Psychologia pastoralna 12-B083Z
Opis treści kształcenia modułu zajęć/przedmiotu
Wykłady
Psychologia pastoralna jako dyscyplina naukowa
Antropologia psychologiczno-pastoralna
Relacja poradnictwa psychologicznego, psychoterapii i kierownictwa duchowego. Zasady poradnictwa pastoralnego
Przemiany rozwojowe religijności
Kryteria dojrzałej osobowości oraz dojrzałej religijności i wiary
Kryteria normy psychicznej i patologii (kulturowe, statystyczne, subiektywne itp.). Zaburzenia psychiczne: objawy, etiologia,
Dojrzałość do zawarcia małżeństwa (fizyczna, psychiczna, chrześcijańska)
Ćwiczenia
Podstawowy trening komunikacji, znaczenie rozmowy w praktyce pastoralnej
Zasady pomocy w poradnictwie oraz interwencji kryzysowej
Analiza przypadków spotykanych w poradnictwie pastoralnym
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć / przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
wie czym jest psychologia pastoralna, zna jej historię, definicję, przedmiot oraz działy i potrafi wskazać relację tej dyscypliny do psychologii i teologii
korzysta z naukowej literatury psychologicznej oraz psychologiczno- pastoralnej
korzysta z zasad poradnictwa i prowadzenia rozmowy pastoralnej w świetle antropologii chrześcijańskiej
rozumie i wyjaśnia procesy psychiczne zachodzące w sytuacjach duszpasterskich
prawidłowo interpretuje procesy rozwoju religijnego i duchowego
obiektywnie ocenia dojrzałość psychiczną i społeczną, dojrzałość wiary oraz dojrzałość do małżeństwa
jest przygotowany do udzielenia właściwej pomocy w problemach spotykanych w sytuacjach duszpasterskich
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
- bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się tego modułu
- dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się tego modułu
- dobry (db; 4,0): dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się tego modułu
- dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach uczenia się tego modułu
- dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach uczenia się tego modułu
- niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczeni się tego modułu
Literatura
Zalecana literatura
Allport, G. W., Osobowość i religia, Warszawa 1988, s. 85-223
Augustyn J., Praktyka kierownictwa duchowego: Rozważania i praktyczne uwagi dla początkujących w kierownictwie duchowym, Kraków 1996.
Benedyktowicz O. K., Duszpasterstwo i psychoterapia: Poradnictwo pastoralne w praktyce, Warszawa 2002.
Cekiera Cz., Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Lublin 1993;
Chlewiński Z. (red), Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej, Lublin 1989;
Kosmala K., Krzysteczko H., Odpowiedzialne rodzicielstwo, Katowice 1996;
Kroplewski Z., Psychologia pastoralna. Koncepcje i kontrowersje, Szczecin 2011
Makselon, J. (red.), Poradnictwo psychologiczno-religijne: Teoria i praktyka, Kraków 2001.
Płużek Z., Psychologia pastoralna, Kraków 1994;
Rudin J., Psychoterapia i religia, Warszawa 1992.
Steuden S.,. Psychologiczne aspekty dojrzałości do zawarcia małżeństwa, w: Witaszek, G., Podpora, R. (red.), Wychowanie do życia w rodzinie, Lublin 1996, s. 113-136.
Szentymártoni M., Psychologia pastoralna, Kraków 1995.
Vaughan R. P., Poradnictwo pastoralne a zaburzenia osobowości, Kraków 1999
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: