Prowadzony w cyklach: 2020/SZ, 2021/SZ, 2022/SZ, 2023/SZ

Punkty ECTS: brak danych

Język: język włoski

Organizowany przez: Instytut Języków i Literatur Romańskich (dla: Wydział Neofilologii)

Seminarium specjalizacyjne językoznawcze 1 09-SSJ1-3MW-34

Treści programowe dla zajęć:
1. elementy socjolingwistyki
2. specyfika włoskiej wspólnoty komunikacyjnej
3. odmiany językowe włoskiej wspólnoty komunikacyjnej oraz metody ich opisu
4. problematyka włoskiej normy językowej w ujęciu diachronicznym i synchronicznym
5. relacje pomiędzy językiem narodowym a dialektami
6. historyczne i społeczne uwarunkowania zróżnicowania kulturowego i językowego włoskiej wspólnoty komunikacyjnej

W cyklu 2020/SZ:

1. Derywacja afiksalna; funkcja pragmatyczna i ekspresywna morfemów.
2. Semantyka leksykalna i zdaniowa; kontekst i komunikacja, konotacja i denotacja; znaczenie i sens w języku.
3. Relacje semantyczne: polisemia, synonimia, antonimia.
4. Asocjacje semantyczne; metafora i metonimia.
4. Semiotyka jako ogólna teoria znaków; język jako system znakowy w aktach poznania i komunikowania się; elementy podstawowe: znak, kod, kultura
5. Interdyscyplinarny charakter nauki o znakach: komunikacja.

W cyklu 2021/SZ:

Cele kształcenia

Wyjaśnia specyfikę badań językoznawczych z zakresu leksykologii semantycznej oraz języków funkcjonalnych i badań porównawczych włosko-polskich. Zna podstawowe metody badawcze. Analizuje wybrane artykuły naukowe z zakresu leksykologii semantycznej, morfoskładni oraz języków funkcjonalnych. Zna cechy charakterystyczne wybranych włoskich języków funkcjonalnych. Rozpoznaje struktury morfosyntaktyczne i zjawiska językowe właściwe wybranym włoskim językom funkcjonalnym. Ma świadomość kompleksowej natury języka ze szczególnym uwzględnieniem obszaru kulturowego języka włoskiego. Korzysta ze źródeł literaturowych; wie jak korzystać ze źródeł elektronicznych (Internet, słowniki i encyklopedie on-line). Na podstawie zdobytej wiedzy potrafi samodzielnie wyszukać odpowiedni korpus w celu dokonania obserwacji zjawisk językowych. Aktywnie uczestniczy w zajęciach inicjując dyskusję, jest otwarty/-a na dyskusję, potrafi współpracować z kolegami w grupie.

Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć

TRYB STACJONARNY: Materiały do pracy Prowadząca przesyła drogą mailową lub udostępnia Studentkom i Studentom podczas konsultacji. TRYB ZDALNY Materiały udostępniane są za pomocą platformy MS Teams, w zespole zajęciowym, w zakładce Pliki.

Kierunek studiów

filologia włoska

Kod ECTS

09-SSJĘZ1-34

Liczba godzin przedmiotu

Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień Wykład konwersatoryjny Wykład problemowy Dyskusja Praca z tekstem Metoda analizy przypadków Metoda ćwiczeniowa Praca w grupach

Moduł zajęć/przedmiotu prowadzony zdalnie (e-learning)

Zdalnie lub stacjonarnie

Nakład pracy studenta (punkty ECTS)

8 ECTS (114 h)

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

W cyklu 2018/SZ:

obowiązkowe

W cyklu 2021/SZ:

obowiązkowe

Ogólnie:

fakultatywne

W cyklu 2019/SZ:

obowiązkowe

W cyklu 2020/SZ:

obowiązkowe

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

II rok

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji

podstawy wiedzy z językoznawstwa ogólnego i włoskiego.

Koordynatorzy przedmiotu

W cyklu 2021/SZ:

W cyklu 2019/SZ:

W cyklu 2023/SZ:

W cyklu 2018/SZ:

W cyklu 2022/SZ:

W cyklu 2020/SZ:

Cele kształcenia przedmiotu cyklu

Efekty kształcenia

Zna i wyjaśnia założenia metodologiczne z zakresu językoznawstwa włoskiego. Ma uporządkowaną i rozszerzoną wiedzę ogólną obejmującą terminologię i teorie z zakresu studiowanej dyscypliny.
Rozumie i posiada pogłębioną wiedzę o odmianach terytorialnych języka włoskiego
Posiada pogłębioną wiedzę o sytuacji językowej we Włoszech po zjednoczeniu kraju. Jest w stanie określić etapy i sposoby upowszechniania italofonii
Posiada obszerną i w wielu aspektach pogłębioną wiedzę z zakresu roli i znaczenia dialektów w społeczeństwie włoskim w latach 1945 – 2019
Ma obszerną wiedzę uwzględniającą najnowsze badania w zakresie dialektologii w odniesieniu do obszaru językowego Włoch
Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o repertuarze werbalnym włoskiej wspólnoty komunikacyjnej: relacje pomiędzy językiem narodowym a dialektami
Zna i potrafi omówić socjolingwistyczne i pragmatyczne aspekty użycia dialektów w komunikacji potocznej

Kryteria oceniania

- aktywna i regularna obecność na zajęciach (dopuszczalna jedna nieobecność
nieusprawiedliwiona)
- przygotowanie prezentacji PP na temat jednej wybranej włoskiej odmiany językowej
- pozytywny wynik kolokwium w formie testu
Kryteria oceniania:
1. bardzo dobry (bdb; 5,0) - od 90% (Opanowanie w stopniu bardzo wysokim wiedzy z zakresu
materiału omawianego na zajęciach)
2. dobry plus (db plus; 4,5) - od 80 % (Opanowanie w stopniu dobrym wiedzy i umiejętności z
zakresu materiału omawianego na zajęciach, nieliczne błędy merytoryczne, poziom
kompetencji wymagający nieznacznych korekt)
3. dobry (db; 4,0) - od 70 % (Opanowanie w stopniu dobrym wiedzy i umiejętności z zakresu
materiału omawianego na zajęciach, pewna liczba błędów merytorycznych, poziom
kompetencji na poziomie zadowalającym)
4. dostateczny plus (dst plus; 3,5) - od 60 % (Opanowanie w stopniu zadowalającym wiedzy i
umiejętności z zakresu materiału omawianego na zajęciach, pewna liczba błędów
merytorycznych, poziom kompetencji wymagający znacznych korekt)
5. dostateczny (dst; 3,0) - od 50 % (Opanowanie w stopniu zadowalającym wiedzy i
umiejętności z zakresu materiału omawianego na zajęciach, dość duża liczba błędów
merytorycznych, poziom kompetencji wymagający znacznych korekt)
6. niedostateczny (ndst) - poniżej 50% (Niezadowalający stopień opanowania wiedzy i
umiejętności z zakresu materiału omawianego na zajęciach, duża liczba błędów
merytorycznych, poziom kompetencji wskazujący na nieprzyswojenie materiału zajęć)

Praktyki zawodowe

nd.

Literatura

Obowiązkowa
1. Berruto G., Sociolinguistica dell’italiano contemporaneo, Carocci, Roma, 2003.
Dodatkowa
1. Beccaria G.L., Per difesa e per amore. La lingua italiana oggi, Garzanti, Milano, 2006.
2. Berruto G., La variabilità sociale della lingua, Loescher, Torino, 1997.
3. Beszterda I., La questione della norma nel repertorio verbale della comunità linguistica italiana, UAM, Poznań, 2007.
4. Bonomi I. (red.), Elementi di linguistica italiana, Carocci, Roma, 2008.
5. Coveri L. (red.), Le varietà dell’italiano, Bonacci. Roma, 1998.
6. D’Achile P., L’italiano contemporaneo, Il Mulino, Bologna, 2003.
7. D’Agostino M., Sociolinguistica dell’Italia contemporanea, Il Mulino, Bologna, 2007.
8. Marcato C., Dialetto, dialetti e italiano, Il Mulino, Bologna, 2002
9. Serianni L., Trifone P. (red.), Storia della lingua italiana. Vol.II. Scritto e parlato, Einaudi, Torino, 2004.
10. Sobrero A.A. (red.), Introduzione all’italiano contemporaneo. Vol.I, La variazione e gli usi, Laterza, Roma-Bari, 1999.
11. Sobrero A.A., Miglietta A., Introduzione alla linguistica italiana, Laterza, Roma-Bari, 2009
12. Trifone P. (red.), Lingua e identità. Una storia sociale dell’italiano, Carocci, Roma, 2009.

W cyklu 2020/SZ:

Podstawowa:
1. Gaetano Berruto, 1977, La semantica, Zanichelli
2. Andrea Bonomi, Alessandro Zucchi, 2001, Tempo e linguaggio: introduzione alla semantica del tempo e dell'aspetto verbale, Bruno Mondadori
3. Federica Casadei, 2003, Lessico e semantica, Carocci
4. Maurizio Dardano, 2009, Costruire le parole. La morfologia derivativa dell’italiano, Il Mulino
5. Umberto Eco, 1984, Semiotica e filosofia del linguaggio, Einaudi, Torino
6. Algirdas Julien Greimas, 1983 Du sens II - Essais sémiotiques, Seuil, Paris, (trad. it. Del senso II, Bompiani, Milano, 1984)
7. Antonino Pagliaro, 1953, Saggi di critica semantica, D'Anna
8. Charles Sanders Peirce, 1980, Semiotica. I fondamenti della semiotica cognitiva, a cura di M.A. Bonfantini, L. Grassi e R. Grazia, Einaudi, Torino
9. Thomas Albert Sebeok, 1976, Contributions to the Doctrine of Signs, Indiana UP, Bloomington, (trad. it. Contributi alla dottrina dei segni, Feltrinelli, Milano, 1979)
10. Ugo Volli, 2000, Manuale di Semiotica, Laterza, Bari
11. Jurij Apresjan, 1996, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, Ossolineum, Wrocław
Uzupełniająca:
materiały i opracowania naukowe zapewnione przez Prowadzącą w trakcie trwania semestru.

W cyklu 2021/SZ:

Uwagi

W cyklu 2020/SZ:

Zajęcia prowadzone są po włosku. Od studenta wymagana jest znajomość zagadnień dotyczących językoznawstwa.
Zajęcia i konsultacje odbywają się w systemie zdalnym w czasie rzeczywistym i z wykorzystaniem platformy MS Teams

W cyklu 2021/SZ:

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-SSJ1-3MW-34 w USOSweb