Lektura arcydzieł literatury we współczesnych kontekstach - spec. animacja kultury 03-LAW-12PDL
Treści programowe dla przedmiotu:
Czym są arcydzieła literackie – dzisiaj? Typologie arcydzieł i kryteria rozróżniania.
Odyseja w nawiązaniach – od Homera do współczesności. Czy możliwa jest współczesna epopeja?
Faust w nawiązaniach – od Goethego do współczesności. Czy istnieje polski Faust?
Eugeniusz Oniegin A. Puszkina – opowieść o miłości zdradzonej i opowieść o Rosji – granice uniwersalizmu.
Kwiaty zła Baudelaire’a jako pochwała nowoczesności. Czy istnieją arcydzieła ponowoczesności?
Arcydzieła i nagrody: Nobel i Nike.
Flaubert – kto to? – R. Lis, J. Barnes – próby odpowiedzi.
Proces sądowy za „zbrodnię pisania po francusku” – proces w kulturze europejskiej (listy Flauberta) a opinie współczesnych (Goncourtowie, G. Sand, Baudelaire).
Powieść jest kobietą – Pani Bovary a paradygmat „książek zbójeckich” (T. Komendant).
Z lustrami po gościńcu: Pani Bovary a realizm w powieści wieku XIX (Auerbach).
Zagubione w tłumaczeniu: trzy przekłady – Micińska, Engelking, Tulli - „Literatura na Świecie” 2003, nr 1-2.
Porównania wewnętrzne: postaci kobiece u Flauberta – Herodiada, Salambo, p. Arnoux; zewnętrzne: Emma Bovary a: Anna Karenina, 1877 (Tołstoj); Emma Bovary a Izabella Łęcka (Prus, Lalka,1890); Cham (1889) Orzeszkowej; izraelska Emma – Amos Oz, Mój Michael (1968).
Pani Bovary i figura spojrzenia w okno (Śniedziewski, Hartwig, Colette).
Arcydzieło jako kamień milowy w historii powieści – Arcydzieło (R. Lis); Madame Bovary między Balzakiem a Proustem (M. Głowiński, M. Żurowski) – narracja personalna jako przełom nie tylko literacki.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2019/SL: | W cyklu 2018/SL: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- scharakteryzować, jakimi cechami powinno się odznaczać arcydzieło literackie i jakie jest jego znaczenie dla kultury,
- interpretować i analizować zjawiska korespondencji sztuk, dotyczące zwłaszcza adaptacji arcydzieł literackich do wymogów innych dziedzin sztuki i kultury popularnej,
- rozpoznawać obecność i funkcje tradycji dawnej w kulturze współczesnej (w literaturze, sztukach plastycznych, filmie, teatrze, reklamie),
- napisać pracę badawczą (esej), z wykorzystaniem zdobytej wiedzy o wzajemnych związkach sztuk i roli arcydzieł we współczesnym życiu kulturalnym,
- wyjaśnić termin ‘aksjologia literacka’, a także scharakteryzować jej rolę i zastosować w zadaniach badawczych.
Kryteria oceniania
Ocena aktywności w trakcie zajęć oraz prezentacji przygotowanej przez studenta.
Literatura
Zalecana literatura:
Prof. dr hab. Krzysztof Trybuś:
Josif Brodski, W hołdzie Markowi Aureliuszowi, /w:/ tegoż, Pochwała nudy, wybór i oprac. Stanisław Barańczak, Kraków 1996.
Zbigniew Herbert, Labirynt nad morzem, Warszawa 2000.
Jarosław Iwaszkiewicz, Podróże do Włoch, Warszawa 1980.
Stanisław Jaworski, Co to jest arcydzieło literackie [w:] Arcydzieła literatury polskiej, pod red. Stanisława Grzeszczuka i Anny Niewolak-Krzywdy, t. I, Rzeszów 1987.
Jan Kott, Szekspir współczesny, Kraków 1990.
Zygmunt Kubiak, Przestrzeń dzieł wiecznych. Eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, Kraków 1993.
Henryk Samsonowicz, Dziedzictwo średniowiecza. Mity i rzeczywistość, Wrocław 1991.
Topika antyczna w literaturze polskiej XX wieku. Studia, red. A. Brodzka i E. Sarnowska-Temeriusz, Wrocław 1992.
Prof. UAM dr hab. Katarzyna Kuczyńska-Koschany:
Erich Auerbach, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu. Przeł. Zbigniew Żabicki. Oprac. Michał Paweł Markowski. Warszawa 2004. (fragmenty)
Julian Barnes, Papuga Flauberta. Przeł. Adam Szymanowski. Warszawa 2011.
Ewa Bieńkowska, Sprawa Dreyfusa. W: Spór o dziedzictwo europejskie. Między świętym a świeckim. Warszawa 1998.
Michał Głowiński, „Cham”, czyli Pani Bovary nad brzegami Niemna. W: Intertekstualność, groteska, parabola. Szkice ogólne i interpretacje. Kraków 2000.
Michał Głowiński, Powieść i autorytety. W: Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej. Kraków 1998.
Tadeusz Komendant, Książki, sprawczynie zła. „Literatura na Świecie” 1993, nr 1,2,3.
Renata Lis, Ręka Flauberta. Wyd. Sic! Warszawa 2011.
„Literatura na Świecie” 2003, nr 1-2: fragment Pani Bovary w równoległych przekładach Ryszarda Engelkinga i Magdaleny Tulli.
Jean-Paul Sartre, Idiota w rodzinie. Wybrał Wacław Sadkowski. Przeł. Józef Waczków. Gdańsk 2000. (fragmenty)
Kazimiera Szczuka, Nuda buduaru. W zbiorze: Nuda w kulturze. Poznań 1999.
Piotr Śniedziewski, O zgubnych skutkach spoglądania przez okno (Flaubert). W: Melancholijne spojrzenie. Kraków 2011.
Cezary Zalewski, Monotonia odwiecznej namiętności. Mityczne konteksty „Pani Bovary” Flauberta. „Ruch Literacki” 2004, nr 4-5.
Maciej Żurowski, „Pani Bovary” i rozwój powieści nowoczesnej. W: Między renesansem a awangardą. O literaturze europejskiej z perspektywy komparatysty. Warszawa 2007.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: