Diagnostyka w resocjalizacji 11-DWRZ-11-n
Przedmiot ma za zadanie ugruntować i pogłębić wiedzę, umiejętności i kompetencje związane z realizacją zadań z obszaru diagnostyki resocjalizacyjnej. W ramach wykładów omawiane są zagadnienia związane z diagnozowaniem penitencjarnym, tak w kontekście krajowym, jak i zagranicznym, co służy porównaniu stosowanych rozwiązań oraz ocenie możliwości aplikacyjnych. Takie podejście pozwala podkreślenia konieczności myślenia o diagnozie jako o ważnym elemencie polityki kryminalnej. Rozważania uzupełniają prezentacje zagranicznych koncepcji i narzędzi diagnostycznych. W czasie kursu studenci zapoznają się lub utrwalają zagadnienia z obszaru etyki działań diagnostycznych.
Realizacji efektów kształcenia przypisanych do modułu zajmuje studentowi około 130 godzin.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Operuje podstawowymi pojęciami, modelami i zasadami diagnozowania w obszarze pedagogiki resocjalizacyjnej.
Przedstawia istotę diagnozy resocjalizacyjnej w warunkach izolacji penitencjarnej.
Identyfikuje szanse i bariery pracy diagnostycznej w warunkach izolacji penitencjarnej. Adoptuje działania do zmieniających się warunków.
Przedstawia nowoczesne koncepcje diagnozowania i projektowania
Stosuje nowe metody, techniki i narzędzia adekwatnie do potrzeb diagnozowanego.
Działa zgodnie z zasadami etycznymi.
Kryteria oceniania
5.0 - znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.5 - bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
4.0 - dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
3.5 - zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami
3.0 - zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami
2.0 - niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne
Literatura
Brzeziński J., Kowalik S., Charakterystyka wybranych metod diagnozy klinicznej, (w) H. Sęk (red.) Społeczna psychologia kliniczna, Warszawa 2000.
Gulli B., Niewiadomska I., Wysocka-Pleczyk M., Białe plany w psychologii sądowej, Kraków 2010.
Kozaczuk F., Zagadnienia readaptacji społecznej skazanych, Rzeszów 2009.
Ostrowska K., Psychologia resocjalizacyjna, Warszawa 2008.
Pytka L., Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa 2000.
Pytka L., Skala nieprzystosowania społecznego : podręcznik, Warszawa 1984.
Radochoński M., Osobowość antyspołeczna, Rzeszów 2009.
Radochoński M., Podstawy psychopatologii dla pedagogów, Rzeszów 2001.
Stanik J.M., Zastosowanie wybranych technik diagnostycznych w psychologicznej praktyce klinicznej i sądowej, Katowice 2006.
Stęplewska- Żakowicz K., Krejtz K., Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych, cz. III, Warszawa 2005.
Wojnarska A., Diagnostyka resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia, Lublin 2010.
Wysocka E., Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa 2008.
Ziemski S., Problemy dobrej diagnozy, Warszawa 1974.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: