Seminarium specjalizacyjne językoznawcze 09-SPECmgrJ-24_4

Opis treści kształcenia:
1/ tradycyjne i nowoczesne teorie składniowe ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania tych teorii w opisie przysłówków polskich i francuskich
2/ specyfika przysłówka na tle innych kategorii leksykalnych i składniowych
3/ elementy lexique-grammaire ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania tej metody analizy w opisie przysłówków polskich i francuskich
4/ wykorzystanie korpusów językowych w analizie językoznawczej
5/ kryteria składniowe wyodrębnienia klasy przysłówków i jej podklas na tle tradycyjnych klasyfikacji na części mowy, części zdania
6/ współzależność między leksykonem i gramatyką ze szczególnym uwzględnieniem tej współzależności w opisie przysłówków polskich i francuskich
7/ zastosowania lexique-grammaire w leksykografii i nowych technologiach

Cele kształcenia

Cele kształcenia: 1/ przekazanie wiedzy o założeniach metodologicznych lexique-grammaire ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania tej metody analizy w opisie przysłówków polskich i francuskich 2/ wyrobienie u studentów umiejętności konfrontowania i krytycznego spojrzenia na różne metody opisu przysłówków wypracowanych przez wybrane tradycyjne i nowoczesne teorie składniowe 3/ ukazanie praktycznych zastosowań lexique-grammaire w leksykografii i nowych technologiach ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania tej metody analizy w opisie słownikowym i składniowym przysłówków polskich i francuskich 4/ rozwinięcie u studentów umiejętności rozpoznawania typów struktur przysłówkowych w języku polskim i francuskim i charakteryzowania ich w terminach językoznawczych 5/ wyrobienie umiejętności porównywania struktur przysłówkowych oraz dokonywania ich wstępnej klasyfikacji w oparciu o kryteria składniowe 6/ wyrobienie u studentów umiejętności posługiwania się korpusem danych językowych w analizie językoznawczej 7/ rozwinięcie umiejętności komunikacji i pracy w grupie

Kierunek studiów

filologia romańska

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

fakultatywne

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Efekty kształcenia

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
1/ wyjaśnia założenia metodologiczne lexique-grammaire, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowań tej metody analizy w opisie przysłówków polskich i francuskich
2/ rozumie i objaśnia różnice między typami morfoskładniowymi przysłówków polskich i francuskich
3/ jest świadom zarówno zalet, jak i kontrowersji związanych z opisem przysłówków zaproponowanym przez lexique-grammaire
4/ porównuje tradycyjne metody opisu przysłówków z podejściem lexique-grammaire
5/ zna i stosuje podstawową i zaawansowaną terminologię językoznawczą w mówieniu o częściach mowy, ze szczególnym uwzględnieniem kategorii i funkcji przysłówka
6/ rozumie różnice między przysłówkiem jako kategorią leksykalną i przysłówkiem jako funkcją składniową
7/ rozumie współzależność między leksykonem i gramatyką i potrafi wyjaśnić ją posługując się przykładami konstrukcji przysłówkowych
8/ wymienia zastosowania lexique-grammaire w nowych technologiach, wie czym są tablice składniowe i co to jest leksykon gramatyczny
9/ projektuje i konstruuje fragment tablicy składniowej dla wybranego zbioru przysłówków polskich wykorzystując korpus danych językowych
10/ korzysta ze źródeł literaturowych

Kryteria oceniania

- obecność na zajęciach
- aktywny udział studenta w zajęciach; uczestnictwo w dyskusjach
- ćwiczenia, projekty (wykonywane samodzielne i w grupach w trakcie zajęć)
- umiejętność krytycznego spojrzenia na prezentowane metody analizy
- umiejętność komunikacji i pracy w grupie

Literatura

1) BOONS J.-P.; A. GUILLET; Ch. LECLÈRE. 1976. La structure des phrases simples en français. Constructions intransitives. Genève: Droz.
2) DALADIER, A.. 1996. Le rôle des verbes supports dans un système de conjugaison nominale et l’existence d’une voix nominale en français. Langages 121. Paris: Larousse.
3) GROSS, G. 1994. Classes d’objets et description des verbes, Langages 115. Paris: Larousse.
4) GROSS, G.. 1996. Prédicats nominaux et comptabilité aspectuelle. Langages 121. Paris: Larousse.
5) GROSS, M. 1981. Les bases empiriques de la notion de prédicat sémantique. Langages 63. Paris: Larousse.
6) GROSS, M. 1990. Grammaire transformationnelle du français. Syntaxe de l’adverbe. Paris : Asstril.
7) GROSS, Maurice. 1996. Les verbes supports d’adjectifs et le passif. Langages 121. Paris: Larousse.
8) GRZEGORCZYKOWA, R. 2001. Wprowadzenie do semantyki językoznawczej. Varsovie : Wydawnictwo Naukowe PWN.
9) KALISKA, A. 2010. Les constructions V ADVpred et V N ADJpred en polonais à l’épreuve de la délimitation entre termes supports et mots prédicatifs, A. H. Ibrahim (red.) Supports et prédicats non verbaux dans les langues du monde, CRL, Paris, 182-196.
10) SALONI, Z., 1974, Klasyfikacja gramatyczna leksemów polskich, Język Polski LIV / 1 i LIV/2 (red.: Jan Safarewicz), Kraków : Komisja Języka Polskiego Akademii Umiejętności, 3-13 i 93-101.
11) VETULANI, G., 2000, Rzeczowniki predykatywne języka polskiego. W kierunku syntaktycznego słownika rzeczowników predykatywnych, Poznań: Wyd. Naukowe UAM.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-SPECmgrJ-24_4 w USOSweb