Semiotyka komunikacji 16-SKPP-11
W trakcie zajęć student pozna różne typy znaków, nauczy się je kategoryzować. Poznając cechy dystynktywne i denotacyjne znaków oraz ich relatywizm kulturowy, podejmie próbę ich interpretacji semantycznej. Nauczy się interpretacji tekstów kultury w kontekście nadawczo-odbiorczym. Pozna różne szkoły i teorie semiotyczne.Student nauczy się określać wpływ porządków znakowych na rzeczywistość, definiując różnice między fikcją a rzeczywistością, między faktem a manipulacją, itp.; a także formułować tezy odnoszące się do konsekwencji społecznych wynikających z takich zależności.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
-posługiwać się terminologią z zakresu teorii komunikacji w ujęciu semiologicznym,
-wyróżniać oraz określać liczne przykłady i rodzaje znaków,
-wykorzystywać teorie semiotyki komunikacji w opisie różnych zdarzeń kulturowych i społecznych,
-określać na poziomie semiotycznym różnice między rzeczywistością a różnymi jej obrazami,
-określać wpływ znaków kulturowych na życie jednostek oraz zbiorowości.
Kryteria oceniania
Na ocenę bdb student:
- zna terminologię z zakresu teorii komunikacji oraz potrafi się nią posługiwać,
- umie rozróżniać znaki w kulturze odnosząc się do teorii, wg których zostały one zastosowane, a także potrafi określić relacje między nimi,
- zna teorie semiotyczne, umie je wykorzystywać, a także określać porządki społeczno-kulturowe, w których te teorie mają największe zastosowanie,
- umie określać wpływ porządków znakowych na rzeczywistość, określając różnice między fikcją a rzeczywistością, między faktem a manipulacją, itp.; a także formułować tezy odnoszące się do konsekwencji społecznych wynikających z takich zależności.
Student potrafi wykorzystywać swą wiedzę na poziomie naukowym oraz praktycznym
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Z. Kloch, Odmiany dyskursu. Semiotyka życia publicznego w Polsce po 1989 roku, Wrocław 2006.
Semiotyka kultury. Wybór i opracowanie E.Janus i M.R.Mayenowa. Przedmowa, S. Żółkiewski. Warszawa 1977.
Słownik pojęć i tekstów kultury. Terytoria słowa, red. E. Szczęsna, Warszawa 2002.
E. Szczęsna, Poetyka mediów: polisemiczność, digitalizacja, reklama, Warszawa 2007.
B. Uspienski, Historia i semiotyka. Przełożył B. Żyłko, Gdańsk 1998.
B. Żyłko, Semiotyka kultury, Gdańsk 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: