Podstawy psychologii osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim 11-PPO-2EDNI-s
Zrozumienie i umiejętność definiowania niepełnosprawności intelektualnej; określanie założeń teorii niepełnosprawności intelektualnej; wykorzystanie ich w procesie uzasadniania sensowności podejmowanych działań usprawniających.
Rozumienie specyfiki funkcjonowania osób z wybranymi zespołami klinicznymi (kryterium wyboru: częstość występowania lub cechy wyznaczające charakter rehabilitacyjnych oddziaływań). Poznanie i rozumienie złożonych mechanizmów prowadzących do powstania niepełnosprawności intelektualnej; konsekwencji niepełnoprawności intelektualnej dla funkcjonowania osoby;
konsekwencji braku właściwych oddziaływań usprawniających. Umiejętność wyjaśnienia zależności między poszczególnymi etapami i mechanizmami patologizacji rozwoju. Świadomość możliwości i zakresu działań profilaktycznych.
Dostrzeganie właściwości i prawidłowości rozwoju funkcji motorycznych i funkcji psychicznych osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz czynników stymulujących i ograniczających ten rozwój. Rozumienie warunków pomyślnego rozwoju emocjonalnego, potrzeb emocjonalnych, przejawów zaburzeń emocjonalnych.
Poznanie możliwości oraz przebiegu rozwoju umiejętności komunikacyjnych u osób z niepełnosprawnością intelektualną. Świadomość konsekwencji niezaspokojenia potrzeby komunikowania się.
Poznanie i rozumienie mechanizmów i warunków rozwoju społecznego (zależności między rozwojem umysłowym i społecznym, rozwój wybranych kompetencji społecznych, niedostosowanie społeczne). Analiza elementów procesu kształtowania się struktury Ja u osób z niepełnosprawnością intelektualną. Identyfikowanie czynników wspomagających i utrudniających rozwój struktury Ja.
Poznanie przejawów zaburzeń rozwoju struktury Ja i ich konsekwencji osobistych i społecznych.
Rozumienie sposobów przeżywania niepełnosprawności intelektualnej przez osobę nią dotkniętą.
Zastosowanie wiedzy w procesie konstruowania programów wspomagających funkcjonowanie osoby z niepełnosprawnością intelektualną.
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Liczba godzin przedmiotu
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2018/SZ: | W cyklu 2019/SZ: |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
Rozumie czym jest niepełnosprawność intelektualna, wymienia jej stopnie, postaci kliniczne, wyjaśnia przyczyny i konsekwencje
Prawidłowo interpretuje zachowania osoby z niepełnosprawnością intelektualną, zna mechanizmy ich powstawania
Objaśnia mechanizmy powstawania określonych zachowań w świetle teorii i modeli psychologicznych
Proponuje i dobiera właściwe cele oddziaływań do potrzeb osoby z niepełnosprawnością intelektualną
Wymienia i rozumie warunki i zagrożenia rozwoju osoby z niepełnosprawnością intelektualną
Korzysta ze źródeł literaturowych oraz materiałów filmowych
Aktywnie i kreatywnie uczestniczy w opracowywaniu i prezentacji zagadnień dotyczących specyfiki rozwoju i funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną
Potrafi pracować w zespole, zabiera głos w dyskusji, potrafi uzasadniać zajmowane stanowisko
Kryteria oceniania
kolokwium podsumowujące (test 50% pytania otwarte, 50% pytania zamknięte), przygotowanie prezentacji, opracowanie arkuszy podsumowujących rozważania na temat poszczególnych obszarów rozwoju i funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną, przygotowanie sprawozdań z wybranych fragmentów lektury, dyskusja na temat materiałów poglądowych (film dokumentalny).
Praktyki zawodowe
-
Literatura
Borkowska A.R., Domańska Ł. (red.) (2006) Neuropsychologia kliniczna dziecka. Warszawa: PWN
Cunningham C. (1992) Dzieci z zespołem Downa, WSiP Warszawa
Kościelak R. (1989) Psychologiczne podstawy rewalidacji upośledzonych umysłowo. PWN, Warszawa.
Kościelak R. (1996) Funkcjonowanie psychospołeczne osób niepełnosprawnych umysłowo. WSiP, Warszawa
Kościelak Ryszard (1987), Psychologiczne podstawy rewalidacji upośledzonych umysłowo, PWN: Warszawa
Kościelska M. (1987) Upośledzenie umysłowe a rozwój społeczny. PWN , Warszawa
Kościelska M. (1988) Studia z psychologii klinicznej dziecka, PWN, Warszawa
Kościelska M. (1995) Oblicza upośledzenia, PWN Warszawa
Kościelska M. (1995) Oblicza upośledzenia, PWN, Warszawa
Kowalik S. (1989) Upośledzenie umysłowe. Teoria i praktyka rehabilitacji. PWN, Warszawa
Kowalik S. (2005), Psychologia niepełnosprawności umysłowej, w: Sęk H., red., Psychologia kliniczna, tom 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Mazanek E., red.(1998) Dziecko niepełnosprawne ruchowo. Wychowanie i nauczanie dzieci z mózgowym dziecięcym. WSiP Warszawa, część II
Obuchowska (red.), (1999) Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. WsiP
Pisula E. (1996) Radzenie sobie ze stresem przez młodzież upośledzoną umysłowo i w normie intelektualnej, Psychologia Wychowawcza, nr1
Pisula E. (2000) Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, PWN Warszawa
Rola J. (2001) Depresja u dzieci Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa
Stratford B. (1993) Zespół Downa. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość .Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa
Twardowski A. (2002) Kształtowanie dialogowej kompetencji komunikacyjnej u uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Wyd. UAM, Kalisz-Poznań
Warszawa
Witkowski T. (1985) Poziom rozwoju społecznego upośledzonych umysłowo. Lublin, Wyd. UMCS
Zasępa E. (2003) Rozwój intelektualny dzieci z zespołem Downa, Wydawnictwo APS, Warszawa
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: