Komunikacja interpersonalna w aspekcie formacji do kapłaństwa – kontynuacja 12-102Pas-44-22
Opis treści kształcenia modułu zajęć/przedmiotu
Osobiste uwarunkowania komunikacji interpersonalnej
Komunikacja we wspólnocie – cz. 2
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu
i potwierdzeniu osiągnięcia EK student /ka:
zna i rozumie pozawerbalne i nieświadome aspekty komunikacji
umie wskazać podstawowe osobiste uwarunkowania komunikacji
rozumie działanie wybranych narzędzi psychologicznych umożliwiających głębsze poznanie osobistych uwarunkowań komunikacji interpersonalnej (genogram, mapa historii życia)
potrafi ocenić osobiste trudności w komunikacji
rozumie więziotwórcze znaczenie dobrej i szczerej komunikacji
potrafi wyjaśnić wartość mówienia o tym, „co nas boli otwarcie” dla życia wspólnotowego z praktycznym odniesieniem do wspólnoty kursu kleryckiego
umie wyrażać wybrane uczucia w kontekście zachowań drugiego
jest gotów do uczestniczenia w treningu przyjmowania informacji zwrotnej”
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
bardzo dobry (bdb; 5,0):
dobry plus (+db; 4,5):
dobry (db; 4,0):
dostateczny plus (+dst; 3,5):
dostateczny (dst; 3,0):
niedostateczny (ndst; 2,0):
5,0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
4,0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach kształcenia tego modułu
3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach kształcenia tego modułu
2,0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach kształcenia tego modułu
Literatura
Zalecana literatura:
McGoldrick M., Gerson R., Shellenberger S., Genogramy: rozpoznanie i interwencja, Zysk i S-ka, Poznań 2007.
Schulz von Thun F., Sztuka rozmawiania. Analiza zaburzeń, WAM, Kraków 2005.
Dziewiecki M., Komunikacja pastoralna, Salwator, Kraków 2006.
Lambert W., Sztuka komunikacji odkrywana z Ignacym Loyolą, Jedność, Kielce 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: