Teologia pastoralna 12-B046Z-war
Treści programowe dla zajęć/przedmiotu:
Wykład
Wprowadzenie teologii pastoralnej do programu studiów teologicznych (pierwszy program t. pastoralnej S. Rautenstraucha).
Ujęcie biblijno-teologiczne bp. Seilera i koncepcja teologii pastoralnej A. Grafa.
Klerykalistyczna koncepcja teologii pastoralnej i jej konsekwencje.
Koncepcja eklezjologiczna jako źródło dynamicznego rozwoju teologii pastoralnej.
Istota i zadania teologii pastoralnej.
Metody teologii pastoralnej.
Teologiczne zasady duszpasterstwa – zasada personalistyczno-chrystologiczna.
Teologiczne zasady duszpasterstwa – zasada eklezjologiczna.
Kairologia pastoralna – analiza aktualnej sytuacji Kościoła i teologiczna interpretacja współczesnej kultury.
Prakseologia pastoralna – imperatywy urzeczywistniania się Kościoła.
Prakseologia pastoralna – planowanie duszpasterskie.
Imperatywy urzeczywistniania się Kościoła w Polsce.
Ćwiczenia:
Metody teologii pastoralnej.
Teologiczne zasady duszpasterstwa.
Prakseologia pastoralna – imperatywy urzeczywistniania się Kościoła.
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
potrafi scharakteryzować historyczny rozwój teologii pastoralnej
rozumie istotę i zadania teologii pastoralnej
posługuje się zdobytą wiedzą z zakresu urzeczywistniania się Kościoła, jako wspólnoty w Chrystusie
potrafi rozeznać sytuację kościelną i społeczno-kulturalną, w której urzeczywistnia się Kościół
odczytuje znaki czasu oraz formułuje wnioski duszpasterskie
posiada pogłębioną zdolność refleksji dot. działalności Kościoła w oparciu o teologiczne zasady duszpasterstwa
potrafi wykorzystać w praktyce specyfikę metodologiczną teologii pastoralnej
jest otwarty na prowadzenie wspólnie z innymi badań z zakresu teologii pastoralnej
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
‒ bardzo dobry (bdb; 5,0) – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry plus (+db; 4,5) – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry (db; 4,0) – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny plus (+dst; 3,5) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny (dst; 3,0) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach uczenia się
‒ niedostateczny (ndst; 2,0) – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
Literatura
Zalecana literatura:
‒ Teologia pastoralna. T. 1. Teologia pastoralna fundamentalna, red. R. Kamiński, Lublin 2000.
‒ F. Blachnicki, Teologia pastoralna ogólna. Część I. Wstęp do teologii pastoralnej. Teologiczne zasady duszpasterstwa, Warszawa 2013.
‒ F. Blachnicki, Teologia pastoralna ogólna. Część II. Eklezjologiczna dedukcja teologii pastoralnej, Warszawa 2015.
‒ W. Przygoda, Paradygmaty metodologiczne we współczesnej teologii pastoralnej, „Teologia Praktyczna”, 10 (2009) s. 31–43.
‒ Teologia pastoralna. Materiały do ćwiczeń. Część pierwsza. Teologia pastoralna fundamentalna, red. J. Kurosz, Poznań 2009.
‒ M. Polak, Od teologii do eklezjologii pastoralnej, Poznań 2014
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: