Seminarium specjalizacyjne językoznawcze 09-SPECmgrJ1-44

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
1/ zna podstawowe założenia metodologii lexique-grammaire;
2/ rozumie, że wyznacznikiem znaczenia jednostki jest jej użycie w strukturze; opracowuje wg tej metody opis znaczenia;
3/ posługuje się terminologią stosowaną w metodologii lexique-grammaire i łączy ją z opisem tradycyjnym;
4/ potrafi wykazać, iż liczba znaczeń jednostki polisemicznej (na poziomie systemu) idzie w parze z liczbą możliwych użyć tej jednostki na poziomie dyskursu i tym samym ma umiejętność opisywania (wg tej metody) zjawiska polisemii wyrazowej;
5/ objaśnia zasady budowy hasła słownikowego stosowane w leksykonach gramatycznych, a w szczególności w tzw. tables syntaxiques (tablicach składniowych) opracowanych zgodnie z koncepcją lexique-grammaire;
6/ odróżnia słowniki tradycyjne na nośniku elektronicznym od właściwych słowników elektronicznych przygotowanych na potrzeby zastosowań informatycznych; rozumie zasady obowiązujące przy budowie hasła słownikowego w słownikach elektronicznych;
7/ rozpoznaje podstawowe operacje stosowane w automatycznym przetwarzaniu języka naturalnego oraz zdaje sobie sprawę z możliwości zastosowań wyników uzyskanych na bazie metodologii lexique-grammaire w technologiach związanych z przetwarzaniem języka;
8/ na przykładzie analiz porównawczych pomiędzy językami francuskim i polskim wie, że obrana metodologia stosuje się do różnych systemów językowych (za pomocą tych samych metod interpretuje zjawiska należące do różnych języków).

- obecność na zajęciach
- aktywny udział studenta w zajęciach; uczestnictwo w dyskusjach
- ćwiczenia, projekty (wykonywane samodzielne i w grupach w trakcie zajęć)
- umiejętność krytycznego spojrzenia na prezentowane metody analizy
- umiejętność komunikacji i pracy w grupie

1) Boons, J.-P., Guillet, A., Leclère, Ch., 1976. La structure des phrases simples en français. Constructions intransitives, Genève, Droz.
2) Daladier, A., 1996. Le rôle des verbes supports dans un système de conjugaison nominale et l’existence d’une voix nominale en français. Langages 121. Paris: Larousse.
3) Gross, G., 1994. Classes d’objets et description des verbes, Langages 115. Paris: Larousse.
4) Gross, G., 1996. Prédicats nominaux et comptabilité aspectuelle. Langages 121. Paris: Larousse.
5) Gross, M., 1975, Méthodes en syntaxe, Paris.
6) Gross, M., 1981, « Les bases empiriques de la notion de prédicat sémantique », Langages, 63, Paris
7) Gross, M. 1996. Les verbes supports d’adjectifs et le passif. Langages 121. Paris: Larousse.
8) Grzegorczykowa, R., 2001, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, PWN, Warszawa.
9) Ibrahim, A.H. (éd), 2009, Prédicat, prédication et structure prédicatives, CRL, Paris.
10) Ibrahim, A.H. (éd.), 2010, Supports et prédicats non verbaux dans les langues du monde, CRL, Paris.
11) Lamiroy, B., (éd.), 1998, Le lexique-grammaire, Travaux de Linguistique, No 37, DUCULOT.
12) Saloni, Z., 1974, Klasyfikacja gramatyczna leksemów polskich, Język Polski LIV / 1 i LIV/2 (red.: Jan Safarewicz), Kraków : Komisja Języka Polskiego Akademii Umiejętności, 3-13 i 93-101.
13) Vetulani, G., 2000, Rzeczowniki predykatywne języka polskiego. W kierunku słownika syntaktycznego rzeczowników predykatywnych, Wydawnictwo Naukowe UAM.
14) Vetulani, G., 2012, Kolokacje werbo-nominalne jako samodzielne jednostki języka. Syntaktyczny słownik kolokacji werbo-nominalnych języka polskiego na potrzeby zastosowań informatycznych, Wydawnictwo Naukowe UAM.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 09-SPECmgrJ1-44 w USOSweb