Teoretyczne i metodyczne podstawy poradnictwa 11-TMPP-11-s

Przekazanie wiedzy z zakresu propedeutyki poradoznawstawa. Zapoznanie studentów z głównymi kierunkami badań nad poradnictwem (kierunek pozytywistyczny, interpretatywny, emancypacyjno-krytyczny, postmodernistyczny) oraz omówienie genezy poradnictwa. Scharakteryzowanie poradnictwa jako działalności społecznej w kontekście kulturowym - dynamika przemian poradnictwa polskiego i europejskiego. Przedstawienie zjawiska eksplozji poradnictwa w Polsce w okresie transformacji społeczno-gospodarczych. Funkcje poradnictwa. Zdefiniowanie i dokonanie deskrypcji podstawowych rodzajów pomocy psychopedagogicznej świadczonych w ramach działań poradniczych. Scharakteryzowanie głównych koncepcji poradnictwa (poradnictwo dyrektywne, dialogowe i liberalne) oraz ich konsekwencji dla praktyki poradniczej. Dokonanie opisu modeli działalności doradców. Wskazanie na rolę osobistej teorii pomagania i jej znaczenie dla indywidualnego rozwoju zawodowego. Wskazanie na całożyciowy, holistyczny charakter poradnictwa. Ukazanie specyfiki poradnictwa w kontekście zmieniających się wzorów ludzkiego życia – modele poradnictwa: poradnictwo technologiczno-edukacyjne, życiowe i biograficzne. Omówienie roli poradnictwa w systemie edukacyjnym. Scharakteryzowanie dziedzin poradnictwa realizowanego w sieci oświatowej. Wskazanie na zindywidualizowany charakter świadczenia pomocy i realizowania funkcji doradczych wobec uczniów doświadczających sytuacji trudnych, krytycznych, problemów edukacyjnych i życiowych.

Pedagogika

II stopień

obowiązkowe

I rok

Posiada wiedzę na temat teoretycznych podstaw działalności poradniczej, różnych szkół i nurtów myślenia o poradnictwie (poradnictwo dyrektywne, dialogowe, humanistyczne) oraz potencjalnej roli, jaką może odgrywać doradca we współczesnej rzeczywistości społecznej.
Dysponuje wiedzą na temat wielowymiarowości procesów poradnictwa realizowanego w odniesieniu do jednostki, uświadamia sobie rolę i znaczenia działań poradniczych w biegu życia człowieka; wskazuje na różne dziedziny poradnictwa
Zna podstawowe metody i formy pracy poradniczej i doradczej oraz techniki działania poradniczego,
Posiada umiejętność czytania ze zrozumieniem literatury naukowej dotyczcej poradoznawstwa, jej refleksyjego analizowania.
Posiada umiejętność prawidłowego posługiwania się językiem fachowym w celu dokonywania analiz sytuacji poradniczych, konstruowania dłuższych wypowiedzi ustnych w formie indywidualnych i grupowych prezentacji i głosu w dyskusji w zakresie tematycznym realizowanym na zajęciach, gromadzenia, selekcjonowania i wykorzystywania informacji naukowej z tego zakresu, rekapitulowania, wyciągania wniosków, ewaluacji analizowanych treści.
treści:
Poradoznawstwo jako teoretyczna refleksja nad działalnością poradniczą. Kierunki badań nad poradnictwem (kierunek pozytywistyczny, interpretatywny, emancypacyjno-krytyczny, postmodernistyczny). Koncepcje poradnictwa oraz ich konsekwencje dla praktyki poradniczej; osobista teoria pomagania w indywidualnym rozwoju zawodowym. .
Poradnictwo jako działalność społeczna; ustalenia definicyjne; podstawowe rodzaje pomocy psychopedagogicznej w ramach działań poradniczych; dziedziny poradnictwa.
Funkcje poradnictwa. Wybrane formy i metody pomocy psychopedagogicznej stosowane w poradnictwie.
Poradnictwo polskie i europejskie doby współczesnej, główne kierunki przemian. Eksplozja poradnictwa w Polsce w okresie transformacji społeczno-gospodarczych.
Specyfika działalności doradcy w ponowoczesności. (specyfika i dylematy roli, scenariusze działania)

5 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
3.5 – zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami
3.0 – zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami
2.0 – niezadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

Murgatroyd S., Poradnictwo i pomoc. Poznań 2000.
Kargulowa A. (1996), Przeciw bezradności. Nurty – opcje – kontrowersje w poradnictwie i poradoznawstwie. Wrocław

Kargulowa A. (2005), O teorii i praktyce poradnictwa. Warszawa

Kargulowa A. (2007), Pomoc przez porady. Statyczna versus procesualna struktura poradnictwa w przestrzeni życia społecznego , w: Marynowicz-Hetka E. (red.), Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki, tom 2, Warszawa

Malewski M. (2003), Poradnictwo wobec zmieniających się wzorów ludzkiego życia, w: Wojtasik B., Kargulowa A. (red.), Doradca – profesja , pasja, powołanie. Warszawa

Piorunek M. (red) Poradnictwo. Kolejne przybliżenia.Toruń 2011
Piorunek M. Pomoc psychopedagogiczna w szkole. Przyczynki do teoretycznej refleksji o modelu doradztwa szkolnego (w) Plewka Cz.: Ku dobrej szkole. Cywilizacyjne dylematy współczesnej edukacji.Tom 1. Radom, 2009.
Literatura uzupełniająca:
Egan G., Kompetentne pomaganie. Poznań 2002.
Hajduk D, Hajduk E.(2008). O pomocy skutecznej i nieskutecznej. Zielona Góra
Kargulowa A. /red/, (2009), Poradoznawstwo. Kontynuacja dyskursu. Warszawa

Piorunek M. (red) Pomoc – wsparcie społeczne – poradnictwo. Od teorii do praktyki.Toruń 2010
Sęk H. (1993): Społeczna psychologia kliniczna, Warszawa
Piorunek M. (2000): Interwencja i wsparcie społeczne w przebiegu biografii jednostkowej – opinie, potrzeby, bariery korzystania z pomocy profesjonalnej /w/ Gapik.L. Postępy psychoterapii. T.III Koncepcje i badania, Poznań

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 11-TMPP-11-s w USOSweb