Teologia dogmatyczna – eklezjologia 12-B034-róż
Treści programowe dla zajęć/przedmiotu:
Wykłady:
Przejście ze statycznego do dynamicznego rozumienia Kościoła.
Wpływ posoborowych studiów patrystycznych i chrystologicznych na nowe ujęcie rzeczywistości Kościoła.
Izrael jako „Lud Boży”; historiozbawczy wymiar idei „Ludu Bożego”; Kościół jako „pielgrzymujący Lud Boży”; pojęcie „Communio” i jego sakramentalny wymiar.
Starotestamentalne zapowiedzi Kościoła; tajemnica Wcielenia jako fundament ontyczny Kościoła; całe życie Jezusa Chrystusa jednym aktem eklezjotwórczym; Kościół w świetle wydarzenia paschalnego i wiary popaschalnej.
Kościół w Mystici corporis oraz w 7 punkcie Lumen Gentium; Kościół jako „Misterium” w Lumen Gentium – to co widzialne i niewidzialne w Kościele; Kościół jako „Lud Boży” w Lumen Gentium; Kościół rozumiany jako „sakrament zbawienia”.
Klasyczna definicja R. Bellarmina; definicje wybranych teologów katolickich; cztery oblicza natury Kościoła zaprezentowane na SW II; Kościół w Credo – znamiona Kościoła.
Kręgi przynależności do Kościoła; konieczność Kościoła do zbawienia; natura „kościoła lokalnego”; hierarchiczna struktura Kościoła, sukcesja apostolska; władza i natura prymatu Papieża; Kościół eschatologiczną obietnicą zbawienia.
Ćwiczenia:
Pojęcie Ciała Mistycznego u św. Pawła.
Królestwo Boże a Kościół.
Kościół powszechny a Kościoły lokalne.
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
tłumaczy genezę i okoliczności powstania refleksji o charakterze eklezjologicznym od starożytności, aż po współczesność
opisuje relację Eklezjologii do innych traktatów teologicznych, zwłaszcza do Chrystologii i Pneumatologii
uzyskuje podstawową wiedzę na temat fundamentalnych zagadnień eklezjologicznych a w szczególności prawdy o Kościele jako wspólnocie w świetle konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen Gentium” oraz w kontekście nauczania Soboru Watykańskiego II
potrafi ukazać „trwanie” Kościoła jako skutek jego starotestamentalnych „zapowiedzi” oraz nowotestamentalnej „realizacji”
wskazuje kierunki rozwoju nurtów eklezjologicznych korzystając z dokumentów Nauczycielskiego Urzędu Kościoła
posiada zdolność wyjaśnienia teologicznego aspektu formuły „wierzę w Kościół”
tłumaczy wzajemną relację między powszechnością a partykularnością Kościoła w świetle eschatycznego charakteru Kościoła
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
‒ bardzo dobry (bdb; 5,0) – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry plus (+db; 4,5) – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry (db; 4,0) – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny plus (+dst; 3,5) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny (dst; 3,0) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach uczenia się
‒ niedostateczny (ndst; 2,0) – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
Literatura
Zalecana literatura
‒ Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2008;
‒ J. Ratzinger, Kościół – znak wśród narodów, w: Opera omnia VIII/1, Kraków 2013;
‒ G. Lohfink, Czy Bóg potrzebuje Kościoła, Poznań 2005;
‒ H. de Lubac, Medytacje o Kościele, Kraków 1997;
‒ A. Napiórkowski, Bosko-ludzka wspólnota. Podstawy katolickiej eklezjologii integralnej, Kraków 2009;
‒ W. Kasper, Kościół katolicki, Istota, rzeczywistość, posłannictwo, Kraków 2014
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: