
11. Teatr postdramatyczny.
12. Performance art.
13. Body art.
14. Sztuka w naturze i przestrzeni miejskiej. Land art i street art.
15. Ku nowej estetyce. Zwrot performatywny w nauce o kulturze.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
- zreferować i porównać wybrane pojęcia stosowane we współczesnych dyskursach dotyczących sztuk widowiskowych
- powiązać wybrane teorie i pojęcia z zakresu antropologii i estetyki z historią i stanem współczesnym sztuk widowiskowych
- rozróżnić, nazwać i scharakteryzować różne rodzaje, typy i gatunki sztuk performatywnych na tle ich historycznego rozwoju
- powiązać rozwój teatru, performance’u i innych sztuk żywego planu z elementami historii sztuki i wybranymi teoriami estetycznymi ze szczególnym uwzględnieniem dokonań na gruncie polskim
- analizować i interpretować przykłady różnych typów widowisk w kulturze współczesnej
- poddać krytycznej analizie estetycznej wybrane przykłady z zakresu współczesnej sztuki performatywnej i uzasadniać swoje sądy zgodnie ze specyfiką wykorzystywanych kanałów komunikacji
- wykorzystać posiadaną wiedzę i umiejętności, a także sprawnie używać dostępnych źródeł do formułowania wniosków na temat historycznego rozwoju sztuk widowiskowych na tle historii sztuki i współczesnej praktyki artystycznej różnych dziedzin
Kryteria oceniania
- obecność i aktywność w trakcie zajęć oraz wartość merytoryczna wypowiedzi (udział w dyskusji)
- wartość merytoryczna oraz sposób przedstawienia prezentacji przygotowywanych na zajęcia
- ocena przygotowanej pisemnej pracy krytycznej lub prezentacji problemowej
Literatura
PRZYKŁADOWE LEKTURY
Peter Brook, Pusta przestrzeń, przekł. W. Kalinowski, Warszawa 1977.
Jerzy Grotowski, Teksty zebrane, red. A. Adamiecka-Sitek, Wrocław 2012.
Richard Schechner, Performatyka. Wstęp, przeł. T. Kubikowski, Wrocław 2006.
Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011.
Marvin Carlson, Performans, Warszawa 2007.
Hans-Thies Lehmann, Teatr postdramatyczny, przeł. D. Sajewska, M. Sugiera, Kraków 2004.
Jon McKenzie, Performuj albo… Od dyscypliny do performansu, przeł. T. Kubikowski, Kraków 2011.
Zla pamięć. Przeciw-historia w polskim teatrze i dramacie, red. M. Kwaśniewska i T. Niziołek, Wrocław 2012.
Antonin Artaud, Teatr i jego sobowtór, przeł. J. Błoński, Warszawa 1978.
Rytuał, dramat, święto, spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego, red. J. J. MacZloon, Warszawa 2009.
RoseLee Goldberg, Performance Art. From Futurism to the Present, Hudson & Hudson, 2001.
Victor Turner, Od rytuału do teatru. Powaga zabawy, przeł. M. i J. Dziekanowie, Warszawa 2005.
Erika Fischer-Lichte, Estetyka performatywności, przeł. M. Borowski, M. Sugiera, Kraków 2008.
Ewa Bal, Cielesność w dramacie, Kraków 2007.
Freddie Rokem, Wystawianie historii. Teatralne obrazy historii we współczesnym teatrze, przeł. M. Borowski, M. Sugiera, Kraków 2007.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: