Pastoralna tożsamość prezbitera 12-102Pas-43
Treści programowe dla zajęć/przedmiotu:
Teologia pastoralnej tożsamości prezbitera
Kairologia pastoralnej tożsamości prezbitera
Kryzys pastoralnej tożsamości prezbitera
Pastoralne wyzwania kryzysu tożsamości prezbitera
„Nowa ewangelizacja” i „duszpasterskie nawrócenie” w realizacji pastoralnej tożsamości prezbitera
Prakseologia pastoralnej tożsamości prezbitera
Pastoralny walor duchowości prezbitera
Prezbiter wobec wspólnoty Kościoła i kościelnej komunii
Prezbiter w misji Kościoła
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:
potrafi określić teologiczne podstawy tożsamości pastoralnej prezbitera
rozumie zależności pomiędzy teologiczną tożsamością prezbitera a kulturowym kontekstem jej realizacji
potrafi formułować wnioski i postulaty duszpasterskie na podstawie przesłanki teologicznej i kairologicznej
potrafi rozeznać sytuację kościelną i kulturowo-społeczną, w której realizowana jest misja Kościoła
potrafi wykorzystać w refleksji teologicznej paradygmat metodologiczny teologii pastoralnej
jest otwarty na prowadzenie w zespole badań z zakresu teologii pastoralnej
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:
‒ bardzo dobry (bdb; 5,0) – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry plus (+db; 4,5) – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dobry (db; 4,0) – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny plus (+dst; 3,5) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami określone w efektach uczenia się
‒ dostateczny (dst; 3,0) – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami określone w efektach uczenia się
‒ niedostateczny (ndst; 2,0) – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne określone w efektach uczenia się
Literatura
Zalecana literatura:
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Pastores dabo vobis (1992).
Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium (2013).
Franciszek, Służba oznacza, że czyni się wolę innych. Dialog papieża z młodymi księżmi i seminarzystami (12.05.2014), „Osservatore Romano, wyd. pol 35(2014), nr 7, s. 29–34.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium Tota Ecclesia o posłudze i życiu kapłanów (2003).
Ciattini C., Prezbiter a nauka społeczna Kościoła, tłum. z włos. (A. Wuwer), Katowice 2007.
Kerkhofs, P.M. Zulehner (red.), Europa ohne Priester, Düsseldorf 1995.
Polak M., Prezbiterologia pastoralna. Pastoralna tożsamość współczesnego prezbitera. Poznań 2016.
Polak M., Motywacja pastoralnej posługi prezbitera we współczesnym nauczaniu Kościoła, w: Motywacja w sporcie, edukacji i życiu. Olimpiada wiedzy i wartości w sporcie, red. Z. Borysiuk, J. Kostorz. Opole 2018 s. 175-185.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: