Metodyka pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi 11-MSPE-11-s
Zakłada się, że student:
Pozna teoretyczne podstawy terapii psychologicznej i pedagogicznej dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych;
Będzie umiał na podstawie systematycznego rozpoznania potrzeb dziecka w grupie wypracować i prowadzić taki program postępowania indywidualizującego proces edukacji lub postępowania terapeutycznego, który pozwoli usunąć skutki zaburzeń rozwoju psychoruchowego i umożliwi zrekonstruowanie postawy dziecka w stosunku do siebie, innych osób, nauki, szkoły;
Pozna metody pracy wykorzystywane w praktyce terapeutycznej i będzie umiała je stosować realizując zajęcia z dziećmi i młodzieżą;
Będzie umiał organizować pomoc dzieciom mającym trudności w uczeniu się;
Potrafi tworzyć zespoły terapeutyczne ze względu na ich specyfikę (dydaktyczno- wyrównawcze; korekcyjno- kompensacyjne, logopedyczne, socjoterapeutyczne);
Zapozna się ze sposobami konstruowania indywidualnych programów edukacyjnych oraz programów terapeutycznych uwzględniających potrzeby i możliwości dzieci;
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Kod ECTS
Liczba godzin przedmiotu
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Nakład pracy studenta (punkty ECTS)
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student:
- definiuje i wyjaśnia podstawowe przyczyny trudności w nauce szkolnej dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
- planuje zgodnie z przesłankami metodycznymi IPET
- rozumie i charakteryzuje podstawowe zasady i mechanizmy prowadzenia zajęć dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
- charakteryzuje i potrafi zastosować metody wspierające rozwój poszczególnych funkcji i umiejętności szkolnych dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
- analizuje przebieg zajęć korekcyjno-kompensacyjnych i na bieżąco dostosowuje je do potrzeb i możliwości dziecka
- przeprowadza obserwacje dziecka z trudnościami szkolnymi
- pisze raport z wykonanego projektu badawczego polegającego na przeprowadzeniu zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla dziecka z lekką niepełnosprawnością intelektualną
- podczas pracy w grupie proponuje rozwiązania analizowanych problemów, przedstawia argumenty, uczestniczy w procesie osiągania wspólnych ustaleń
Kryteria oceniania
test, obecność, aktywność na zajęciach
Kryteria oceniania
5.0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
3.5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami
3.0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami
2.0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
Kryteria oceny podsumowującej:
40% oceny podsumowującej stanowi ocena z kolokwium
60% oceny podsumowującej stanowi ocena realizacji zadań przygotowywanych w ramach ćwiczeń
Literatura
1. Arends R., (1995), Uczymy się nauczać, WSiP, Warszawa.
2. Bogdanowicz M. (1991) Psychologia kliniczna dziecka w wieku przedszkolnym, Warszawa, WSiP.
3. Byers R., Rose R. (2002) Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, Warszawa;
4. Czajkowska L., Herda K. (1989) Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole. Warszawa.
5. Dyrden G., Vos J., (2000), Rewolucja w uczeniu, Wyd. Moderski i S-ka, Poznań.
6. Elliot J., Place M. (2000) Dzieci i młodzież w kłopocie. Warszawa
7. Frosting M., Horde D. (1989) Wzory i obrazki. Warszawa. (Podręcznik i ćwiczenia. Poziom podstawowy, poziom średni i wyższy)
8. Gajdzica Z., Edukacyjne konteksty bezradności społecznej osób z lekkim upośledzeniem umysłowym, Wyd. Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2007.
9. Głodkowska J. (red.)(2010), Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi,, Wydawnictwo APS, Warszawa.
10. Głodkowska J. (red.)(2011), Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej, Wydawnictwo APS, Warszawa.
11. Gruszczyk- Kolczyńska E. (1994) Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki, Warszawa;
12. Gruszczyk-Kolczyńska E. (1992) Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa.
13. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (1997) Dziecięca matematyka. Warszawa.
14. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2005) Wspomaganie dzieci w rozwoju do skupienia uwagi i zapamiętywania. Warszawa.
15. Gruszczyk-Kolczyńska, Zielińska E. (2009) Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczynają naukę w szkole, Warszawa, Wyd. Edukacja Polskska.
16. Gruszczyk-Kolczyńska, Zielińska E. (2009) Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczynają naukę w szkole, Warszawa, Wyd. Edukacja Polska.
17. Kaja B.(1998) Zarys terapii dziecka. Bydgoszcz;
18. King G.(2004) Umiejętności terapeutyczne nauczyciela. Gdańsk;
19. Klaro-Celej L., Lausch K., Lausch K., Mossakowska L.,(2001), Propozycja konstrukcji programu edukacji uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym i umiarkowanym [w:] M. Piszczek[ (red.) Przewodnik dla nauczycieli uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu znacznym i umiarkowanym. Część I, CMPP-P, Warszawa.
20. Krauze – Sikorska H , Kuszak K.,(2011) (red.)Wybrane problemy psychospołecznego funkcjonowania dzieci i młodzieży z utrudnieniami w rozwoju, cz. Terapia, wyd.2 zmienione, WSPIA, Poznań
21. Krauze – Sikorska H.,(2012) Jestem Pan Nikt – o poczuciu własnej wartości dzieci i młodzieży doświadczających trudności w uczeniu się - Studia Edukacyjne, nr 1
22. Lovaas O. I. (1993) Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo. Warszawa;
23. Maas V. (1998) Uczenie się przez zmysły. Wprowadzenie do teorii Integracji Sensorycznej. Warszawa, WSiP
24. Obuchowska I. (2001) O procesie wyboru metod rehabilitacji. W:Dykcik W., Szychowiak B. (red) Nowatorskie i alternatywne metody w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań.
25. Obuchowska I. (2002) Osoby niepełnosprawne: diagnoza dla rozwoju. W.Lotz D., Wenta K., Seidler W. (red) Diagnoza dla osób niepełnosprawnych. Szczecin
26. Skibińska H. (2001) Praca korekcyjno-kompensacyjna z dziećmi z trudnościami w pisaniu i czytaniu. Bydgoszcz.
27. Skorek E. (red.) (2004) Terapia pedagogiczna. Zagadnienia praktyczne i propozycje zajęć. Kraków
28. Wosik D., Wojnarska A. (2001) Wspomaganie rozwoju uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Lublin;
29. Wyczesany J., Gajdzica Z., Uwarunkowania edukacji i rehabilitacji uczniów o specjalnych potrzebach rozwoju, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2006.
30. Zakrzewska B. (1996) Trudności w czytaniu i pisaniu, Warszawa, WSiP.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: