Semiotyka multimediów 16-SMM-11

Semiotyka multimediów opiera się na tezie mówiącej o tym, że przestrzeń mediów digitalnych ma naturę znakową, dlatego wykorzystując najnowsze koncepcje (np. van Leeuwena czy Kressa) omawia się różne przykłady tworzenia znaczeń i ich rozpowszechniania. Studenci posiadają wiedzę na temat semiotyki i współczesnej sztuki digitalnej. Posiądą umiejętności w zakresie prezentacji i interpretacji zebranych materiałów. Pogłębią kompetencje w zakresie współpracy zespołowej.

Cele kształcenia

- omówienie głównych koncepcji semiotycznych - scharakteryzowanie multimediów w kontekście artystycznym, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu digitalnych technologii na sztukę i komunikację interpersonalną - przedstawienie najnowszych trendów w sztuce digitalnej

Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć

Z materiałami można zapoznawać się w bibliotece Instytutu Kultury Europejskiej UAM oraz w Bibliotece Uniwersyteckiej.

Kierunek studiów

Komunikacja europejska

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

1. Przygotowanie i prezentacja projektów. 2. Omawianie lektur oraz interpretacja wybranych przykładów artystycznych. 3. Multimedialna oraz interaktywna prezentacja treści powiązana z dyskusją.

Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)

Nie dotyczy.

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

(1) przygotowanie do zajęć, (2) czytanie wskazanej literatury, (3) przygotowanie multimedialnych projektów, (4) przygotowanie do zaliczenia = 2 ECTS / 4ECTS

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

Studenci powinni orientować się we współczesnych koncepcjach metodologicznych z zakresu nauk humanistycznych, a także powinni umieć komentować i opisywać współczesne zjawiska kulturowe.

Koordynatorzy przedmiotu

Sylwia Szykowna

Efekty kształcenia

SM _01 Określić zależność myśli semiotycznej od rozwoju mediów w wymiarze diachronicznym
SM _02 Definiować semiotykę, nowe media oraz charakteryzować wzajemne relacje między tymi układami odniesienia
SM _03 Opisywać zależności między wcześniejszymi, niż nowe media, projektami artystycznymi a przekazami audiowizualnymi (m.in. Fluxus czy videoperformance)
SM _04 Komentować miejsce semiotyki multimediów na tle dyskursów estetycznych i społecznych
SM _05 Analizować i interpretować wybrane przykłady sztuki interaktywnej, sztuki digitalnej czy netartu
SM _06 Wykorzystywać narzędzia teoretyczne do opisu zjawisk artystycznych w wirtualnej rzeczywistości
SM _07 Konstruować dyskurs semiotyczny w odniesieniu do Second Life
SM _08 Opisywać zjawiska dotyczące relacji między semiotyką a takimi wymiarami ludzkiego istnienia jak: ciało, tożsamość, seksualność, (bio)władza, historia, (trans)kulturowość

Kryteria oceniania

Aby uzyskać ocenę dostateczną student musi uzyskać w trakcie egzaminu ustnego 60 punktów na 100.
Aby uzyskać ocenę dostateczną plus student musi uzyskać w trakcie egzaminu ustnego 70 punktów na 100.
Aby uzyskać ocenę dobrą student musi uzyskać w trakcie egzaminu ustnego 80 punktów na 100.
Aby uzyskać ocenę dobrą plus student musi uzyskać w trakcie egzaminu ustnego 85 punktów na 100.
Aby uzyskać ocenę dostateczną plus student musi uzyskać w trakcie egzaminu ustnego 90 punktów na 100.
W trakcie oceniania brane są pod uwagę następujące kryteria:
- aktywność studenta podczas zajęć (maks. 20 pkt.),,
- umiejętność kreacji projektów (maks. 20 pkt.),
- znajomość literatury przedmiotu (maks. 30 pkt.),
- przygotowanie do egzaminu ustnego (maks. 30 pkt.).
Każda z wyżej wymienionych form oceny jest punktowana, dając w sumie maksymalnie liczbę 100.

Praktyki zawodowe

Nie uwzględnia się.

Literatura

M. Auge, Nie-miejsca. Wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności, tłum. R. Chymkowski, Warszawa 2010.
H. Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, tłum. M. Bryl. Universitas, Kraków 2007.
M. Filiciak, Wirtualny plac zabaw. Gry sieciowe i przemiany kultury współczesnej, Warszawa 2006.
Ch. Gere, Digital Culture, London 2008.
M. Gołębiewska, Demontaż atrakcji. O estetyce audiowizualności, Gdańsk 2003
M. Hopfinger, Doświadczenie audiowizualne. O mediach w kulturze współczesnej, Warszawa 2003.
M. Hopfinger, Literatura i media. Po 1989 roku, Warszawa 2010.
R. W. Kluszczyński, Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu, Warszawa 2010.
G. Kress, Th. van Leeuwen, Multimodal Discourse. The Modes and Media of Contemporary Communication, London, 2001.
Th. van Leeuwen, Introducing Social Semiotics, London, 2005.
P. Levinson, Nowe nowe media, tłum. M. Zawadzka, Kraków 2010.
L. Manovich, Język nowych mediów, tłum. P. Cypryański, Warszawa 2006.
O. Marquard, Aesthetica i anaesthetica. Rozważania filozoficzne, tłum. K. Krzemieniowa, Warszawa 2007.
V. Miller, Understanding Digital Culture, London 2013.
D. Murthy, Twitter: social communication in the Twitter age, Cambridge 2013.
Piękno w sieci. Estetyka a nowe media, red. K. Wilkoszewska, Kraków 1999.
Postmodernizm: antologia przekładów, wybrał, oprac. i przedm. opatrzył R. Nycz, Kraków 1997.
R. Shusterman, Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką, Wrocław 1998.
W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 1975.
D. Urbańska-Galanciak, Homo players. Strategie odbioru gier komputerowych, Warszawa 2009.
Widzieć, myśleć, być. Technologie mediów, wybór, wstęp i opracowanie A. Gwóźdź, Kraków 2001.
P. Zawojski, Cyberkultura. Syntopia sztuki, nauki i technologii, Warszawa 2010.
P. Zawojski, Sztuka obrazu i obrazowania w epoce nowych mediów, Warszawa 2012.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 16-SMM-11 w USOSweb