Strategie społeczne wobec kryzysów. Diagnoza i krytyka 23-PPG-SW21L01

Cykl wykładów interdyscyplinarnych dotyczących strategii społecznych, planowanych lub przyjmowanych spontanicznie, w stosunku do zjawisk kryzysowych w przestrzeni fizycznej i społecznej.
Poszczególnych wykładowców będziemy prosili, by z perspektywy swoich specjalności odnosili się do:
1’ kryzysów wynikających ze złożoności zjawisk fizycznych i społecznych, z którymi cywilizacyjnie mamy do czynienia (katastrofy fizyczne, kryzys klimatyczny itp.), a także do możliwych społecznych reakcji na takie kryzysy);
2’ kryzysów wynikających z nieprzewidywalności określonych zdarzeń i procesów w środowisku społecznym;
3’ antykryzysowego znaczenia zachowań innowacyjnych lub konserwatywnych w stosunku do niespodziewanych aspektów rozwoju sytuacji życiowej ludzi i społeczeństw.
Te trzy kręgi tematyczne będą definiowały trzy grupy wykładów. Grupa pierwsza będzie skoncentrowana wokół „kryzysogennej” złożoności i nieprzewidywalności widzianej z perspektywy nauk przyrodniczych – w szczególności fizyki i biologii, ale także geografii społecznej i politycznej i nauki o systemach. Grupa druga poświęcona będzie analizie społecznych reakcji na zdarzenia i procesy wcześniej nieprzewidywane (literaturoznawstwo / antropologia literacka, antropologia kulturowa, psychologia społeczna, socjologia). Grupę trzecią poświęcimy zjawiskom budzącym nadzieje na społeczne odnalezienie się w sytuacjach katastrof, czy też w nieprzewidzianych sytuacjach kryzysowych (inwencja techniczna, polityczna i społeczna, innowacje).
O przygotowanie tych wykładów poprosimy w związku z tym fizyków, biologów, socjobiologów, socjologów, przedstawicieli nauki o systemach i o złożoności (complexity science), kognitywistów, psychologów społecznych, politologów, a także antropologów kulturowych, historyków i literaturoznawców.