Logika 13-ISL1XLOG11
• Logika wśród innych nauk. Informacja, symbole, języki. Język jako system znaków.
• Funkcje semantyczne (Desygnowanie, konotacja, Nazwy –ich klasyfikacja, stosunki między nazwami).
• Poprawianie języka naturalnego, precyzja logiczna, definiowanie.
• Rachunek zbiorów (stosunki miedzy zbiorami, działania na zbiorach)
• Relacje (dziedziny i pola relacji, własności formalne relacji, działania na relacjach, zależności miedzy relacjami)
• Klasyczny rachunek zdań (język KRZ, tautologie, wynikanie logiczne, sprzeczność semantyczna, wnioskowanie)
• Klasyczny rachunek predykatów
• Wybrane elementy pragmatyki logicznej.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wie jakie miejsce logika zajmuje wśród innych nauk
Rozumie ogólny kontekst dociekań logicznych
Klasyfikuje nazwy i potrafi wskazać zależności między nazwami.
Formułuje poprawne definicje i weryfikuje błędne.
Potrafi określić stosunki między zbiorami i wykonać działania na zbiorach.
Zna i stosuje podstawowe pojęcia teorii relacji.
Potrafi dokonać logicznej analizy wypowiedzi. Posiada umiejętność sprawdzania poprawności wnioskowań.
Posługuje się podstawowym aparatem pojęciowym logiki, w tym używanym w literaturze dotyczącej kultury
Analizuje samodzielnie teksty kultury
Bardziej świadomie wykorzystuje język w codziennych sytuacjach
Kryteria oceniania
METODY:
Aktywność na zajęciach (rozwiązywanie zadań na tablicy)
analiza wypowiedzi językowych
sprawdzanie poprawności wnioskowań
Przygotowanie i analiza przykładów językowych
zaliczenie pisemne
KRYTERIA:
Wie jakie miejsce logika zajmuje wśród innych nauk
- zna rodowód logiki
- wie jakie wydarzenia w innych dyscyplinach naukowych determinowały rozwój logiki
- wskazuje związki logiki z innymi dyscyplinami nauki
Rozumie ogólny kontekst dociekań logicznych
-potrafi omówić podstawowe procesy związane z przyjmowaniem i przekształcaniem wszelkiego rodzaju informacji
-rozumie pojęcie i istotę dedukcji
Klasyfikuje nazwy i potrafi wskazać zależności między nazwami.
-wie czym różni się desygnat nazwy od denotacji nazwy
-klasyfikuje nazwy wg różnych kryteriów
-potrafi określić zależności między nazwami
-potrafi dobrać nazwę (np. nadrzędną, wykluczającą) do podanej nazwy
Formułuje poprawne definicje i weryfikuje błędne
-zna typologię definicji,
-wie, co jest warunkiem poprawności definicji
-potrafi zakwalifikować definicję do odpowiedniego typu na podstawie funkcji jaką pełni
-potrafi utworzyć poprawna definicję sprawozdawczą, regulująca i konstrukcyjną
-zna rodzaje błędów w definicjach
-potrafi sprawdzać poprawność definicji sprawozdawczych za pomocą diagramów Venna
Potrafi określić stosunki między zbiorami i wykonać działania na zbiorach.
-zna różne sposoby zapisu zbiorów
-bada zależność między zbiorami za pomocą diagramu Venna
-posługuje się poprawną terminologią z działu zbiorów (zawiera się, należy, rodzina zbiorów…)
-dokonuje działań na zbiorach różnego typu
Zna i stosuje podstawowe pojęcia teorii relacji.
-wskazuje pole, dziedzinę i przeciwdziedzinę relacji
-określa własności relacji
-wykonuje proste działania na relacjach
Potrafi dokonać logicznej analizy wypowiedzi. Posiada umiejętność sprawdzania poprawności wnioskowań.
-za pomocą języka logiki zapisuje schematy zdań i wnioskowań
-dokonuje dedukcyjnych przekształceń
-sprawdza zawodność i niezawodność wnioskowań
Posługuje się podstawowym aparatem pojęciowym logiki, w tym używanym w literaturze dotyczącej kultury
-potrafi napisać schemat zdania lub odczytać treść zdania na podstawie schematu i podanej legendy
-przytacza przykłady przydatności języka logiki jako narzędzia służącego rekonstrukcji formy komunikatów budowanych w różnych językach i odnoszących się do rozmaitych dziedzin rozważań
-sprawdza poprawność sylogizmów
Analizuje samodzielnie teksty kultury
-potrafi zbadać czy (krótki) tekst jest semantycznie sprzeczny
-zna rodzaje błędów logicznych
-diagnozuje popełniane błędy, analizując argumenty i sposób ich wykorzystania w niektórych wypowiedziach (np. w argumentacji stoików)
bardziej świadomie wykorzystuje język w codziennych sytuacjach -omawia problem jedno- i wielo- znaczności
-wyszukuje przykłady błędów językowych, błędnych rozumowań
-tworzy poprawne definicje regulujące dla terminów nieostrych
- stara się poprawnie definiować, weryfikuje błędy w przytoczonych przykładach
-mając świadomość powszechnie popełnianych błędów, stara się ich unikać
Literatura
• Ajdukiewicz K., Logika pragmatyczna, wyd.2. PWN, Warszawa 1974
• Hołówka T., Kultura logiczna w przykładach, PWN 2007
• Jadacki J.J., Spór o granice języka, (Wyd. IV poprawione), Semper, Warszawa 2010
• Patryas W., Elementy logiki dla prawników, Wyd. Ars boni et aequi,1996
• Stanosz B., Ćwiczenia z logiki, PWN 2000
• Stanosz B., Wprowadzenie do logiki formalnej: Podręcznik dla humanistów, PWN 2006
• Szymanek K., Sztuka argumentacji. Słownik termino13-IXL1OLOG11iczny, PWN 2004
• Tokarz M., Argumentacja Perswazja Manipulacja, GWP, Gdańsk 2006
• Ziembiński Z., Logika praktyczna, PWN 2009
• Żarnecka-Biały E., Mała logika, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: