Praktyki komunikacyjne 03-PK-21SZPDU
Treści programowe dla przedmiotu:
- komunikacja społeczna: warianty historyczne i współczesne,
- nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktu,
- właściwości sytuacji komunikacyjnej i aktywności jej uczestników,
- etyczne aspekty praktyk komunikacyjnych: manipulacja, nadużycie wpływu, dominacja, wykluczenie etc.,
- cechy i wzory prezentacji, autoprezentacji, budowania wizerunku,
- komunikacja niewerbalna.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi określić znaczenie praktyk komunikacyjnych w kulturze i życiu codziennym,
- rozróżnia prezentacje i promocję (autoprezentację i autopromocje),
- identyfikuje działania manipulacyjne skierowane do dużych i małych grup ludzkich,
- potrafi ocenić i reagować na nadużycia komunikacyjne w Internecie,
- rozumie podstawy tzw. mowy ciała,
- umie zainicjować interakcje w obrębie grupy studenckiej, podczas spotkania literackiego, dyskusji panelowej etc.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, bardzo dobra umiejętność posługiwania się terminologią, bardzo dobra umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami zwłaszcza w zakresie umiejętności odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).
dobry (db; 4,0): dobra znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, dobra umiejętność posługiwania się terminologią, dobra umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja), wykazująca jednak szerszy niż wyżej zakres niedociągnięć.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, zadowalająca umiejętność posługiwania się terminologią, wyróżniająca się stosunkowo dużymi problemami umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).
dostateczny (dst; 3,0): ogólna znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, zadowalająca umiejętność posługiwania się podstawową terminologią, wyróżniająca się bardzo dużymi problemami umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, niezadowalająca umiejętność posługiwania się terminologią, brak umiejętności odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).
Literatura
Zalecana literatura:
P. Burke, Varieties of Cultural History, Cambridge 1997.
E. Domańska, Mikrohistorie. Spotkania w międzyświatach, Poznań 2005.
A. Briggs, P. Burke. Społeczna historia mediów: od Gutenberga do Internetu, Warszawa 2011.
E. Leach. Kultura i komunikowanie, Warszawa 2011.
W. B. Pearce. Making Social Worlds. A Communication Perspective, Oxford 2011.
Nowe media a praktyki komunikacyjne, od red. K. Pokornej-Ignatowicz, S. Jędrzejewskiego, J. Bierówki, Kraków 2013.
Praktyki komunikacyjne, pod red. J. Kędzior, Wrocław 2019.
G. Rebel, Naturalna mowa ciała w socjotechnicznych metodach osiągania celu, Wrocław 1999.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: