Przekraczanie granic. Inter – i transdyscyplinarność w teorii i praktyce. 31-SW18Z02

Przyszły rozwój wiedzy będzie coraz bardziej inter – i transdyscyplinarny. Jak łatwo się przekonać jest to już rzeczywistością na przykład dla fizyków, biochemików i przedstawicieli nauk medycznych współpracujących w zakresie nanotechnologii albo w naukach kognitywnych i wielu innych podobnych projektach.
Szybki rozwój takich badań prowadzi to do przekonania, że współpraca między naukami przyrodniczymi, społecznymi i medycznymi, humanistycznymi i inżynieryjnymi, a także z innymi zainteresowanymi stronami, podejmowana w sposób kompleksowy, a nie redukcyjny, może pomóc rozwiązywać kwestie szczególnie istotne społecznie.
Obecny rozwój badań transdyscyplinarnych charakteryzuje wykładniczy wzrost publikacji, poszerzanie ich kontekstów i wzrastające zainteresowanie badaczy oraz instytucji wspierających badania.
Przedstawicieli nauk ścisłych, przyrodniczych, społecznych i humanistycznych poprosimy o naświetlenie nadziei i obaw, osiągnięć i porażek związanych z próbami przekraczania granic poszczególnych dyscyplin. Zwrócimy uwagę zwłaszcza na nauki ze swojej natury transgraniczne – takie jak kognitywistyka, teoria systemów, teoria komunikacji czy badania dyskursów.