Retoryka 03-R-12PKKDM
Przedmiot obejmuje następujące treści kształcenia:
1. Sposoby rozumienia retoryki.
2. Rodzaje retoryczne.
3. Nadawca i odbiorca w akcie retorycznym (retoryczne strategie budowania wiarygodności, oddziaływanie na emocje).
4. Pragmatyczne i etyczne aspekty manipulacji.
5. Budowanie tekstu retorycznego (inwencja, argumentowanie, zagadnienia kompozycji, perswazyjne aspekty języka i stylu).
6. Wystąpienia publiczne.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
- zna podstawowe zagadnienia teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio,
- zna mechanizmy perswazji i sposoby oddziaływania na ludzi;
- wskazuje i opisuje elementy retoryczne w różnych typach tekstów,
- zna techniki komponowania tekstów rozumianych jako świadomie uporządkowany zbiór znaków, które pełnią określoną funkcję i prowadzą do określonego celu;
- korzysta ze zbioru środków, strategii i technik perswazyjnych i argumentacyjnych;
- tworzy własne teksty w określonej sytuacji retorycznej i wybiera najskuteczniejsze strategie retoryczne w danych warunkach komunikacyjnych;
- posiada praktyczne umiejętności komunikacyjne (formułowania swoich poglądów w określonej dziedzinie, polemiki z poglądami innych, przekonywania innych do swoich racji) w formie wymagającej kompetencji retorycznej i dyscypliny wypowiedzi;
- potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.
Kryteria oceniania
Przygotowanie i wygłoszenie przemówienia, obecność i aktywność na zajęciach.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Aronson. E., Człowiek istota społeczna. Warszawa 2000.
Detz J., Sztuka przemawiania. Nie co mówić, ale jak mówić. Gdańsk 2001.
Goffman E., Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa 2008.
Gronbeck B. E., German K., Ehninger D., Monroe A. H., Zasady komunikacji werbalnej. Poznań 2001.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Wyd. II. Warszawa 1998.
Pratkanis Anthony, Aronson Elliot, Wiek propagandy. Warszawa 2005.
Schopenhauer A., Sztuka prowadzenia sporów, czyli dialektyka erystyczna. Warszawa 1996.
Szmajke A., Autoprezentacja. Maski, miny, pozy. Olsztyn 1999.
Szymanek K., Wieczorek K.A., Wójcik A.S., Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa 2001.
Tokarz M., Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk 2006.
Turk Ch., Sztuka przemawiania. Wrocław 2003.
Wasilewski J., Opowieści o Polsce. Retoryka narracyjna. Warszawa 2012.
Wasilewski J., Skibiński A., Prowadzeni słowami. Warszawa 2008.
Witkowski T., Psychomanipulacje. Wałbrzych 2000.
Ziomek J., Retoryka opisowa. Wrocław 1990.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: