Seminarium specjalizacyjne dydaktyczne 09-SPECmgrD6-24

Podczas konwersatorium przedstawione zostają w sposób syntetyczny klasyczne i współczesne psychologiczne ujęcia twórczości. Pokazany zostaje wpływ klasycznych teorii twórczości, jednorodnych pod względem metodologicznym, na koncepcje współczesne wielowymiarowe i wielozmienne. Student zapoznaje się z poznawczymi uwarunkowaniami zachowań twórczych, a w szczególności z procesem myślenia twórczego i twórczymi operacjami umysłowymi oraz twórczymi schematami poznawczymi. W dalszej kolejności określony zostaje wpływ osobowości na rozwój zachowań twórczych oraz znaczenie języka w aktywności twórczej. Pokazane są także wybrane techniki ewaluacji dyspozycji twórczych. Wymienione zagadnienia stanowią kontekst dla kwestii rozwijania kreatywności językowej ucznia języka obcego.

Podczas konwersatorium przedstawione zostają w sposób syntetyczny klasyczne i współczesne psychologiczne ujęcia twórczości. Pokazany zostaje wpływ klasycznych teorii twórczości, jednorodnych pod względem metodologicznym, na koncepcje współczesne wielowymiarowe i wielozmienne. Student zapoznaje się z poznawczymi uwarunkowaniami zachowań twórczych, a w szczególności z procesem myślenia twórczego i twórczymi operacjami umysłowymi oraz twórczymi schematami poznawczymi. W dalszej kolejności określony zostaje wpływ osobowości na rozwój zachowań twórczych oraz znaczenie języka w aktywności twórczej. Pokazane są także wybrane techniki ewaluacji dyspozycji twórczych. Wymienione zagadnienia stanowią kontekst dla kwestii rozwijania kreatywności językowej ucznia języka obcego.

Adam, J.M. 1997. Textes: types et prototypes. Paris: Nathan.
Bernacka, R.E. 2004. Konformizm i nonkonformizm a twórczość. Lublin: UMCS.
Blachowska-Szmigiel, M. 2010. Twórcze schematy poznawcze a kreatywność językowa. Na przykładzie języka francuskiego jako obcego. Wyd. Naukowe UAM.
Conseil de l’Europe 2001. Un cadre européen commun de référence pour les langues : apprendre, enseigner, évaluer. Paris: Conseil de l’Europe / Les Éditions Didier.
Dakowska, M. 2001. Psycholingwistyczne podstawy dydaktyki językw obcych. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Dobrołowicz, W. 1995. Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS.
Dudzik, A. 2008. „Struktura opowiadań tworzonych przez dzieci dwuipół i trzyipółletnie w interakcji z dorosłym”. Lingvaria, 1 (5). 235-247.
Duszak, A. 1998. Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Grabias, S. 2003. Język w zachowaniach społecznych. Lublin: UMCS.
Łączyk, M. 2003. „Zachowawczość a zła kondycja szkoły”. Nowe w Szkole 12/grudzień. www.vulcan.com.pl/nowewszkole/wydawnictwo/index.html.
Kozielecki, J. 2000. Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak
Mudyń, K. 1991. „O przezwyciężaniu społecznych ograniczeń poznania inspirowanych językiem za pomocą operacji dokonywanych na języku”, w: Tokarz A. (red.) Stymulatory i inhibitory aktywności twórczej. Poznań: SAWW. 20-31.
Nęcka, E. 2001. Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP.
Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B., 2005. Trening twórczego myślenia. Gdańsk: GWP.
Nęcka, E., Orzechowski, J., Szymura, B., 2007. Psychologia poznawcza. Warszawa: Academica Wyd. SWPS, Wyd. Naukowe PWN.
Nosal, C.S., 1990. Psychologiczne modele umysłu. Warszawa: PWN.
Stasiakiewicz, M. 1999. Twórczość i interakcja. Poznań: Wyd. Naukowe UAM.
Szmidt, K.J. 2001. Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Impuls.
Zawadzka, E. 2004. Nauczyciele języków obcych w dobie przemian. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls”
Trzebiński, J. 2002. Narracja jako sposób rozumienia świata. Gdańsk: GWP.

Adam, J.M. 1997. Textes: types et prototypes. Paris: Nathan.
Bernacka, R.E. 2004. Konformizm i nonkonformizm a twórczość. Lublin: UMCS.
Blachowska-Szmigiel, M. 2010. Twórcze schematy poznawcze a kreatywność językowa. Na przykładzie języka francuskiego jako obcego. Wyd. Naukowe UAM.
Conseil de l’Europe 2001. Un cadre européen commun de référence pour les langues : apprendre, enseigner, évaluer. Paris: Conseil de l’Europe / Les Éditions Didier.
Dakowska, M. 2001. Psycholingwistyczne podstawy dydaktyki językw obcych. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Dobrołowicz, W. 1995. Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS.
Dudzik, A. 2008. „Struktura opowiadań tworzonych przez dzieci dwuipół i trzyipółletnie w interakcji z dorosłym”. Lingvaria, 1 (5). 235-247.
Duszak, A. 1998. Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Grabias, S. 2003. Język w zachowaniach społecznych. Lublin: UMCS.
Łączyk, M. 2003. „Zachowawczość a zła kondycja szkoły”. Nowe w Szkole 12/grudzień. www.vulcan.com.pl/nowewszkole/wydawnictwo/index.html.
Kozielecki, J. 2000. Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak
Mudyń, K. 1991. „O przezwyciężaniu społecznych ograniczeń poznania inspirowanych językiem za pomocą operacji dokonywanych na języku”, w: Tokarz A. (red.) Stymulatory i inhibitory aktywności twórczej. Poznań: SAWW. 20-31.
Nęcka, E. 2001. Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP.
Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B., 2005. Trening twórczego myślenia. Gdańsk: GWP.
Nęcka, E., Orzechowski, J., Szymura, B., 2007. Psychologia poznawcza. Warszawa: Academica Wyd. SWPS, Wyd. Naukowe PWN.
Nosal, C.S., 1990. Psychologiczne modele umysłu. Warszawa: PWN.
Stasiakiewicz, M. 1999. Twórczość i interakcja. Poznań: Wyd. Naukowe UAM.
Szmidt, K.J. 2001. Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Impuls.
Zawadzka, E. 2004. Nauczyciele języków obcych w dobie przemian. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls”
Trzebiński, J. 2002. Narracja jako sposób rozumienia świata. Gdańsk: GWP.