Lektury i narracje alternatywne 31-WK20Z02
Ideą proponowanych zajęć jest prezentacja ważnych i przystępnych a mało znanych lub niedostatecznie znanych książek / publikacji / dzieł sztuki – z akcentem na przełamanie i poszerzenie dominujących w dzisiejszym kształceniu ogólnym kanonów lekturowych i kulturowych. Ze względu na specyfikę dziedziny narracji – „lektury” rozumiemy tu rozszerzająco (włączamy w to pojęcie także odbiór mediów innych niż książka, w szczególności filmu). Chodzi o pokazanie swoistego para-kanonu ważnych lektur i narracji – nieproponowanych zazwyczaj w ramach studiów kierunkowych poszczególnych dyscyplin.
Idea tych zajęć nawiązuje do propozycji sieci uniwersyteckiej Cultural Competenties Network EUniCult, którą nasz Uniwersytet współtworzył za pośrednictwem Pracowni Pytań Granicznych. W ramach konsultacji 15 uniwersytetów europejskich zaproponowano elementy programu kształcenia kulturowego dla studentów wszystkich kierunków i poziomów studiów.
Propozycje obejmą przykładowe alternatywne lektury / narracje z zakresu nauk przyrodniczych i ścisłych, nauk społecznych, nauk humanistycznych, a także przykłady narracji medialnych o wysokim potencjale diagnostyczno-społecznym. Celem tych propozycji nie jest dostarczenie uczestnikom zajęć nowego kanonu lektur, ale wprowadzenie i zachęta do otwierania własnych dotychczasowych kanonów i wyobrażeń o lekturach i narracjach wartych zainteresowania.
Każda propozycja zostanie poprzedzona wstępem kontekstowym, umożliwiającym zrozumienie jej miejsca i znaczenia w przestrzeni kultury.
Przykładowe lektury i narracje:
Nauki przyrodnicze i ścisłe
– Lorenz, K. (1972, 1975, 1996, 2003). Tak zwane zło. Warszawa: PIW.
– Penrose, R, (2006). Droga do rzeczywistości. Wyczerpujący przewodnik po prawach rządzących Wszechświatem. Warszawa: Prószyński i S-ka.
– Wilson, E. (2012). Konsiliencja. Jedność wiedzy. Warszawa: Zysk i S-ka.
Nauki społeczne
– Canetti, E. (1986). Masa i władza. Warszawa: Czytelnik.
– Schreber, D. P., (2006). Pamiętniki nerwowo chorego, Kraków: Libron.
– White, H. (2011). Tożsamość i kontrola. Kraków: Nomos.
– Lewin, K. (1951). Field theory in social science: selected theoretical papers. New York: Harpers.
– Luhman, N. (2007). Systemy społeczne. Kraków: Nomos.
– Sedláček, T. (2013). Ekonomia dobra i zła. Warszawa: Studio EMKA.
Nauki humanistyczne
– Barthes, R. (1970). Mit i znak. Eseje. Warszawa: PIW
– Janion, M. (2007, 2016). Niesamowita słowiańszczyzna. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
– Wunderlich, H. G. (2007). Tajemnica Krety. Dokąd Byk porwał Europę, czyli o korzeniach kultury. Kraków: Universitas.
Film
– Seriale Davida Simona The Wire i Treme.
– Serial Allana Balla Sześć stóp pod ziemią.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Ogólne efekty uczenia się dla zajęć (OE)
Wiedza: student zna i rozumie
Zasady zróżnicowania i jedności nauk (ścisłych, przyrodniczych, społecznych i humanistycznych). Interferencje między naukami.
Podstawowe reguły i metody pracy interdyscyplinarnej i transdyscyplinarnej.
Zasady obrazowania zjawisk społecznych w naukach, literaturze, twórczości artystycznej i kulturze popularnej.
Umiejętności: student potrafi
Analizować różne typy wiedzy i ich wzajemne relacje.
Interpretować naukę w jej kulturowych uwarunkowaniach.
Interpretować związki i interferencje nauk przyrodniczych, społecznych i humanistycznych.
Kompetencje społeczne: student jest gotów do
Akceptowania kompetencji naukowych, kulturowych i społecznych osób i społeczności spoza własnego kręgu badawczego, kulturowego i społecznego.
Przekraczania granic własnych uwarunkowań światopoglądowych i kulturowych.
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
Krytycznie przygląda się dotychczasowym kanonom lektur.
Potrafi identyfikować konteksty kulturowe alternatywnych lektur i narracji.
Czyta i interpretuje lektury spoza własnego kanonu przedmiotowego.
Wybiera samodzielnie kolejne lektury i narracje poszerzające dotychczasowy horyzont własnego wykształcenia.
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
bardzo dobry (bdb; 5,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 5,0
dobry plus (+db; 4,5): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 4,5
dobry (db; 4,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 4,0
dostateczny plus (+dst; 3,5): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 3,5
dostateczny (dst; 3,0): dwie małe prace międzyzajęciowe, referat z prezentacją lub esej ocenione na 3,0
niedostateczny (ndst; 2,0): brak wymaganych prac, brak referatu lub eseju.
Literatura
• Bal, M. (2012). Narratologia. Wprowadzenie do teorii narracji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Jung, M., Meyer, C. (wyd.). (2009) Bologna Revisited. General Education at Europe's Universities. Berlin: BWV-Berliner Wissenschafts-Verlag.
• Kozyr-Kowalski, S. (2008). Uniwersytet a rynek. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
• Iwasiów, I., Czerska, T. (2005). Kanon i obrzeża. Kraków: Universitas.
• Pines, D., DeVore, I., John Tooby, Turkevich, A., Wrangham, R., Schwartz, D., Singer J., Wolfram, S., Cowan, J. D. i Scott, A. (2019). Emerging Syntheses in Science: Proceedings of the Founding Workshops of the Santa Fe Institute. Santa Fe: SFI Press.
Uwagi
|
W cyklu 2020/SZ:
Uwaga: zajęcia będą prowadzone na platformie Microsoft Teams. Szczegóły zostaną podane osobom zapisanym na zajęcia. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: