Seminarium specjalizacyjne językoznawcze 09-SSJ-RUM-24
Programem zajęć objęte są następujące zagadnienia:
1/ Dzieje językoznawstwa diachronicznego jako nauki
2/ Pojęcia i metody językoznawstwa diachronicznego
3/ Pochodzenie, pokrewieństwo i podobieństwo języków (na przykładzie języków indoeuropejskich i romańskich)
4/ Rekonstrukcja starszych form języka (na przykładzie języków romańskich)
5/ Zmiany w języku na poziomie fonicznym
6/ Zmiany morfologiczne i składniowe
7/ Zmiany semantyczne
8/ Interferencje międzyjęzykowe (na przykładzie języków romańskich i słowiańskich oraz Ligi Bałkańskiej)
9/ Polityka językowa
10/ Wprowadzenie do etymologii
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
1/ Wymienia i charakteryzuje najważniejsze tendencje w językoznawstwie diachronicznym
2/ Zna, wyjaśnia i prawidłowo stosuje najważniejsze pojęcia i metody językoznawstwa diachronicznego
3/ Zna klasyfikację genetyczną języków oraz powiązania i zależności między nimi
4/ Zna i prawidłowo stosuje metody rekonstrukcji starszych form języka
5/ Objaśnia przyczyny, mechanizmy i skutki zmian językowych na poziomie fonicznym, morfoskładniowym i semantycznym
6/ Wymienia i objaśnia przykłady interferencji językowych na różnych poziomach
7/ Wymienia i charakteryzuje przejawy polityki językowej
8/ Prawidłowo przeprowadza analizę etymologiczną wybranych wyrazów i związków wyrazowych w języku rumuńskim
Kryteria oceniania
- obecność na zajęciach
- aktywny udział studenta w zajęciach (dyskusja, prezentacje itp.)
- przygotowanie do zajęć (wykonanie zadań)
- umiejętność wyszukania fachowej literatury
- lektura tekstów naukowych
- współpraca z kolegami
Literatura
1/ CIORĂNESCU, Al. 2002. Dicţionarul etimologic al limbii române. Bucureşti: Saeculum I.O.
2/ CONSTANTINESCU-DOBRIDOR, Gh. 1980. Mic dicţionar de terminologie lingvistică. Bucureşti: Albatros.
3/ COŞERIU, E. 1997. Sincronie, diacronie şi istorie. Problema schimbării lingvistice. Trad. N. Saramandu. Bucureşti: Editura Enciclopedică.
4/ MAJEWICZ, A. F. 1989. Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: PWN.
5/ MARTINET, A. 1964. Economie des changements phonétiques: Traité de phonologie diachronique. Berne: A. Francke.
6/ MARTINET, A. 1975. Evolution des langues et reconstruction. Paris: Presses Universitaires de France.
7/ PAWLIK, J. 2005. Problemy równowagi systemu językowego i możliwości zmian w jego obrębie na poziomie fonicznym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN.
8/ PERLIN, J. 1997. Typologia zmian fonemicznych. Warszawa: Energeia.
9/ PERLIN, J. 2004. Metodologia językoznawstwa diachronicznego. Warszawa: Dialog.
10/ WEINREICH, U. 1970. Languages in Contact: Findings and Problems. The Hague, Paris: Mouton.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: