Teologia pastoralna szczegółowa 12-A069

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
wymienia i charakteryzuje podstawowe nurty teologii duszpasterstwa oraz jego koncepcje
zna podstawowe źródła i zasady formułowania kryteriów działalności duszpasterskiej
przedstawia i objaśnia podstawowe kryteria działalności duszpasterskiej
wymienia podstawowe miejsca realizacji duszpasterstwa i wyjaśnia ich specyfikę
stosuje metodę analizy pastoralnej w odniesieniu do poszczególnych obszarów działalności duszpasterskiej
potrafi ocenić konkretną sytuację duszpasterską w świetle jej zasad i kryteriów
potrafi przedstawić zasady planowania duszpasterskiego w Kościele lokalnym i w parafii
zna i kształtuje w sobie podstawowe kompetencje duszpasterskie w tym kierownicze

Przykładowe zadania/pytania służące ocenie osiągnięcia opisanych efektów kształcenia.
Wymień i omów szczegółowo jeden z wybranych kierunków interpretacyjnych duszpasterstwa.
Podaj podstawowe zasady duszpasterstwa młodzieży.
Omów podstawowe sposoby planowania duszpasterskiego.

Kryteria oceniania
5,0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach kształcenia tego modułu
3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach kształcenia tego modułu
2,0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne oraz społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu

Zalecana literatura
 Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici (1988), nr. 26–27.
 II Polski Synod Plenarny (1991–1999), Potrzeba i zadania nowej ewangelizacji na przełomie II i III tysiąclecia chrześcijaństwa. Wnioski i postulaty pastoralne, Poznań 2001, nr.38–50.
 III Powojenny Synod Archidiecezji Gnieźnieńskiej, Duszpasterska troska o rodzinę, Gniezno 2000, Statuty 253–271.
 Papieska Rada ds. Rodziny, Duszpasterstwo osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach, 25.01.1997.
 Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek 1985. Młodzież w pracy duszpasterskiej kapłanów.
 Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Familiaris consortio, 1981.
 Jan Paweł II, List do rodzin z okazji Roku Rodziny, 1994.

 Adamczyk Sławomir, Przygotowanie do małżeństwa w warunkach Kościoła w Polsce, Sandomierz 2001.
 Biela Bogdan, Parafia miejscem urzeczywistniania się komunii Kościoła, Katowice 2006.
 Bieleń Robert, Duszpasterstwo rodzin we współczesnej Polsce, Lublin 2001.
 Kamiński Ryszard, Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Lublin 1992.
 Kamiński Ryszard (red.), Teologia pastoralna, t. 2, Teologia pastoralna szczegółowa, Lublin 2002.
 Kamiński Ryszard (red.), Leksykon teologii pastoralnej, Lublin 2006.
 Kamiński Ryszard, Działalność zbawcza Kościoła w teorii i praktyce pastoralnej¸ Lublin 2007.
 Łuczak Henryk, Posługa duszpasterska wśród młodzieży polskiej, Wrocław 1994.
 Majka Józef, Socjologia parafii, Lublin 1971.
 Mariański Janusz, Młodzież między tradycją i ponowoczesnością, Lublin 1995.
 Polak Mieczysław, Parafia dzisiaj. Podstawy i kierunki duszpasterskiej odnowy, Poznań 2007.
 Polak Mieczysław, Świat młodych terenem misyjnym dla współczesnego Kościoła, „Horyzonty Wiary” 2(2001), s. 68-88.
 Przybyłowski Jan, Znaczenie nowej ewangelizacji w duszpasterstwie młodzieży, Lublin 2001.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 12-A069 w USOSweb