Pomoc – wsparcie społeczne- poradnictwo. Kontekst teoretyczny 12-MON-OG44
Opis treści kształcenia modułu zajęć/przedmiotu
Cele, formy pomocy, atrybucyjne modele pomocy. Zaufanie, podmiotowość, autonomia w działaniach pomocowych. Etyczne konteksty i dylematy poradnictwa
Rodzaje pomocy psychopedagogicznej- siatka pojęciowa.
Rola osobistej teorii pomagania i jej znaczenie dla indywidualnego rozwoju zawodowego profesjonalistów w zakresie poradnictwa.
Wybrane teoretyczne podejścia do procesów pomocowych (paradygmat psychodynamiczny , paradygmat humanistyczny, paradygmat poznawczo-behawioralny, paradygmat egzystencjalno-fenomenologiczny)
Główne koncepcje poradnictwa (poradnictwo dyrektywne, dialogowe i liberalne) – charakterystyka, konsekwencje prakseologiczne. Modele działalności doradców. Pacjent, klient, homo consultans w poradnictwie
Geneza i rozwój poradnictwa polskiego. Kontekst kulturowy rozwoju poradnictwa - dynamika przemian poradnictwa i wsparcia społecznego Eksplozja poradnictwa w Polsce w okresie transformacji społeczno-gospodarczych. Funkcje współczesnego poradnictwa.
Całożyciowy, holistyczny charakter poradnictwa. Poradnictwo wobec zmieniających się wzorów ludzkiego życia – modele poradnictwa: poradnictwo technologiczno-edukacyjne, życiowe i biograficzne.
Główne umiejętności niezbędne w procesach pomocowych.
Charakterystyka wybranych dziedzin poradnictwa i pomocy – poradnictwo w systemie edukacyjnym, poradnictwo konstruowania kariery jako przykłady działań pomocowych adresowanych do młodzieży.
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu i potwierdzeniu osiągnięcia EK student /ka:
Potrafi wskazać na cele, formy pomocy, atrybucyjne modele pomocy, na etyczne aspekty pomagania oraz opisać kategorię zaufania, podmiotowości, autonomii w działaniach pomocowych.
Potrafi wskazać i zdefiniować wybrane rodzaje pomocy psychopedagogicznej
Wskazuje na rolę osobistej teorii pomagania i jej znaczenie dla profesjonalistów w zakresie poradnictwa.
Potrafi scharakteryzować wybrane podejścia teoretyczne do procesów pomocowych i główne koncepcje poradnictwa (dyrektywne, dialogowe, liberalne) oraz modele działalności doradców
Dokonuje deskrypcji genezy, rozwoju i obecnego kształtu polskiego poradnictwa jako zjawiska społecznego oraz jego funkcji
Wskazuje na całożyciowy charakter poradnictwa i zmieniające się wzory ludzkiego życia warunkujące poszczególne modele poradnictwa
Umie scharakteryzować główne umiejętności niezbędne w procesach pomocowych.
Potrafi scharakteryzować wybrane dziedziny poradnictwa i pomocy.
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
bardzo dobry (bdb; 5,0)
dobry plus (+db; 4,5)
dobry (db; 4,0)
dostateczny plus (+dst; 3,5)
dostateczny (dst; 3,0)
niedostateczny (ndst; 2,0)
5,0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach kształcenia tego modułu
3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach kształcenia tego modułu
2,0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
Literatura
Zalecana literatura:
- Murgatroyd S., Poradnictwo i pomoc. Poznań 2000.
- Kargulowa A. (1996), Przeciw bezradności. Nurty – opcje – kontrowersje w poradnictwie i poradoznawstwie. Wrocław
- Kargulowa A. (2005), O teorii i praktyce poradnictwa. Warszawa
- Kargulowa A. (2007), Pomoc przez porady. Statyczna versus procesualna struktura poradnictwa w przestrzeni życia społecznego , w: Marynowicz-Hetka E. (red.), Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki, tom 2, Warszawa
- Malewski M. (2003), Poradnictwo wobec zmieniających się wzorów ludzkiego życia, w: Wojtasik B., Kargulowa A. (red.), Doradca – profesja , pasja, powołanie. Warszawa
- Piorunek M. (red) Poradnictwo. Kolejne przybliżenia. Toruń 2011
- Egan G., Kompetentne pomaganie. Poznań 2002.
- Hajduk D, Hajduk E.(2008). O pomocy skutecznej i nieskutecznej. Zielona Góra
- Kargulowa A. /red/, (2009), Poradoznawstwo. Kontynuacja dyskursu. Warszawa
- Piorunek M. (red) Pomoc – wsparcie społeczne – poradnictwo. Od teorii do praktyki. Toruń 2010
- Sęk H. (1993): Społeczna psychologia kliniczna, Warszawa
- Piorunek M. (red): Dymensje poradnictwa i wsparcia społecznego, w perspektywie interdyscyplinarnej, Poznań 2015
- Piorunek M. (red.): Społeczne I jednostkowe konteksty pomocy, wsparcia społecznego I poradnictwa, Poznań 2018
- Piorunek M, Nawój-Połoczańska J., Skowrońska-Pućka A. (red) Wspieranie jednostek i grup w różnych wymiarach życia społecznego, Poznań 2021
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: