Zarządzanie instytucją kultury - spec. interdyscyplinarne projekty kuratorskie 20-ZIK-12WDL
Przedsięwzięcia artystyczne nie dzieją się w próżni, są silnie naznaczone administracyjnym kontekstem, przestrzenią zarządczą, w której są realizowane. Teatr jako zjawisko tak estetyczne, jak i społeczne nieustannie infekowane jest zmianami, jakie niosą za sobą wszystkie sfery życia: gospodarka, polityka, technologia. Jedynie otwartość i wnikliwa obserwacja tego zjawiska gwarantują skuteczne zarządzanie instytucją kultury. W ramach kursu studenci będą mieli szansę zapoznać się z najistotniejszymi kwestiami związanymi z zagadnieniami polityki kulturalnej, zarządzaniem w kulturze oraz finansowaniem teatrów w Polsce.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
- przeanalizować alternatywne modele polityki kulturalnej i sposoby ich wdrażania w Polsce i zagranicą;
- zająć stanowisko na temat możliwości reformy zarządzania kulturą w Polsce;
- zdefiniować podstawowe zagadnienia z zakresu zarządzania w kulturze
argumentować swoje stanowisko na temat szeroko pojętej kultury i jej powiązań z polityką i ekonomią;
- szukać informacji dotyczących współczesnych konfliktów i debat związanych z polityką kulturalną w Polsce i dokonać ich krytycznej analizy.
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania:
- przygotowanie do zajęć: przygotowanie prasówki, przeczytanie lektury – weryfikacje w trakcie zajęć, ocena poziomu przygotowania;
- aktywność w trakcie zajęć - ocena częstotliwości i merytorycznej wartości wypowiedzi studentów;
- poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury – pisemne zaliczenie;
- frekwencja na zajęciach.
Skala ocen:
5,0 – bardzo dobre przygotowanie do zajęć; wysoka aktywność w trakcie zajęć; wysoki poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; brak nieusprawiedliwionych nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami.
4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć i jedna nieusprawiedliwiona nieobecność (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
3,5 – zadowalające przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; dostateczny poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
3,0 – słabe przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; dostateczny poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
2,0 – bardzo słabe przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; niski poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).
Praktyki zawodowe
Celem praktyk jest konfrontacja wiedzy zdobytej w warunkach laboratoryjnych z realną praktyką organizowania projektów performatywnych. Studenci samodzielnie wybierają instytucję (samorządową, państwową bądź sektora niezależnego) oraz obszar realizacji projektu, w który chcą się wdrażać (programowy/badawczy bądź organizacyjny/marketingowy). Praktyki można odbyć w teatrach, fundacjach i stowarzyszeniach działających w sektorze kultury, centrach sztuki, instytucjach organizujących festiwale lub w ramach przygotowanego przez studentów w ramach specjalizacji Festiwalu NOWA SIŁA KURATORSKA.
Literatura
Finansowanie kultury i zarządzanie instytucjami kultury, red. J. Hausner, 2009, http://www.kongreskultury.pl/library/File/RoSK%20finansowanie/finansowanie_kultury_wer.pelna.pdf, dostęp: 10.12.2015.
Klaić D., Gra w nowych dekoracjach. Teatr publiczny pomiędzy rynkiem a demokracją, przeł.: E. Kubikowska, Warszawa-Lublin: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Konfrontacje Teatralne / Centrum Kultury w Lublinie, 2014.
Monopol teatru repertuarowego. Rozmawiają: Jerzy Hausner, Krzysztof Mieszkowski, Agata Siwiak, Bartosz Szydłowski, Gazeta Teatralna „Didaskalia” 2012, nr 111.
Niziołek G., Dwa tysiąclecia prawie i ani jednego boga!, Gazeta Teatralna „Didaskalia” 2010, nr 99.
Nowak M., My, czyli nowy teatr publiczny, Dialog 2016, nr 6.
Piknik Golgota polska. Sztuka – religia – demokracja, red. A. Adamiecka-Sitek, I. Kurz, Warszawa: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2015.
Purchla J., Dziedzictwo kulturowe w Polsce: system prawny, finansowanie i zarządzanie w: Kultura a rozwój, red. J. Hausner, A. Karwińska, J. Purchla, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013, s.195-215.
http://www.nck.obserwatoriumkultury.pl/podrecznik.pdf, dostęp: 14.01.2016.
Szlendak T., Aktywność kulturalna, w: Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych, red. M. Baltaziuk, A. Wieczorek, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2010, s.112-143.
Teatr ogromny (dodatek specjalny na 250-lecie teatru publicznego „Tygodnika Powszechnego”), red. P. Mucharski, „Tygodnik Powszechny” 2015, nr 47. https://www.tygodnikpowszechny.pl/teatrogromny, dostęp: 3.09.2016.
Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20120000406,dostęp: 10.12.2015.
Wodziński P., Teatr postdemokratyczny, Dialog 2013, nr 10.
Zadara M., Nie wiemy, co gramy – ku definicji teatru publicznego, 2015, http://www.250teatr.pl/teksty,421,nie_wiemy_co_gramy_-_ku_definicji_teatru_publicznego.html, dostęp: 3.09.2016.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: