Modelowanie przestrzeni edukacji elementarnej dzieci 13-PSM2XMPE

Środowisko edukacyjne, sytuacja edukacyjna a przestrzeń edukacyjna. Elementy przestrzeni edukacji dziecka w młodszym wieku szkolnym. Uwarunkowania, istota, złożoność procesów edukacyjnych w kontekście ich modelowania i projektowania.
Modelowanie przestrzeni edukacyjnych oraz projektowanie dydaktyczne w wielorakich kontekstach pracy zawodowej nauczyciela.
Współzależność i interakcyjność elementów przestrzeni edukacyjnej dziecka. Projektowanie dialogu edukacyjnego (indywidualnie i w grupie) – sztuka porozumiewania się.
Antynomie modeli wychowania – wychowanie jako pomoc w asymilacji kulturowej, emancypacji i kształtowaniu tożsamości.
Hierarchiczne modele wychowania w ujęciu pedagogiki systemowej a projektowanie (konstruowanie) systemu edukacyjnego w przedszkolu – szkole
Prakseologiczne przesłanki modelowania edukacji szkolnej i poza ławką szkolną – modele pedagogicznego działania ze względu na określoność celu oraz diagnozy podmiotu i warunków edukacji.
Wartościowanie wybranych modeli kształcenia i wychowania w teorii i praktyce a dokonywanie samokontroli, samooceny i autokorekty w pracy nauczyciela.
Wykorzystanie modeli oceny programu do ewaluacji wybranych programów lub podręczników edukacji wczesnoszkolnej. Modele kreowania i realizacji programu autorskiego.
Teoretyczne uwarunkowania modelowania wirtualnej przestrzeni edukacji dziecka. Skonstruowanie wybranego środka dydaktycznego do konkretnego celu – zadania edukacyjnego (prezentacje, nagrania wideo, fotografie, filmy edukacyjne, programy interaktywne itp.).
Projektowanie działań programowych, wychowawczych i dydaktycznych w oparciu o poznane modele teoretyczne.

Cele kształcenia

Poszerzenie zakresu wiedzy i umiejętności studentów w odniesieniu do wybranych obszarów wymagających podniesienia jakości procesów kształcenia i wychowania na szczeblu edukacji elementarnej dzieci – w tym poznanie przez studentów istoty i złożoności oraz uwarunkowań modelowania procesu edukacyjnego w odniesieniu do dziecka – ze szczególnym uwzględnieniem teoretycznych podstaw technologii kształcenia Przygotowanie przyszłych nauczycieli do modelowania (w tym projektowania) wielowariantowych oddziaływań edukacyjnych wobec dziecka na gruncie diagnostyki problemów edukacyjnych, indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka, a także objawów zagrożeń i trudności szkolnych Ukształtowanie u studentów praktycznych umiejętności ewaluacji i autoewaluacji w procesach edukacji dzieci – w tym efektów zastosowania różnorodnych form pracy edukacyjno-terapeutycznej oraz form pomocy psychologiczno-pedagogicznej we współpracy szkół i przedszkoli z instytucjami wspomagającymi rozwój dziecka Wdrażanie studentów do stosowania zdobytej wiedzy z dziedziny teorii kształcenia i wychowania ze szczególnym wyeksponowaniem roli i zadań przypadających w tym zakresie nauczycielowi dziecka ku poprawie jakości kształcenia i wychowania na szczeblu edukacji elementarnej

Kierunek studiów

Pedagogika: Edukacja wczesnoszkolna z arteterapią, Edukacja wczesnoszkolna z przedszkolną z językiem angielskim

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

wykład, dyskusja, zadania praktyczne

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

potwierdzone osiągnięcie efektów kształcenia I stopnia studiów w zakresie psychologii, pedagogiki wczesnoszkolnej, dydaktyki oraz teorii i metodyki edukacji elementarnej dzieci

Koordynatorzy przedmiotu

Mariusz Jabłoński

Efekty kształcenia

Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych procesów problemów edukacyjnych, a zwłaszcza modelowania i projektowania działań praktycznych wobec dziecka indywidualnie i w grupie.
Potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych w modelowaniu przestrzeni edukacyjnych dzieci – a także prezentować własne pomysły, wątpliwości i sugestie, kierując się przy tym zasadami etycznymi.
Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi modelowania w celu analizowania działań praktycznych zwłaszcza z zastosowaniem do wybranego obiektu projektowania dydaktycznego.
Potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów pedagogicznych i prognozować przebieg ich rozwiązania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych w szczególności w zakresie edukacji dzieci – w kontekście ewaluacji poprawy jakości kształcenia i wychowania.
Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności pedagogicznej sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych z zastosowaniem procedur ewaluacyjnych i projektujących - łącząc działania projektujące z realizacją wychowawczych i edukacyjnych form komunikacyjno–informacyjnych oraz stosowaniem mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) w edukacji dzieci.
Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i angażuje się we współpracę w zakresie modelowania przestrzeni edukacyjnych dzieci.
Dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą; poszukuje optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania nieprawidłowych
działań pedagogicznych w odniesieniu do edukacji początkowej dzieci.

Kryteria oceniania

ocena prac, sprawdzian pisemny
Ocena 2,0 - student, który zrealizuje mniej niż 51% zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne).
Ocena 3,0 - student, który zrealizuje 51% do 60% zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami).
Ocena 3,5 - student, który zrealizuje 61% do 70% zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami).
Ocena 4,0 - student, który zrealizuje 71% do 80% zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne).
Ocena 4,5 - student, który zrealizuje 81% do 90% zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne).
Ocena 5,0 - student, który zrealizuje 91% i więcej zadań dotyczących zdefiniowanych efektów kształcenia (znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne).

Literatura

I. Adamek, Teoretyczne i praktyczne podstawy konstruowania programów szkolnych, Szkoła i uczeń, Kraków 2007.
Arends R.I., Uczymy się nauczać, Warszawa 1994.
R.H. Davis, L.T. Alexander, S.L. Yelon, Konstruowanie systemu kształcenia, PWN, Warszawa 1983.
J. Delors, Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport UNESCO, Warszawa 1998.
K. Denek, Edukacja dziś – jutro, Leszno-Poznań-Żary 2006.
G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Wyd. Moderski i s-ka, Poznanń 2000.
J. Duraj, M. Papiernik-Wojdera, Przedsiębiorczość i innowacyjność, Difin, Kraków 2010.
Edukacja informacyjna – neomedia w dydaktyce i działaniach wychowawczo-opiekuńczych, pod. red. K. Wenty, E. Perzyckiej, US, Szczecin 2007.
Uwe Flick, Projektowanie badania jakościowego, PWN, Warszawa 2010.
J. Gnitecki, (red.), Konstruowanie autorskich programów kształcenia stymulujących i wspierających rozwój uczniów we współczesnej szkole , pod red. J. Gniteckiego, PTRP, Poznań 2004.
W. Kojs (red.) , Nauczyciel w nowej rzeczywistości edukacyjnej, pod red. W Kojsa, UŚl, Cieszyn 2004.
Nowoczesność w edukacji, pod red. L. Pawelskiego, Polskie Stow. Nauczycieli Twórczych, Szczecinek 2008.
Meger Z., Podstawy e-learningu. Od Shannona do konstruktywizmu, [w:] e-Mentor [tryb dostępu] http://www.e-mentor.edu.pl/artykul/index/numer/16/id/325 .
Nowoczesność w kształceniu i wychowaniu, WSiP, Warszawa 1986.
A. C. Ornstein, F. P. Hunkins, Program szkolny – założenia , zasady, problematyka., tłum. K. Kruszewski, WSiP, Warszawa 1998.
J. Poplucz, Optymalizacja działania pedagogicznego, WSiP, Warszawa 1984.
D. Rusakowska, Nauczyciel a innowacje pedagogiczne, IWZZ, Warszawa 1986.
H. Rylke, Pokolenie zmian. Czego boją się dorośli?, WSiP, Warszawa 1999.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 13-PSM2XMPE w USOSweb