Teoria i praktyka przekładu 09-TPP-FNG-22

Przedmiot obejmuje dwa komponenty, a mianowicie: komponent teoretyczny oraz komponent praktyczny. Podczas realizacji celów komponentu teoretycznego przezentowane są główne założenia z zakresy translatologii, w tym: zarys historii studiów translatologicznych, wiedza z zakresu rodzjów i typów przekładu, uznane teorie translatoryczne, sposoby i techniki przekładu, analiza i ocena jakosci przekładu, opis warsztatu tłumacza, uwarunkowania prawne, środowiskowe i rynkowe pracy tłumacza. Realizacja komponentu praktycznego zasadza się na umiejętności praktycznego zastosowania zdobytej wiedzy teoretycznej w postaci ćwiczeń. Na zajeciach realizowana jest w użym stopniu praktyka pzrekąłdu w oparciu o autentyczne teksty użytkowe i literackie. Podejmuje się również analize zagadnieć z zakresu lapsologii oraz oceny przekąłdu w oparciu i pzretłumaczone pzrez studentó teksty oraz w oparciu o teksty opublikowane.

Cele kształcenia

Przedmiotem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z podstawami teorii przekładu oraz elementami praktyki translatorskiej w zakresie przekładu pragmatycznego oraz artystycznego. Student poznaje zagadnienia teoretyczne związane z przekładem, kształtuje umiejętność praktycznego zastosowania teorii tłumaczenia w praktyce. Student poznaje podstawowe techniki, metody i strategie translatorskie oraz kontekst pragmatyczny i kulturowy przekładu interlingwalnego.

Kierunek studiów

Filologia, specjalność: filologia nowogrecka.

Poziom przedmiotu

I stopień

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

III rok

Efekty kształcenia

Sudent zna podstawowe teorie, terminy, pojęcia i zagadnienia związane z nauką o przekładzie; zna i rozumie procesy kształtowania się teorii dotyczących przekładu; posiada elementarną wiedzę o powiązaniu problematyki tłumaczenia z ogólną wiedzą o świecie.
posiada nawyk czytania prasy, literatury śledzenia bieżących wydarzeń w mediach; potrafi dokonać korekty przetłumaczonego tekstu na skutek pracy w grupie i kontroli wykładowcy.
Student potrafi refleksyjnie odnosić się do własnych pisemnych i ustnych wypowiedzi językowych i potrafi je modyfikować pod kontrolą wykładowcy; potrafi dokonać tłumaczenia wypowiedzi ustnej na poziomie językowym zgodnym z efektami kształcenia – symbol USOS – (praktyczna nauka języka węgierskiego); potrafi dokonać tłumaczenia tekstu pisemnego na poziomie językowym zgodnym z efektami kształcenia dla przedmiotu praktyczna nauka języka danej specjalności; potrafi wybrać metodę tłumaczenia właściwą dla danego rodzaju tekstu
potrafi dokonywać świadomego wyboru ekwiwalentów (technik tłumaczeniowych), metod i strategii.

Kryteria oceniania

Warunkiem zaliczenia komponentu teoretycznego jest zaliczenie pracy semestralnej złożonej z czterech pytań otwartych dotyczących omawianych na zajęciach treści. Warunkiem zaliczenia komponentu praktycznego jest zaliczenie pracy semestralnej z przekładu na język obcy i ojczysty.
Skala ocen:
0 – 59 % = 2
60 – 69 % = 3
70 – 76 % = 3+
77 – 83 % = 4
84 – 90 % = 4+
91 – 100 % = 5

Praktyki zawodowe

Opcjonalnie w ramach realziacji praktyk studenckich przewidziancyh w planie studiów.

Literatura

Podstawowa:
Dąbska-Prokop Urszula. 2000. Encyklopedia Przekładoznawstwa. Częstochowa.
Hejwowski, K. 2004. Kognitywno – komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kielar Barbara Z., 2003. Zarys translatoryki. Warszawa: KJS.
Pieńkos J. Podstawy przekładoznawstwa. Zakamycze
Pieńkos J. Tłumacz i przekład we współczesnym świecie.
Pisarska, A., Tomaszkiewicz, T. 1996. Współczesne tendencje przekładoznawcze. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Snopek Jerzy. (red.) 1996. Tłumaczenie. Rzemiosło i sztuka, Warszawa 1996.
Wille Lucyna, Uniwersalistyczne implikacje teorii przekładu. Rzeszów 2002.
Wojtasiewicz Olgierd. 1995. Wstęp do teorii tłumaczenia, Warszawa: Wyd. TEPIS.
Dodatkowa:
Baker, Mona (ed.), 2007. Routledge Encyclopedia of Translation Studies. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.
Newmark, Peter, 2006. About Translation. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.
Newmark, Peter, 2007. A Textbook of Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.
Newmark, Peter, 2008. Approaches to Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.
Nida, E. 1964. Principles of Correspondence. [In]: . L. Venuti. (ed.). The Translation Studies Reader. London and New York: Routledge. Ss 127 – 139.
Nida, E. A., Taber, Ch. R. 1982.69 The theory and Practice of Translation. Leiden: E. J. Brill.
Nida, Eugene A. 2004. Towards a Science of Translating. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.
Nord, Ch. 1997. Translating as a Purposeful Activity. Functionalist Approaches Explained. Manchester: St. Jerome Publishing.
Tytler, Alexander Fraser, 2007. Essay on Principles of Translation. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.
Venuti Lawrence and Baker Mona (eds). 2001. The Translation Studies Reader, London/New York: Routlege.
Venuti, Lawrence, 2004. The Translator’s Invisibility. A History of Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press (lub inne wydanie).

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-TPP-FNG-22 w USOSweb