Pedagogika 12-DDS33r

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
posiada wiedzę o pedagogice jako nauce: historia, pojęcia i definicje, podział, związki z innymi dziedzinami naukowymi. Podstawy ontologiczne, antropologiczne, aksjologiczne
potrafi interpretować teksty pedagogiczne i dokonuje doboru literatury przedmiotu
zna kierunki i nurty refleksji pedagogicznej, które znacząco wpłynęły na proces kształtowania się pedagogiki chrześcijańskiej
posiada wiedzę na temat założeń antropologicznych i aksjologicznych personalistycznego wychowania chrześcijańskiego (przedstawiciele, cele i treści)
posiada umiejętność komunikacji interpersonalnej; posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii
posiada umiejętności stwarzania i realizacji relacji wychowawczej
animuje prace związane z rozwojem uczestników procesów pedagogicznych, także tych o specjalnych potrzebach edukacyjnych, oraz wspiera ich w procesie samowychowania
potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki i psychologii w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich zachowań
posiada wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji; celach, podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych, kulturalnych i pomocowych, a także pastoralno-charytatywnych
w działaniach pedagogicznych umiejętnie prezentuje własne pomysły, wątpliwości i sugestie; potrafi zaprojektować ścieżkę własnego rozwoju i awansu zawodowego oraz etyki zawodu nauczyciela

Przykładowe zadania służące ocenie osiągnięcia opisanych efektów kształcenia.
1. Przygotowanie pokazu multimedialnego na wybrany przez siebie temat ćwiczeń /na wybrane zajęcia/
2. Przygotowanie scenariusza działań wychowawczo-pedagogizujących dla wybranej przez siebie grupy (dzieci, młodzież, dorośli, szkoła, grupa duszpasterska, określona grupa zadaniowa, zespół pracowników) na wybrany temat/problem). Czas trwania zajęć: 1,5 h. Opisać problem i cel danych zajęć. Podać ile czasu jest przewidziane na poszczególne działania (w minutach). Opisać ćwiczenia/zabawy. Podać źródło przedstawionych zabaw integracyjnych (bibliografia, także strony internetowe).

Kryteria oceniania
wykłady: praca pisemna na podstawie lektur oraz test sprawdzający wiedzę lub dopytanie
ćwiczenia: aktywny udział w ćwiczeniach, praca pisemna na podstawie lektur lub przygotowanie scenariusza zajęć integracyjnych dla wybranej przez siebie grupy

 5,0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
 4,5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
 4,0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
 3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach kształcenia tego modułu
 3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach kształcenia tego modułu
 2,0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu

Zalecana literatura
 Adamski Franciszek (red.), Wychowanie w rodzinie, Kraków l983.
 Adamski Franciszek (red.), Wychowanie na rozdrożu. Personalistyczna filozofia wychowania, Kraków 1999.
 Aceti Ezio, Rośniemy razem, Przewodnik dla nauczycieli i wychowawców, WAM 2000.
 Błasiak Anna, Młodzież-świat wartości, wyd. WAM, Kraków 2002.
 Cencini Amadeo, Etapy w procesie wychowania, w: Zeszyty Formacji Duchowej nr 26.
 Dziekoński Stanisław, Wychowanie w nauczaniu Kościoła, Warszawa 2000.
 Dziewiecki Marek, Odpowiedzialna pomoc wychowawcza, Radom 1999.
 Dziewiecki Marek, Osoba i wychowanie. Pedagogika personalistyczna w praktyce, Kraków 2003.
 Dziewiecki Marek, Psychologia porozumiewania się, Kielce wyd. Jedność 2000
 Faber Adele, Mazlish Elanie, Jak mówić do nastolatków żeby nas słuchały jak słuchać żeby z nami rozmawiały, jak mówić do nastolatków żeby nas słuchały jak słuchać żeby z nami rozmawiały, wyd. Media Rodzina 2006.
 Finke Marian, Pedagogika wiary, PWT Poznań 1996.
 Gordon Thomas, Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi, Warszawa 2003 .
 Hamer Hanna, Klucz do efektywności nauczania, Poradnik dla nauczycieli, Veda 1994
 Jarkiewicz K. (red.),, Oblicza pedagogii, wyd. WAM, Kraków 2005.
 Kaźmierczak Paweł, Personalistyczna koncepcja wychowania w nauczaniu Jana Pawła II, wyd. WAM, Kraków 2003.
 Korczak Janusz, Jak kochać dziecko, Warszawa 1992.
 Konarzewski Krzysztof, Podstawy teorii oddziaływań wychowawczych, PWN 1982.
 Kubik Władysław (red.), Jakiego człowieka chcemy wychować?, wyd. WAM, Kraków 2002.
 Kubik Władysław (red.), Rodzina. Szkoła. Kościół, wyd. WAM, Kraków 2000.
 Kubik Władysław Jaka jesteś rodzino, wyd. WAM, Kraków 1999.
 Kuczkowski Stanisław, Przyjacielskie spotkania wychowawcze, wyd. WAM 1985.
 Łobocki Mieczysław (red.), Praca wychowawcza z dziećmi i młodzieżą, Lublin 1998.
 MEN o wychowaniu w szkole. Biblioteczka reformy - zeszyt 13, Warszawa 1999.
 Madej-Babula Magdalena, Edukacja zintegrowana w dialogu z wychowaniem religijnym, wyd. WAM, Kraków 2006.
 Marek Zbigniew, Podstawy wychowania moralnego, Wyd. WSFP "Ignatianum" - WAM, Kraków 2005.
 Mierzwa- Hudzik Małgorzata, O roli rodziców w rozwoju dziecka, w: Zeszyty Formacji Duchowej nr 26.
 Nowak Mieczysław, Pedagogika personalistyczna. W: Pedagogika. Podręcznik akademicki, Warszawa 2005 s. 232 – 247.
 Mitek Eugeniusz, Pedagogika dla teologów, Opole 1996 Tarnowski Janusz, Człowiek - dialog - wychowanie. Zarys chrześcijańskiej pedagogiki personalno-egzystencjalnej, w: „Znak" 1991, nr 436, s. 69-78.
 Szewczyk Kazimierz, Wychować człowieka mądrego. Zarys etyki nauczycielskiej, PWN 1999.
 Śnieżyński Marian (red.), Pedagogika w katechezie, Kraków 1998.
 Tarnowski Janusz, Jak wychowywać, Warszawa 1993.
 Tarnowski Janusz, Podstawy teorii wychowania, Warszawa 1993 (2005).
 Tarnowski Janusz, Wychowanie do pokoju z Bogiem i ludźmi, Poznań 1984.
 Thomson Peter, Sposoby komunikacji interpersonalnej, Poznań 1998.
 Włodarski Ziemowit, Człowiek jako wychowawca i nauczyciel, Wyd. Szk. i Pęd. 1992.
 Śliwerski Bogusław, „Pedagog wobec pluralizmu współczesnych teorii wychowania", „Horyzonty Wychowania", nr 3/2004(6).
 Tejera de Meer Manuel, Pierwsze konflikty dziecka, Kraków 1995.
 Tejera de Meer Manuel, Dziecko i szkoła, Kraków 1997.
 Walijewska Urszula, Dialog w edukacji wczesnoszkolnej, http://www.vulcan.edu.pl/eid/archiwum/1999/06/dialog.html
 Wilk Józef (red.), Współczesny wychowawca w stylu księdza Bosko, Lublin 1998.
 Wychowując mówimy jednym głosem (praca zb.), Poznań 1998 .
 Wrońska Kazimiera, Osoba i wychowanie, Wyd. UJ, Kraków 2000, s. 61-122.
 Wróbel Alina, Wychowanie a manipulacja, Kraków 2006.
 Wójcik Elżbieta, O wychowaniu dzieci i młodzieży, Peplin 1993.
 Wychowanie - potrzeba dziecka - zadanie domu i szkoły, Poznań 1999.
 Wychowując mówimy jednym głosem (praca zb.), Poznań 1998.
 Urbaniak Andrzej, Wspólna troska i wychowanie do miłości w domu i w szkole, Poznań 2001.
 Ziebertz Hans-Georg, Religijność i wychowanie w świecie pluralistycznym, wyd. W AM, Kraków 2001.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 12-DDS33r w USOSweb