Wstęp do językoznawstwa 09-WJE-22
Językoznawstwo – definicja przedmiotu, pozycja językoznawstwa wśród innych nauk, historia myśli językoznawczej, współczesne gałęzie językoznawstwa
Struktura języka, przedmiot badań fonologii, morfologii, składni, semantyki, pragmatyki
Słowo a pismo, oralność i piśmienność.
Prezentacja najważniejszych kierunków badań językoznawczych: socjolingwistyka, psycholingwistyka, językoznawstwo historyczne itp.
Najważniejsze narzędzia w pracy z językiem: słowniki, bazy danych, korpusy, taggery itp.
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student:
Potrafi wymienić podstawowe jednostki języka oraz działy językoznawstwa opisujące te jednostki i ich własności, a także rozróżnić typy i metody badań językoznawczych.
Zna najważniejsze szkoły myśli językoznawczej i ich założenia
Zna najważniejsze obszary współczesnych badań językoznawczych takie jak socjolingwistyka, psycholingwistyka, neurolingwistyka,
językoznawstwo historyczne, potrafi wymienić najważniejsze ich osiągnięcia.
Swobodnie posługuje się podstawową terminologią językoznawczą.
Potrafi korzystać z podstawowych narzędzi takich jak słowniki elektroniczne, korpusy, bazy danych np. WALS.
Kryteria oceniania
bardzo dobry (bdb; 5,0): Student bardzo dobrze opanował materiał zajęć, swobodnie posługuje się terminologią językoznawczą, swobodnie korzysta z narzędzi pracy językoznawcy.
dobry plus (+db; 4,5): Student bardzo dobrze opanował materiał zajęć, swobodnie posługuje się terminologią językoznawczą, potrafi korzystać z niektórych narzędzi pracy językoznawcy.
dobry (db; 4,0): Student dobrze opanował materiał zajęć, posługuje się terminologią językoznawczą z drobnymi usterkami, potrafi korzystać z niektórych narzędzi pracy językoznawcy.
dostateczny plus (+dst; 3,5): Student zadowalająco opanował materiał zajęć, posługuje się terminologią językoznawczą z błędami, potrafi korzystać z niektórych narzędzi pracy językoznawcy przy wsparciu prowadzącego.
dostateczny (dst; 3,0): Student opanował materiał zajęć w stopniu dostatecznym, ma kłopot z posługiwaniem się terminologią językoznawczą, nie potrafi korzystać z narzędzi pracy językoznawcy.
niedostateczny (ndst; 2,0): Student nie opanował materiału zajęć ani terminologii językoznawczej, nie potrafi też korzystać z narzędzi pracy językoznawcy.i społeczne
Literatura
Zalecana literatura:
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego pod red. Kazimierza Polańskiego, 1995. Wrocław
Gołąb, Zbigniew & Adam Heinz & Kazimierz Polański, 1968. Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: PWN
Grzegorczykowa, Renata. 2008. Wstęp do językoznawstwa. Warszawa: PWN
Ludy i języki świata pod red. Krystyny Damm i Aldony Mikusińskiej, 2000. Warszawa: PWN
Lyons, John, 1975. Wstęp do językoznawstwa. Warszawa
Maciejewski, Witold, 1999. Świat języków. Wielka Encyklopedia Geografii Świata t. XIV. Poznań
Majewicz, Alfred, 1989. Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa
Milewski, Tadeusz, 2004 [1965]. Językoznawstwo. Warszawa: PWN
Nagórko, Alicja, 1998. Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: PWN
Weinsberg, Adam, 1983. Językoznawstwo ogólne. Warszawa: PWN
Wróbel, Henryk, 2001. Gramatyka języka polskiego. Kraków: Od Nowa
Literatura uzupełniająca:
Gussenhoven, Carlos & Haike Jacobs, 2000. Understanding Phonology. London: Arnold
Haspelmath, Martin, 2002. Understanding Morphology. London: Arnold
McMahon, April, 1996. Understanding Language Change. Cambridge: CUP
Tallerman, Maggie. 2005. Understanding Syntax. London: Hodder Arnold
Vater, Heinz. 2002. Einfürung in die Sprachwissenschaft. München: Fink
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: