Rynek mediów - spec. dziennikarska 03-RM-21PDL-E
Treści programowe dla przedmiotu:
1. Wstępne układanki:
- po co nam media?,
- jakim mediom wierzą Polacy?,
- skąd czerpiemy informacje?,
- powiedz mi, skąd czerpiesz informacje, a powiem ci, kim jesteś.
2. Elitarne, popularne, wyspecjalizowane - etapy rozwoju mediów:
- rozwój środków masowego przekazu na podstawie analizy krzywej EPS,
- stadium elitarne, popularyzacji, specjalizacji, multimedialne,
- zasady nadzwyczajności oraz ludzkich zainteresowań jako podstawowe mechanizmy funkcjonowania mediów,
- podstawy dyskursu populistycznego,
- media w Polsce – sytuacja dziś przez pryzmat wcześniejszych systemów.
3. Kto nadaje, kto pilnuje, kto płaci, czyli o instytucjach rynku medialnego:
- agencje prasowe,
- instytucje nadawcze a kryterium podmiotu własności: media komercyjne, publiczne, niekomercyjne (non-profit),
- Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Rada Mediów Narodowych i ich zadania,
- Ustawa o radiofonii i telewizji w kontekście misji publicznej, podstawowych zadań radia i telewizji.
4. Telewizja:
- po co nam telewizja? – koncepcje medioznawcze, socjologiczne, psychologiczne,
- najpopularniejsze przekazy telewizyjne: magazyny wiadomości a seriale; podobieństwa i różnice w obrębie formatów i gatunków,
- celebryci, idole, autorytety – współczesne koncepcje związane z rolą przywódców opinii.
5. Prasa:
- medium najstarsze = najtrwalsze?,
- od „Faktu” do „Znaku” – zróżnicowanie rynku prasowego,
- męskie – kobiece: zróżnicowanie przekazów związane z kryterium płci.
6. Radio:
- medium towarzyszące, medium „drugiego planu”,
- relacje nadawczo-odbiorcze w przekazie radiowym,
- Homo videns a przekaz radiowy – wyzwania dla medium/
7. Internet:
- internet – internety?; zakresy pojęcia,
- interaktywność czy pozory interaktywności – o roli nadawców i odbiorców w procesie komunikowania,
- „śmierć autora”, dziennikarstwo obywatelskie.
8. Co media robią z ludźmi, czyli kilka teorii wpływu:
- teoria wszechmocy mediów,
- teoria ograniczonego oraz negocjowanego wpływu mediów,
- hipotezy: „różnic wiedzy”, porządku dziennego, „spirali milczenia”.
9. Jak jest tam, gdzie nas nie ma, czyli wybrane zagraniczne systemy medialne:
- ogólny obraz mediów w Europie,
- kierunki polityki medialnej UE,
- najnowsze tendencje na przykładowych rynkach mediów w Europie i na świecie,
- kogo cytujemy, kogo stawiamy za wzór medium?; próby oglądu.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:
- wskazać typy instytucji nadawczych, rodzaje nadawców oraz zbiorowości odbiorczych przy wykorzystaniu kilku kryteriów podziału,
- przedstawić i scharakteryzować etapy rozwoju rynku medialnego oraz poszczególnych typów mediów,
wyjaśnić znaczenie współczesnych mediów i zmian w nich zachodzących w szerokim kontekście rozwoju rynku medialnego,
- wymienić i scharakteryzować elementy rynku medialnego, a także określić relacje między tymi elementami,
- przeanalizować i krytycznie ocenić relacje z otoczeniem, nawiązywane przez zróżnicowane podmioty na rynku medialnym (prywatne firmy, instytucje publiczne etc.),
- scharakteryzować segmenty rynku medialnego oraz przekazy, uzależnione od typu medium, typu nadawcy, grona odbiorczego czy stopnia specjalizacji,
wziąć udział w debacie na temat istotnego problemu, zjawiska z branży medialnej,
- przygotować i przedstawić prezentację z zakresu rynku mediów, łączącą wiedzę teoretyczną z umiejętnościami analizowania wycinka rzeczywistości medialnej.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość rynku medialnego i jego powiązań oraz głównych kierunków w badaniach medioznawczych, bardzo dobra umiejętność komentowania zjawisk zachodzących na rynku medialnym w kontekście przekazów dziennikarskich oraz krytycznego porównania poszczególnych systemów.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsza znajomość uwarunkowań rynku medialnego, słabsze umiejętności analityczne dotyczące relacji z otoczeniem, nawiązywanych przez zróżnicowane podmioty (prywatne firmy, instytucje publiczne etc.).
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość relacji na rynku mediów oraz głównych kierunków w badaniach medioznawczych, zadowalająca umiejętność porównania poszczególnych koncepcji związanych z relacjami z otoczeniem, zadowalająca umiejętność komentowania procesów zachodzących na rynku medialnym.
dostateczny (dst; 3,0): podstawowa znajomość rynku mediów oraz głównych kierunków w badaniach medioznawczych, podstawowa umiejętność porównania poszczególnych koncepcji medioznawczych, podstawowa umiejętność komentowania procesów zachodzących na rynku medialnym.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca podstawowa znajomość rynku mediów oraz głównych kierunków w badaniach medioznawczych, niewystarczająca umiejętność porównania poszczególnych koncepcji medioznawczych, komentowania procesów zachodzących na rynku medialnym, definiowania podstawowych pojęć.
Kryteria oceniania:
- umiejętność zaprezentowania podczas egzaminu wiedzy zdobytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy,
- udział w debacie oksfordzkiej i poziom merytoryczny argumentów zaprezentowanych podczas debaty,
- umiejętność przygotowania i przedstawienia prezentacji z zakresu wybranego wycinka rynku mediów,
- aktywność podczas zajęć (udział w dyskusjach).
Literatura
Zalecana literatura:
Boese A. (2018), Fake newsy i inne fałszerstwa od średniowiecza do XXI wieku, przeł. G. Gasparska, Warszawa.
Bogunia-Borowska M. (2012), Fenomen telewizji. Interpretacje socjologiczne i kulturowe (15-36).
Dzierżyńska-Mielczarek J. (2018), Rynek mediów w Polsce. Zmiany pod wpływem nowych technologii cyfrowych, Warszawa.
Fiske J. (2008), Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław (wybrane fragm.).
Godzic W. (2013), Kuba i inni. Twarze i maski popkultury, Warszawa (wybrany rozdział spośród 2, 3, 4, 5).
Halawa M. (2006), Życie codzienne z telewizorem, Warszawa, rozdz. 1, 2, 3.
Kamińska M. (2017), Memosfera. Wprowadzenie do cyberkulturoznawstwa, Poznań 2017.
Lisowska-Magdziarz M. (2008), Media powszednie, Kraków, rozdział 13, inne wybrane fragm.
Maigret Eric (2012), Socjologia komunikacji i mediów, przeł. I. Piechnik, Warszawa.
Mrozowski M. (2000), Media masowe. Władza, rozrywka, biznes. Warszawa (13-34; 87-109; 225-267; 345-357; 382-386).
Nowak P., Piechota M., Stachyra G. (2012), Rozrywka w mediach i komunikacji społecznej, Lublin, rozdz. pt. Rozrywka we współczesnym radiu.
Piontek D., Hordecki B., Ossowski S. (2013), Tabloidyzacja dyskursu politycznego w polskich mediach, Poznań.
Sobczak B. (2018), Retoryka telewizji, Poznań.
Ustawa o radiofonii i telewizji; http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19930070034 (tekst ujednolicony, art. 4, 15, 16, 16a, 16b, 17, 17a, 18, 18a, 21).
Williams K. (2008), Media w Europie, przeł. A. Piwnicka, Warszawa (rozdział I, IV).
Współczesna psychologia mediów. Nowe problemy i perspektywy badawcze (2013), red. A. Ogonowska, G. Ptaszek, Kraków (tekst Ptaszka; tekst Ogonowskiej).
Wybrane zagraniczne systemy medialne (2008), red. J.W. Adamowski, Warszawa (wybrane fragm.).
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: