Seminarium specjalizacyjne traduktologiczne 09-SPECmgrT3-14
Wprowadzenie do strategii tłumaczeniowych.
1/ strategie tłumaczenia i techniki tłumaczenia według Petera Newmarka oraz innych badaczy przekładu
2/ rodzaje błędów tłumaczeniowych
3/ tłumaczenie tekstów naukowych
4/ tłumaczenie tekstów artystycznych
5/ tłumaczenie tekstów specjalistycznych
6/ związki intertekstualne i ich rodzaje (cytat, aluzja, nawiązanie)
7/ przekładanie tytułów tekstów
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
1/ rozumie i stosuje terminologię związaną ze strategiami i technikami tłumaczenia
2/ rozumie rolę, jaką pełni cahier des charges / translation brief w procesie przekładu
3/ umie dobrać techniki tłumaczenia do typu tekstu, celu i do odbiorcy przekładu
4/ rozpoznaje rodzaje związków intertekstualnych i zna sposoby ich tłumaczenia
5/ umie rozwiązywać w praktyce problemy tłumaczeniowe
6/ wie, jakie techniki tłumaczenia stosuje się, przekładając teksty naukowe, artystyczne, specjalistyczne, parodystyczne, humorystyczne, etc.
7/ dostrzega różnicę między błędem językowym a błędem tłumaczeniowym
8/ potrafi odnieść się krytycznie do istniejących przekładów i określić zastosowane w nich strategie i techniki tłumaczenia
Kryteria oceniania
Zaliczenie dwóch zadań domowych (tłumaczenia A-B i B-A) na co najmniej 60%.
Aktywność na zajęciach (udział w dyskusji, który implikuje obecność na zajęciach).
Systematyczne wykonywanie zadań domowych.
Umiejętność prowadzenia dyskusji na tematy traduktologiczne
Systematyczna lektura pozycji bibliograficznych i umiejętność odwoływania się do nich.
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
1) Baker M. (red.) (1998) Routledge Encyclopedia of Translation Studies. London-New York: Routledge.
2) Bartmiński J., Niebrzegowska-Bartmińska S. & Nycz R. (2004) Punkt widzenia w tekście i w dyskursie. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
3) Delisle J. (1993) La traduction raisonnée. Presses Universitaires d’Ottawa.
4) Fordoński K. (2000) „Egzotyzować defamiliaryzację” [w:] W. Kubiński, O. Kubińska & T. Z. Wolański (red.), Przekładając nieprzekładalne. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
5) Hurtado Albir A. (1990) La notion de fidélité en traduction. Paris: Didier Érudition.
6) Lewicki R. (2000) Obcość w odbiorze przekładu. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
7) Martuszewska A. (2000) „Presupozycje odbiorcy przekładu” [w:] W. Kubiński, O. Kubińska & T. Z. Wolański (red.), Przekładając nieprzekładalne. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
8) Newmark P. (1987) A Textbook of Translation. New York-London: Shanghai Foreign Language Education Press.
9) Paprocka N. (2005) Erreurs en traduction pragmatique du français en polonais : identifier, évaluer, prévenir. Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM.
10) Shuttleworth M. & M. Cowie (1997) Dictionary of Translation Studies. Manchester: St. Jerome Publishing.
11) Skibińska E. (red.) (2009) Przypisy tłumacza. Wrocław – Kraków: Księgarnia Akademicka.
12) Tomaszkiewicz T. (przekł. i adapt.) (2004) Terminologia tłumaczenia. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
13) Vinay J.-P. & P. Darbelnet (1966) Stylistique comparée du français et de l’anglais. Paris: Didier.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: