Strategie antynauki 23-PPG-24Z13
W trakcie zajęć zostaną omówione następujące problemy:
Historia i współczesne procesy upowszechniania nauki;
Strategie antynaukowe i źródła postaw ich kreatorów;
Historyczne i kulturowe źródła ruchów antynaukowych;
Mity o nauce i ich społeczne znaczenie;
Społeczne znaczenie ruchów antynaukowych.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student/ka:
postrzega procesy upowszechniania nauki w kategoriach komunikacji międzykulturowej;
zna strategie antynaukowe i rozumie źródła postaw ich kreatorów;
rozumie kulturowe źródła mitów o nauce;
rozumie społeczny kontekst popularności postaw antynaukowych;
potrafi rozpoznać strategie antynaukowe w debatach publicznych;
rozumie społeczne konsekwencje postaw antynaukowych.
Kryteria oceniania
Wypowiedź ustna. Warunkiem zaliczenia zajęć jest esej, dotyczący wybranego obszaru antynauki.
Praktyki zawodowe
Nie są przewidziane.
Literatura
R. N. Proctor, L. Schiebinger (red.) „Agnotology. The making & unmaking of ignorance”, Stanford University Press, 1. California, 2008.
B. A. Polak, Strategie i mechanizmy obronne w dyskursie na temat szczepień. Analiza dyskusji w mediach 2. społecznościowych, "Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój", 2020, t. XXIX (LIV), s. 47-62.
J. Jeszke, Rola mitów o nauce w debacie społecznej, „Rocznik Antropologii Historii”, t. 11, 2018, s. 75–91.
A. W. Nowak, K. Abriszewski, M. Wróblewski, Czyje lęki? Czyja nauka? Struktury wiedzy wobec kontrowersji naukowo-1. społecznych, Poznań 2016.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: