Pragmatyka reklamy - spec. dziennikarstwo i public relations 03-PR-22PDM
Treści programowe dla przedmiotu:
- komunikat reklamowy jako przekaz medialny; reklama w perspektywie pragmalingwistycznej,
- typologia przekazów reklamowych ze względu na zróżnicowane kryteria: rodzaj reklamowanego obiektu, typ medium, kategoria odbiorcy, cel nadawcy,
- performatywny charakter reklamy; warunki fortunności, skuteczności,
- komunikat reklamowy: warstwy i poziomy kodów reklamowych wg Eco,
- mechanizmy tworzenia skutecznych komunikatów: retoryczne środki perswazyjnego oddziaływania na odbiorcę,
- reklama radiowa, telewizyjna, prasowa i internetowa: poziomy odbioru, redundancja, specyfika medium,
- profilowanie odbiorców przekazu reklamowego: płeć,
- profilowanie odbiorców przekazu reklamowego: wiek,
- wybrane motywy we współczesnej reklamie: globalnie i lokalnie,
- reklama polityczna w Polsce (ideologia a środki perswazji; narracje o Polsce),
- reklama społeczna (wpływ niekomercyjności na strategie komunikacyjne; psychologiczne aspekty przekazów negatywnych).
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- scharakteryzować reklamę jako zjawisko komunikacyjne, szczególnie w perspektywie pragmalingwistycznej,
- nazwać językowe oraz pozajęzykowe strategie budowania skutecznych przekazów reklamowych i zastosować je w praktyce,
- rozpoznać cechy grupy docelowej, do której adresowana jest reklama, oraz zastosować tę wiedzę przy konstruowaniu własnych komunikatów,
- krytycznie ocenić poziom i efektywność tworzonych reklam, wskazać przykłady reklam najbardziej i najmniej fortunnych w danej kategorii,
- syntetyzować wiedzę polonistyczną i twórczo wykorzystać kod kulturowy (mity, symbole, cytaty, frazeologizmy, obrazy, dźwięki) jako zabieg podnoszący atrakcyjność przekazów,
- przygotować i przedstawić prezentację multimedialną, stanowiącą analizę przekazu reklamowego z wykorzystaniem poznanych narzędzi,
- pracować w zespole, tworząc projekt reklamowy produktu bądź przygotowując kampanię społeczną.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0); bardzo dobra znajomość językowych oraz pozajęzykowych sposobów tworzenia skutecznych komunikatów reklamowych, a także zasad profilowania grup odbiorczych, wysoki stopień kreatywności i merytoryczności przy tworzeniu tekstów o charakterze reklamowym.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zasięg niedociągnięć, np. nieznaczne braki w wiedzy na temat sposobów budowania językowych oraz pozajęzykowych sposobów tworzenia skutecznych komunikatów reklamowych, a także zasad profilowania grup odbiorczych, średni stopień kreatywności i merytoryczności przy tworzeniu tekstów reklamowych.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca umiejętność wskazywania językowych oraz pozajęzykowych sposobów tworzenia skutecznych komunikatów reklamowych, a także zasad profilowania grup odbiorczych, teksty reklamowe wykazujące wysoki stopień schematyczności, braki merytoryczne i językowe.
dostateczny (dst; 3,0): dostateczna umiejętność wskazywania językowych oraz pozajęzykowych sposobów tworzenia skutecznych komunikatów reklamowych, a także zasad profilowania grup odbiorczych, teksty reklamowe nieodbiegające od schematów, dopuszczalne błędy merytoryczne i językowe.
niedostateczny (ndst; 2,0): niedostateczna wiedza na temat językowych oraz pozajęzykowych sposobów tworzenia skutecznych komunikatów reklamowych, a także zasad profilowania grup odbiorczych, teksty reklamowe niekreatywne, z niedopuszczalną liczbą błędów merytorycznych i językowych.
Literatura
Zalecana literatura:
Albin K., Reklama, przekaz, odbiór, interpretacja, Wrocław 2002.
Bralczyk J., Język na sprzedaż, czyli o tym, jak język służy reklamie i jak reklama używa języka, Gdańsk 2004.
Butler J., Walczące słowa, Warszawa 2010.
Doliński D., Psychologiczne mechanizmy reklamy, Gdańsk 2003.
Dudek P., Negatywna reklama polityczna: telewizyjne spoty wyborcze w kampanii parlamentarnej w 2007 r., „Studia Medioznawcze” 2008, nr 3.
Eco U., Nieobecna struktura, Warszawa 2003.
Fleischer M., Reklama. Struktura i funkcje w wymiarze komunikacyjnym, Łódź 2011.
Fog K. et al., Storytelling. Narracja w reklamie i biznesie, Warszawa 2011.
Grębowiec J., Mówić i działać. Wykłady z pragmatyki języka, Wrocław 2013.
Grębowiec J., Pragmatyka reklamy, Kraków 2017.
Kalisz R., Pragmatyka językowa, Gdańsk 1993.
Kardes F.R., Psychologia reklamy, [w:] Perswazja. Perspektywa psychologiczna, red. T.C. Brock, M. C. Green, Kraków 2007.
Kochan M., Slogany w reklamie i polityce, Warszawa 2003.
Lewiński P., Retoryka reklamy, Wrocław 1999.
Loewe I., Retoryka w reklamie, [w:] Retoryka, red. M. Barłowska i inni, Warszawa 2008.
Napierała M., Filozofia reklamy. Historia, psychologia, techniki, Kraków 2012.
Radziszewska A., Pragmalingwistyczne wyznaczniki skuteczności komunikacyjnej tekstów reklamowych, Warszawa 2015.
Sasin B.K., Dlaczego reklama może być interesująca dla literaturoznawcy, „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis”, Studia Historicolitteraria IV.
Skowronek K., Reklama. Studium pragmalingwistyczne, Kraków 1993.
Szczęsna E., Poetyka reklamy, Warszawa 2003.
Szulińska J., Jak odróżnić presupozycję od implikatury? „Rocznik Kognitywistyczny” 2009, t. 3.
Toscani O., Reklama: uśmiechnięte ścierwo, Warszawa 1997.
Wasilewski P., Dwie dekady polskiej reklamy. 1990-2010, Kraków 2013.
Zimny R., Kreowanie obrazów świata w tekstach reklamowych, Warszawa 2008.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: