Laboratorium literatury: XII-XVIII wiek 03-LL-11PDM-E
Treści programowe dla przedmiotu:
- dzieła literatury polskiej epok średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia,
- proces historycznoliteracki w epokach średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia (oraz jego podstawowe jednostki: formacje, epoki, prądy, nurty, style, gatunki),
- metarefleksja estetycznoliteracka w epokach średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia (w tym: doktryny literackie i poglądy na temat literackości, autotematyzm literatury, poetyki sformułowane, podstawowe pojęcia i kategorie estetyczne, retoryka jako teoria i praktyka komunikacyjna),
- literatura polskiego średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia na tle porównawczym (wobec innych literatur europejskich),
- literatura polskiego średniowiecza, renesansu i baroku i oświecenia wobec tradycji antycznej i biblijnej,
- literatura średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia jako tradycja dla epok późniejszych (oraz rola tej tradycji we współczesności),
- filozoficzne, społeczne i kulturowe konteksty literatury w epokach średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia,
- literatura średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia wobec zjawisk i procesów historycznych (zwłaszcza w odniesieniu do dziejów Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów) oraz innych zjawisk kulturowych (jak np. humanizm, reformacja i kontrreformacja, sarmatyzm, oświecenie),
- życie literackie, instytucje kulturotwórcze oraz geografia literacka w epokach średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia,
- literatura wobec piśmiennictwa, piśmienność i oralność oraz dwujęzyczność literatury epok średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia,
- literatura średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia wobec innych sztuk,
- literatura renesansu, baroku i oświecenia w ujęciu paradygmatycznym (tj. jako wspólnota: wzorca literackości i wyobrażeń teoretycznych na temat literatury, pojęć i kategorii estetycznoliterackich oraz ich presupozycji filozoficznych, sytuacji komunikacyjnych i uporządkowań genologicznych),
- warsztat badawczy współczesnego historyka literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia (pryncypia filologiczne, instrumentarium pojęciowe, narzędzia i metody poznawcze, odniesienia do współczesnych dyskursów i metodologii nauk humanistycznych),
- szkoły, nurty i tradycje polskich (w tym poznańskich) badań historycznoliterackich nad literaturą średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia, obecny stan badań oraz ich tendencje rozwojowe (w odniesieniu do wybranych zagadnień).
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- posiada pogłębioną wiedzę na temat historii literatury i przebiegu procesu historycznoliterackiego w epokach objętych programem zajęć,
- zna i rozumie w pogłębiony, uporządkowany i podbudowany teoretycznie sposób wybrane zagadnienia szczegółowe, sproblematyzowane w składających się na zajęcia mikromonograficznych cyklach tematycznych,
- zna najważniejsze tendencje uwidaczniające się we współczesnych badaniach literackich nad zjawiskami i zagadnieniami objętymi programem zajęć, jest świadom różnorodności narzędzi i metod poznawczych w nich wykorzystywanych,
- posiada świadomość historyczności i procesualności zjawisk literackich oraz kulturowych, potrafi czytać literaturę w trzech porządkach: a) wydarzenia (dzieła i autora), b) koniunktur (wyznaczających kontekst macierzysty dzieła: formacji, epoki, prądu), c) „długiego trwania” (usytuowania dzieła w postrzeganym jako całość procesie przemian literatury i kultury polskiej, zwłaszcza wobec tradycji i jako tradycji dla epok późniejszych),
- potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do analizy i interpretacji zjawisk estetycznoliterackich objętych programem zajęć oraz do wyjaśniania zależności między nimi, wykorzystując w tym celu adekwatne narzędzia i metody,
- potrafi interpretować dzieła literackie i zjawiska historycznoliterackie w ich relacji z wydarzeniami i procesami historycznymi, sytuując je we właściwym dla nich kontekście kulturowym, społecznym i filozoficznym oraz w powiązaniu z innymi sztukami,
- dostrzega modalności interpretacyjne wynikające z zastosowania w procedurach lekturowych różnych narzędzi i języków badawczych,
- dostrzega znaczenie epok objętych programem zajęć jako tradycji dla współczesności, jest gotów wykorzystywać wiedzę i umiejętności zdobyte podczas zajęć do samodzielnej, krytycznej refleksji nad uwarunkowaniami własnej teraźniejszości.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student posiada bardzo dobrą wiedzę na temat historii literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Bardzo dobrze zna i rozumie zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromonograficzne, problematyzuje je i potrafi twórczo rozwijać formułowane w odnie-sieniu do nich wnioski, wykorzystując je i przetwarzając we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Potrafi sprawnie analizować i interpretować teksty literackie, odwołując się do literatury przedmiotu, stosując adekwatną terminologię i narzędzia poznawcze, uruchamiając trafnie dobrane oraz bardzo dobrze rozumiane konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne.
dobry plus (+db; 4,5): student posiada na ogół bardzo dobrą, a w odniesieniu do niektórych zagadnień dobrą wiedzę na temat literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Na ogół bardzo dobrze zna i rozumie zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromonograficzne, problematyzuje je i potrafi referować formułowane w odniesieniu do nich wnioski, wykorzystując je i próbując twórczo rozwijać we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Potrafi sprawnie analizować i interpretować teksty literackie, odwołując się do literatury przedmiotu, stosując adekwatną terminologię i narzędzia poznawcze, uruchamiając na ogół trafnie dobrane i dobrze rozumiane konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne.
dobry (db; 4,0): student posiada dobrą wiedzę na temat historii literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Dobrze zna i rozumie zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromo-nograficzne, problematyzuje je i potrafi referować formułowane w odniesieniu do nich wnioski, wykorzystując je we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Potrafi poprawnie analizować i intepretować teksty literackie, odwołując się do literatury przedmiotu, stosując przeważnie adekwatną terminologię i narzędzia poznawcze, uruchamiając na ogół dobrze rozumiane konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada dostateczną i w odniesieniu do niektórych zagadnień dobrą wiedzę na temat historii literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Zna i na ogół dobrze rozumie zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromonograficzne, problematyzuje je i potrafi przeważnie poprawnie referować formułowane w odniesieniu do nich wnioski, próbując wykorzystywać je we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Potrafi poprawnie analizować i interpretować teksty literackie, odwołując się do podstawowej literatury przedmiotu, stosując adekwatną terminologię i przeważnie trafnie dobrane narzędzia poznawcze, uruchamiając zrozumiane w dostatecznym stopniu konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne.
dostateczny (dst; 3,0): student posiada dostateczną wiedzę na temat historii literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Zna i rozumie w stopniu dostatecznym zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromonograficzne, na ogół poprawnie problematyzuje je i potrafi zreferować większość formułowanych w odniesieniu do nich wniosków, próbując wykorzystywać je we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Potrafi w stopniu dostatecznym analizować i interpretować teksty literackie, odwołując się do podstawowej literatury przedmiotu, stosując na ogół adekwatną terminologię i przeważnie trafnie dobrane narzędzia poznawcze, uruchamiając zrozumiane w dostatecznym stopniu konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie posiada dostatecznej wiedzy na temat historii literatury średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. W niedostatecznym stopniu zna i rozumie zagadnienia składające się na zajęciowe cykle mikromonograficzne, nie potrafi poprawnie ich problematyzować i zreferować formułowanych w odniesieniu do nich wniosków, nie próbuje wykorzystywać ich we własnej praktyce interpretacji zjawisk literackich i kulturowych. Nie potrafi dostatecznie sprawnie analizować i interpretować tekstów literackich; zbyt rzadko odwołuje się do literatury przedmiotu lub próbuje się od niej odwoływać, lecz nie zna jej w stopniu wystarczającym bądź nie rozumie; nie potrafi stosować terminologii i właściwych narzędzi poznawczych; uruchamia niewłaściwie dobrane i/lub zrozumiane konteksty historyczne, kulturowe, społeczne i filozoficzne, bądź nie uruchamia ich w ogóle.
Kryteria oceniania:
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest obecność na zajęciach, przygotowywanie się do nich oraz udział w toczonych podczas nich dyskusjach, sporządzenie pracy pisemnej lub prezentacji (jeśli zostały zadane przez prowadzącego), zaliczenie wszystkich sprawdzianów cząstkowych (śródsemestralnych).
Literatura
Lektury, których znajomość wymagana jest na egzaminie, wynikają przede wszystkim z problematyki cykli mikromonograficznych, których tematy ustalane są przez prowadzącego w porozumieniu ze studentami – ich listę przekazuje studentom prowadzący po uzgodnieniu tematyki zajęć.
Na egzaminie obowiązują wszystkie lektury (dzieła literackie i opracowania) zadane w ten sposób przez prowadzącego zajęcia.
Ponadto zalecane są następujące opracowania, podręczniki i słowniki:
T. Witczak, Literatura Średniowiecza, wyd. 3 zmien., Warszawa 1999 i wyd. nast.
T. Michałowska, Średniowiecze, Warszawa 1995 i wyd. nast.
J. Ziomek, Literatura Odrodzenia, Warszawa 1987 i wyd. nast.
J. Ziomek, Renesans, wyd. 2 poprawione i rozszerzone, Warszawa 1976 i wyd. nast.
A. Karpiński, Renesans, Warszawa 2007.
C. Hernas, Literatura baroku, Warszawa 1987 i wyd. nast.
C. Hernas, Barok, wyd. 5 zmienione i rozszerzone, Warszawa 1998 i wyd. nast.
A. Nowicka-Jeżowa, Barok polski między Europą i Sarmacją. Część pierwsza: Profile i zarysy całości, Warszawa 2009-2011.
Słownik literatury staropolskiej, pod. red. T. Michałowskiej, Wrocław 1990 i wyd. nast.
Źródła wiedzy teoretycznoliterackiej w dawnej Polsce. Średniowiecze – Renesans – Barok, wstęp, wybór i oprac. M. Cytowska, T. Michałowska, Warszawa 1999.
M. Klimowicz, Literatura Oświecenia, Warszawa 1988 i wyd. nast.
T. Kostkiewiczowa, Klasycyzm – sentymentalizm – rokoko, Warszawa 1975 i wyd. nast.
R. Przybylski, Klasycyzm, czyli prawdziwy koniec Królestwa Polskiego, Warszawa 1983 i wyd. nast.
M. Parkitny, Nowoczesność oświecenia, Poznań 2018.
Słownik literatury polskiego oświecenia, pod red. T. Kostkiewiczowej, Wrocław 1991.
Pisarze polskiego oświecenia, pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, t. 1: Warszawa 1992, t. 2: War¬szawa 1994, t. 3: Warszawa 1996.
Oświeceni o literaturze, oprac. T. Kostkiewiczowa i Z. Goliński, t. 1: Wypowiedzi pisarzy polskich 1740-
-1800, Warszawa 1993, t. 2: Wypowiedzi pisarzy polskich 1801-1830, Warszawa 1995.
Europejskie źródła myśli estetyczno-literackiej polskiego oświecenia. Antologia wypowiedzi pisarzy francu¬skich, niemieckojęzycznych i angielskich 1674-1810, oprac. T. Kostkiewiczowa, Z. Goliński, Warszawa 1997.
Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski, pod red. R. Lotha i in., t. 1: Warszawa 2000, t. 2: Warszawa 2001, t. 3: Warszawa 2002, t. 4: Warszawa 2003, t. 5: Warszawa 2004.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: