Diagnoza i wczesne wspomaganie rozwoju dzieci niewidomych i słabowidzących 11-DWWRO-11-s
Zna terminologię z zakresu tyflopedagogiki a także metody diagnozowania, kształcenia i rehabilitacji dzieci niewidomych i niedowidzących
Potrafi sformułować i omówić wybrane problemy, dotyczące diagnozy i terapii małych dzieci niewidomych i niedowidzących oraz dokonać charakterystyki rozwoju psychoruchowego małych dzieci z uszkodzeniem wzroku
Zna specyfikę relacji pomiędzy małym dzieckiem z uszkodzeniem wzroku i osobami znaczącymi z jego otoczenia oraz potrafi opracowywać model wsparcia jakiego należy udzielić rodzinie z dzieckiem niewidomym i niedowidzącym
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/SL: | W cyklu 2018/SZ: | W cyklu 2020/SZ: | W cyklu 2023/SZ: | W cyklu 2024/SZ: | W cyklu 2022/SZ: | W cyklu 2019/SZ: |
Cele kształcenia przedmiotu cyklu
Efekty kształcenia
Student:
Zna terminologię używaną w zakresie tyflopedagogiki, posiada umiejętność przetwarzania informacji z punktu widzenia interpretowania problemów rozwojowych, terapeutycznych i edukacyjnych.
Ma wiedzę obejmującą teorię i metodykę pracy z małym dzieckiem niewidomym i niedowidzącym oraz pogłębione umiejętności analizowania motywów zachowania dziecka z uszkodzeniem wzroku i osób z jego najbliższego otoczenia
Ma pogłębioną wiedzę na temat metod wspierania rozwoju małego dziecka niewidomego i niedowidzącego oraz potrafi sprawnie posługiwać się ujęciami teoretycznymi w celu budowania projektów wspomagania rodziny z małym dzieckiem niewidomym
Potrafi wybrać i zastosować odpowiednie środki i metody w celu realizacji stawianych przed nim zadań, jest wrażliwy na potrzeby małego dziecka niewidomego i niedowidzącego oraz odznacza się zaangażowaniem w projektowanie działań terapeutycznych w odniesieniu do małych dzieci z uszkodzeniem wzroku
Kryteria oceniania
Ocena F-sprawdzian wiadomości: podać czynniki etiologiczne uszkodzenia wzroku i przedstawić charakterystykę rozwoju psychoruchowego dziecka z uszkodzeniem wzroku oraz opisać wpływ takiej niepełnosprawności na funkcjonowanie małego dziecka, ocena zaangażowania w realizację zajęć, ocena P- egzamin
Ocena F- ocena wytworów pracy w grupie, sprawdzian: wymienić problemy związane z diagnozowaniem oraz terapią małych dzieci z uszkodzeniem wzroku, Ocena P – egzamin, kolokwium
Ocena F-ocena przygotowanych projektów, ocena P-egzamin, kolokwium
Literatura
Białoskórska J. (1997) Diagnoza i usprawnianie funkcjonowania wzrokowego w pierwszym roku życia, Rwalidacja, nr 1
Gałkowski T. (1975) Trudności rozwojowe u dzieci niewidomych w okresie niemowlęcym, Przegląd Tyflologiczny nr 1-3
Karga M. (1998) Program usprawninia ruchowego dzieci niewidomych i słabo widzących w wieku od 0-3 lat, Przegląd Tyflologiczny nr 5
Kruk A. (2000) Wykorzystanie zabaw muzyczno-dydaktycznych w nauczaniu orientacji przestrzennej dzieci niewidomych w wieku przedszkolnym, WSP, Warszawa,
Kuczyńska-Kwapisz J. (1996) Rehabilitacja niewidomych i słabo widzących. Tendencje współczesne, MEN, Warszawa
Nielsen L. (1997) Percepcja słuchowa u niewidomego dziecka, [w:] Wczesna rewalidacja niewidomego dziecka z dodatkowymi ograniczeniami, Materiały Tyflologiczne, 10, PZN, Warszawa
Ossowski R. (2007) Pedagogika niewidomych i niedowidzących, [w:] W. Dykcik (red.) Pedagogika Specjalna, Wyd. UAM, Poznań
Pawelczak K. (2010) O co pytają rodzice dzieci z zaburzeniami widzenia, [w:] A. Jakoniuk-Diallo, H. Kubiak (red.) O co pytają rodzice dzieci z niepełnosprawnością, Difin, Warszawa
|
W cyklu 2020/SZ:
Konarska J. , Wychowanie rehabilitujące dziecka niewidzącego, Wyd. Nauk. UP, |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: