Seminarium specjalizacyjne językoznawcze 09-SPECmgrJ8-34
1. Klasyfikacja języków romańskich
2. Pochodzenie języków romańskich: łacina ludowa, substraty, superstraty
3. Fonetyka, fonologia i grafia języków romańskich
4. Fleksja werbalna języków romańskich
5. Fleksja nominalna języków romańskich
6. Nieodmienne części mowy
7. Słowotwórstwo języków romańskich
8. Elementy składni języków romańskich
9. Leksyka łacińska języków romańskich
10. Zapożyczenia z innych języków
11. Typologia języków romańskich
12. Podstawowe tendencje rozwojowe języków romańskich – podsumowanie
Cele kształcenia
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Efekty kształcenia
do uzupelnienia
Kryteria oceniania
do uzupelnienia
Literatura
1) Bec, Pierre, Manuel pratique de philologie romane, t. 1, Paris, A. & J. Picard, 1970.
2) Bec, Pierre, Manuel pratique de philologie romane, t. 2, Paris, A. & J. Picard, 1971.
3) Bourciez, Édouard, Éléments de linguistique romane, Paris, Klincksieck, 1967.
4) Manoliu Manea, Maria, Gramatica comparată a limbilor romanice, București, Editura Didactică și Pedagogică, București, 1971.
5) Mańczak, Witold, Fonetica e morfologia storica dell’italiano, Kraków, UJ, 1976.
6) Mańczak, Witold, Fonética y morfologίa histórica del español, Kraków, UJ, 1989.
7) Mańczak, Witold, Języki romańskie [in] Leszek Bedarczuk (coord.), Języki indoeuropejskie, t. 2, Warszawa, PWN, 1988.
8) Mańczak, Witold, La classification des langues romanes, Kraków, Universitas, 1991.
9) Mańczak, Witold, Phonétique et morphologie historiques du français, Warszawa, PWN, 1978.
10) Mańczak, Witold, Przegląd języków romańskich, Kraków, Secesja, 1992.
11) Reinheimer Rîpeanu, Sanda, Lingvistica romanică. Lexic – Morfologie – Fonetică, București, Bic All, 2001.
12) Tagliavini, Carlo, Le origini delle lingue neolatine, Madrid, Tebas, 1982.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: