Estetyka przestrzeni 03-F-EP
Treści programowe dla przedmiotu:
- przestrzeń osobista – proksemika i kinezyka,
- praktyki autoprzestrzenne – sztuka autoprezentacji,
- przestrzeń miejska – ulice, place, budynki, mosty,
- miejskie krajobrazy – zieleńce, parki, skwery,
- miasto – przestrzeń doświadczenia – pamięć miejsc,
- przestrzenie sztuki a kategoria przestrzenności w sztuce,
- teatr w miejscach nieteatralnych,
- sztuka w przestrzeni publicznej – na miejskich ulicach, placach, w parkach,
- estetyka ekspozycji muzealnej i galeryjnej,
- kategoria pustki w przestrzeni miasta, ogrodu, sztuki,
- przestrzenie medialne i wirtualne,
- przestrzeń zmysłowo doświadczana; antropologia zmysłów.
Cele kształcenia
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2020/SL: | W cyklu 2022/SL: | W cyklu 2018/SL: | W cyklu 2024/SL: | W cyklu 2023/SL: | W cyklu 2021/SL: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:
- potrafi zreferować i porównać wybrane pojęcia charakterystyczne dla współczesnej estetyki,
- potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informację z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy,
- posiada pogłębione umiejętności badawcze obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie także nietypowych zadań/problemów w obrębie zagadnień estetycznych,
- potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów tekstów i wytworów z zakresu estetyki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia estetyki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-estetycznym,
- uzasadnić przydatność interpretacyjną omówionych pojęć teoretycznych, dostrzegając ich rolę w procesie interpretacji zjawisk estetycznych
posiada umiejętność formułowania opinii krytycznych o zjawiskach estetycznych na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętność prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i różnych mediach,
- systematycznie uczestniczy w życiu estetycznym, interesuje się aktualnymi wydarzeniami z zakresy estetyki, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, nowymi zjawiskami w sztuce.
Kryteria oceniania
Skala ocen:
bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni oraz umiejętność powiązania jej z wiedzą z innych dziedzin humanistyki; wysoki poziom wiedzy z zakresu estetyki, jej systemach i społecznych obiegach; pogłębiona wiedza o specyfice przedmiotowej i metodologicznej estetyki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej; pogłębiona wiedza o powiązaniach dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku z innymi dziedzinami nauki i dyscyplinami naukowymi, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin; doskonała znajomość i wysoki poziom zrozumienia rozwiniętych metod analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych aspektów estetyki przestrzeni właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych; szczegółowa wiedza o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych obejmującą wybrane obszary dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku; wysoka umiejętność zreferowania i porównania wybranych pojęć charakterystycznych dla współczesnej estetyki przestrzeni wypracowanych na gruncie różnych teorii nauk humanistycznych oraz wyszukiwania, analizowania, oceniania, selekcjonowania i integrowania informacji z różnych źródeł oraz formułowania na tej podstawie krytycznych sądów; pogłębione umiejętności badawcze; umiejętność przeprowadzenia samodzielnej krytycznej analizy i interpretacji różnych rodzajów tekstów i wytworów estetycznych; bardzo duża aktywność podczas zajęć, inicjowanie dyskusji, w ich trakcie umiejętność dostrzegania problemów i formułowania samodzielnych opinii na ich temat przy użyciu omawianych na zajęciach pojęć; bardzo wysoki poziom badawczy przygotowanego projektu indywidualnego oraz pomniejszych prac i zadań wykonywanych w trakcie zajęć.
dobry plus (+db; 4,5): dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni i umiejętność powiązania jej z wiedzą z innych dziedzin humanistyki, ponadprzeciętny poziom wiedzy z zakresu estetyki, jej systemach i społecznych obiegach oraz o specyfice przedmiotowej i metodologicznej estetyki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej; dobra znajomość i ponadprzeciętny poziom zrozumienia rozwiniętych metod analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów estetycznych właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych; wiedza o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych obejmującą wybrane obszary dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku; ponadprzeciętna umiejętność zreferowania i porównania wybranych pojęć charakterystycznych dla współczesnej estetyki przestrzeni wypracowane na gruncie różnych teorii nauk humanistycznych oraz wyszukiwania, analizowania, oceniania, selekcjonowania i integrowania informacji z różnych źródeł oraz formułowania na tej podstawie krytycznych sądów; opanowana umiejętność przeprowadzenia samodzielnej krytycznej analizy i interpretacji różnych rodzajów tekstów i wytworów estetycznych; duża aktywność podczas zajęć, formułowania samodzielnych opinii na ich temat przy użyciu omawianych na zajęciach pojęć; wysoki poziom badawczy przygotowanego projektu indywidualnego oraz pomniejszych prac i zadań wykonywanych w trakcie zajęć.
dobry (db; 4,0): dobra znajomość pojęć i kierunków współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni i świadomość jej związku z wiedzą z innych dziedzin humanistyki, który student potrafi wskazać, niekiedy potrzebując pomocy w ich szczegółowej charakterystyce. Dobry poziom wiedzy na temat wielości i różnorodności zagadnień w zakresie estetyki przestrzeni, pozwalający na dostrzeganie powiązań między estetyką i innymi dziedzinami życia społecznego oraz samodzielną i krytyczną analizę stosowanych pojęć, świadomość ich przynależności do odmiennych teorii i praktyczna umiejętność trafnego ich stosowania w podejmowanych analizach oraz samodzielnym rozwiązywaniu problemów dotyczących zjawisk estetycznych. Możliwe niewielkie braki w zakresie posiadanej wiedzy i umiejętności praktycznego jej wykorzystania. Aktywność podczas zajęć. Dobry poziom badawczy przygotowanego projektu indywidualnego oraz pomniejszych prac i zadań wykonywanych w trakcie zajęć.
dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość podstawowych pojęć i kierunków współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni i świadomość ich związku z innymi dziedzinami wiedzy, które student wskazuje i nazywa z pomocą prowadzącego. Podstawowa wiedza na temat specyfiki współczesnych badań estetycznych, podejmowanie prób krytycznego określenia swojego stanowiska przy użyciu poznanego repertuaru pojęć. Świadomość ich przynależności do odmiennych teorii, przy braku w pełni samodzielnego przełożenia tej wiedzy na kompetencje praktyczne. Analiza i rozwiązywanie problemów z pomocą prowadzącego. Niewielka aktywność podczas zajęć. Niski poziom badawczy przygotowanego projektu indywidualnego oraz pomniejszych prac i zadań wykonywanych w trakcie zajęć.
dostateczny (dst; 3,0): ogólna wiedza w zakresie pojęć i kierunków współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni i podstawowa świadomość ich związku z innymi dziedzinami humanistyki, podejmowanie prób wskazania relacji między estetyką i życiem społecznym, podejmowanie prób analizy podstawowych pojęć i – z pomocą prowadzącego – stosowania ich w analizach tekstów i zjawisk. Wyraźne braki w zakresie praktycznego stosowania nabytej wiedzy, wymagające pomocy prowadzącego w nazywaniu zjawisk i problemów, ale jej nieuniemożliwiające. Brak aktywności na zajęciach. Niski poziom badawczy przygotowanego projektu indywidualnego oraz pomniejszych prac i zadań wykonywanych w trakcie zajęć.
niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość pojęć i problemów współczesnych teorii i praktyki estetycznej, w tym zwłaszcza estetyki przestrzeni, niewystarczająca umiejętność ich definiowania i wykorzystania oraz wynikające z tego dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu, niewykonane prace i zadania oraz projekt indywidualny, liczne absencje na zajęciach, uniemożliwiające ewaluację ciągłą.
Kryteria oceniania:
- dopuszczalne dwie nieobecności,
- obecność i aktywność w trakcie zajęć i wartość merytoryczna wypowiedzi (udział w dyskusji),
- wartość merytoryczna oraz sposób przedstawienia różnorodnych prac i prezentacji przygotowywanych na zajęcia – eseju, prezentacji,
- poziom wiedzy i umiejętności zaprezentowany w formie projektu badawczego przeprowadzanego indywidualnie przez każdego studenta w trakcie semestru i prezentowanego na końcowych zajęciach,
- formą zaliczenia przedmiotu jest własny projekt badawczy realizowany w czasie całego semestru, a następnie prezentowany i dyskutowany na forum grupy.
Literatura
Zalecana literatura:
Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku, pod red. Teresy Jakimowicz, Poznań 2005.
Blein Bernard, Umysł i ciało – podstawy twojego sukcesu, [w:] Sztuka prezentacji i wystąpień publicznych, Warszawa 2010.
Czas przestrzeni, red. Krystyna Wilkoszewska, współpraca Jakub Petri, Kraków 2009.
Estetyczne przestrzenie, red. Piotr Kawiecki i Józef Tarnowski, Gdańsk 2005.
Estetyczne przestrzenie współczesności, pod red. Anny Zeidler-Janiszewskiej, Warszawa 1996.
Estetyka wirtualności, red. M. Ostrowicki, Kraków 2005.
Kulturowe studia miejskie, red. nauk. Ewa Rewers, Marianna Michałowska, Studia Kulturoznawcze 1 (5)/2014, Wydział Nauk Społecznych UAM 2014.
Łoszewski Krzysztof, Dress code. Tajemnice męskiej elegancji, Olszanica 2012 (tu: Wstęp, Co to jest dress code?, Jak traktować modę?, Jak budować własny styl?).
Miasto w sztuce – sztuka miasta, red. Ewa Rewers, seria Horyzonty Nowoczesności, Kraków 2010.
Pisanie miasta. Czytanie miasta, red. Anna Zeidler-Janiszewska, Poznań 1997.
Popczyk Maria, Estetyczne przestrzenie ekspozycji muzealnych: artefakty przyrody i dzieła sztuki, Kraków 2008.
Przestrzeń, filozofia i architektura, red. Ewa Rewers, seria Studia Kulturoznawcze, Poznań 1999.
Rewers Ewa, Postpolis. Wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta, Kraków 2005.
Robakowska Aleksandra, Trybuś Jarosław, Od Zamku do Browaru. O architekturze Poznania ostatnich stu lat, Poznań 2005.
Rusnak Marta, Współczesne estetyczne koncepcje ekspozycji a zachowanie wartości adaptowanego obiektu poprzemysłowego, pdf.
Wiek ekranów. Przestrzenie kultury widzenia, red. Andrzej Gwóźdź i Piotr Zawojski, Kraków 2002.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: