Kreacja, inwencja, innowacje 31-WK20Z05
Podejmujemy analizę tekstów, sytuacji społecznych, biografii i wydarzeń związanych z procesami twórczymi, naturą aktów twórczych, aktów inwencji i innowacji oraz interakcjami między historią publiczną a historią osobistą twórców / innowatprów.
W pierwszej części zajęć skupimy uwagę na podstawowych pytaniach o naturę kreacji, inwencji i innowacji. Wprowadzimy w sytuacje biograficzne, zdarzenia i teksty dotyczące aktów twórczych oraz interakcji między historią prywatną twórcy a historią publiczną. Na takim tle spróbujemy uchwycić podstawowe elementy paradygmatu twórczości / inwencji / innowacyjności.
Przedmiotem uwagi w drugiej części zajęć będzie typologia społeczności twórczych i nietwórczych zbudowana na podstawie ich stosunku do własnej przeszłości i przyszłości. Chodzi o zdolność do przyjmowania społecznej odpowiedzialności z jednej i o zdolność do otwarcia na nowe z drugiej strony. Zapytamy więc o to, jak w swojej teraźniejszości różne typy społeczeństw uświadamiają sobie / opisują /, przeżywają to, co za nimi (przeszłość) i jak tworzą i wypowiadają swoją przyszłość. Przyjrzymy się społecznościom twórczym i nietwórczym w kolejnych epokach i kontekstach kulturowych – by zobaczyć skalę możliwych napięć wokół odpowiedzialności za własną przeszłość i przyszłość.
Odniesieniom do konkretnych kontekstów towarzyszyła będzie refleksja teoretyczna. Będziemy sięgali do elementów współczesnych dyskusji filozoficznych (a także socjologicznych, psychologicznych i politycznych) wokół zdolności rozwojowych społeczeństw – w szczególności zaś do tych, które wywołują kwestię politycznego usytuowania ich rozwoju lub cofania się w rozwoju.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Ogólne efekty uczenia się dla zajęć (OE)
Wiedza: student zna i rozumie
Zasadę transdyscyplinarności i podstawowe metody pracy transdyscyplinarnej.
Koncepcję tropów i tropiki w ujmowaniu zjawisk historycznych i cywilizacyjnych
Zasady obrazowania zjawisk społecznych w naukach, literaturze, twórczości artystycznej i kulturze popularnej.
Umiejętności: student potrafi
Prawidłowo analizować, interpretować i wyjaśniać zjawiska społeczne (polityczne, prawne, kulturowe, ekonomiczne), problemy i kwestie społeczne oraz wzajemne relacje między nimi.
Analizować mity kulturowe i narracje społeczne.
Posługiwać się metodami krytycznej analizy społecznej, kulturowej i politycznej (przynajmniej w stopniu podstawowym).
Kompetencje społeczne: student jest gotów do
Twórczego myślenia o problemach społecznych.
Uczestniczenia w życiu kulturalnym i korzystania z jego różnorodnych form.
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
Identyfikuje i krytycznie rozumie pojęcia twórczości, inwencji i innowacji.
Rozumie rolę twórczych jednostek dla rozwoju przestrzeni publicznej.
Rozumie interakcje między historią indywidualną a historią publiczną jednostek twórczych.
Identyfikuje i krytycznie ocenia przykłady społeczności twórczych i nietwórczych.
Identyfikuje najważniejsze elementy paradygmatu twórczości i jego znaczenia społecznego.
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
bardzo dobry (bdb; 5,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 5,0
dobry plus (+db; 4,5): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 4,5
dobry (db; 4,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 4,0
dostateczny plus (+dst; 3,5): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 3,5
dostateczny (dst; 3,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 3,0
niedostateczny (ndst; 2,0): brak wymaganych prac, brak referatu lub eseju.
Literatura
Uwaga: przedstawiamy wykaz literatury szerszy niż to, czego przeczytania wymagamy od uczestników zajęć. Chodzi o pokazanie możliwości poszerzenia i pogłębienia problematyki zajęć. Na zajęciowej platformie moodle będziemy – zgodnie z tadycją naszych zajęć – proponowali w wersji elektronicznej fragmenty poniższych lektur, które uczestnicy powinni przeczytać przed zajęciami.
– Blumenberg, H. (1997). Rzeczywistości, w których żyjemy. Rozprawy i jedno przemówienie. Warszawa: Oficyna Naukowa.
– Freud, S. (1995, 2013). Kultura jako źródło cierpień. Warszawa: Aletheia.
– Grant, A. (2017). Originals: How Non-Conformists Move the World. London: Penguin Books.
– Guilford, J. E. (1978). Natura inteligencji człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
– Kępiński, A. (1981, 2012). Schizofrenia. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
– Kocowski, T. (1991). Szkice z teorii twórczości i motywacji (red. Heleny Sękowej i Aleksandry Tokarz). Poznań: SAW.
– Kozielecki, J. (1996, 1998), Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
– Kozielecki, J. (1982). Koncepcja transgresyjna człowieka. Warszawa: PWN.
– Łukasik, A. (1999). Zewnętrzne ograniczenia procesu twórczego. Rzeszów: Wydawnictwo WSP.
– Nęcka, E. (1987). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
– Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
– Nęcka, E. (2012). Trening twórczości. Gdańsk: GWP Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
– Nęcka, E. (1994). TRoP. Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".
– Polak, T. (2019). Typologia społeczności przez pryzmat językowego stosunku do przeszłości i przyszłości. W: Landau-Czajka, A. (red. naukowa), Systemowe uwarunkowania języka i komunikacji społecznej. ss. 9-20. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
– Ranciere, J. (2007). Estetyka jako polityka. Warszawa: Krytyka Polityczna.
– Tischner, J., Chochoł sarmackiej melancholii, Znak 196, 1243-1254.
Uwagi
|
W cyklu 2020/SZ:
Uwaga: zajęcia będą prowadzone na platformie Microsoft Teams. Szczegóły zostaną podane osobom zapisanym na zajęcia. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: