Literatura - instrukcja obsługi 03-LIO-11SZPDU
Treści programowe dla przedmiotu:
- literatura – sensy pojęcia, wyznaczniki, nowe znaczenia,
- granice literatury, formy pograniczne, korespondencje,
- kulturowe role pisarstwa i style odbioru,
- społeczna historia literatury: związki, wpływy, oddziaływanie,
- fikcja, prawda, przedstawienie a problemy interpretacji i wartościowania,
- autobiografia, autentyczność, autokreacja,
- literatura jako medium, literatura wobec mediów,
- konwencja, rzemiosło, idiom,
- literatura jako doświadczenie i „świeckie sacrum”.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- zna historyczne i współczesne definicje literatury,
- rozróżnia teksty konwencjonalne, nowatorskie, oryginalne,
- orientuje się w problematyce korespondencji sztuk,
- umieć osadzać zjawiska literackie w kontekście historycznym i społecznym,
- świadomie posługuje się terminami z zakresu ontologii i epistemologii dzieła literackiego,
- interpretuje związki literatury i medium/mediów,
- określa podstawowe antropologiczne i metafizyczne uwarunkowania literatury.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): student posiada obszerną wiedzę z zakresu fundamentalnych problemów literatury i literackości; ze zrozumieniem posługuje się terminologią właściwą danym orientacjom/szkołom; potrafi sprawnie powiązać teoretyczne treści programu zajęć z analizą i interpretacją wybranych tekstów kultury; w razie potrzeby uruchamia konteksty interdyscyplinarne; jest w stanie operacyjnie uruchomić poznane pojęcia w procesie wartościowania.
dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.
dobry (db; 4,0): student posiada dobrze ugruntowaną wiedzę z zakresu fundamentalnych problemów literatury i literackości; ze zrozumieniem posługuje się podstawową terminologią; potrafi powiązać treści teoretyczne z analizą i interpretacją tekstów kultury; zna konteksty interdyscyplinarne i widzi związek pomiędzy poznanymi pojęciami a procesem wartościowania.
dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada zadowalającą wiedzę z zakresu fundamentalnych problemów literatury i literackości; z pewnymi błędami posługuje się podstawową terminologią; widzi związek treści teoretycznych z analizą i interpretacją tekstów kultury; z problemami przywołuje konteksty interdyscyplinarne i z problemami dostrzega związek pomiędzy poznanymi pojęciami a procesem wartościowania.
dostateczny (dst; 3,0): student posiada podstawową wiedzę z zakresu fundamentalnych problemów literatury i literackości; z pewnymi błędami posługuje się podstawową terminologią; podejmuje po części udane próby powiązania treści teoretycznych z analizą i interpretacją tekstów kultury; z nie zawsze przywołuje konteksty interdyscyplinarne, z problemami dostrzega związek pomiędzy poznanymi pojęciami a procesem wartościowania.
niedostateczny (ndst; 2,0): student nie posiada podstawowej wiedzy z zakresu fundamentalnych problemów literatury i literackości lub jest ona bardzo ograniczona; nie posługuje się podstawową terminologią; nie jest w stanie wykazać powiązania treści teoretycznych z analizą i interpretacją tekstów kultury; nie potrafi przywołać kontekstów interdyscyplinarnych, nie widzi związku pomiędzy poznanymi pojęciami a procesem wartościowania.
Literatura
Zalecana literatura:
W. H. Auden, Ręka farbiarza i inne eseje, Warszawa 1988.
J. H. Miller, O literaturze, Poznań 2014.
Vladimir Nabokov, Wykłady o literaturze, Warszawa 2005.
Cz. Miłosz, Życie na wyspach, Kraków 1997.
M. Heidegger, Cóż po poecie w czasie marnym?, [w tegoż:], Ścieżki lasu, Warszawa 1985.
H.-G. Gadamer, Tekst i interpretacja, [w tegoż:] Język i rozumienie, Warszawa 2003, s. 99-141 lub A. Burzyńska, M. P. Markowski, Teorie literatury XX wieku. Antologia, Kraków 2006.
W. Iser, Apelacyjna struktura tekstów, [w:] A. Burzyńska, M. P. Markowski, Teorie literatury XX wieku. Antologia, Kraków 2006.
H. White, Znaczenie narracyjności dla przedstawiania rzeczywistości, [w tegoż:] Poetyka pisarstwa historycznego, Kraków 2000 (II wyd. 2010), s. 135-170.
E. Said, Orientalizm. Wprowadzenie, [w tegoż:] Orientalizm, Poznań 2005, lub [w:] A. Burzyńska, M. P. Markowski, Teorie literatury XX wieku. Antologia, Kraków 2006.
S. Fish, Jak rozpoznać wiersz, gdy się go widzi, [w tegoż:] Interpretacja, retoryka, polityka, pod red. A. Szahaja, Kraków 2002.
A. Żychliński, Laboratorium antropofikcji. Dociekania filologiczne, Poznań-Warszawa 2014.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: