Seminarium specjalizacyjne dydaktyczne 09-SPECmgrD4-14

Treści kształcenia: kompetencjia komunikacyjna w badaniach psycholingwistycznych (etapy rozwoju poznawczego a konstruowanie językowych wyobrażeń o świecie);
zaburzenia w nabywaniu językowych kompetencji komunikacyjnych spowodowane deficytami rozwojowymi;
specyfika nabywania języka pierwszego (ojczystego) a uczenie się języków obcych; kompetencja komunikacyjna w języku ojczystym i w języku obcym: budowanie tożsamości językowej; strategie komunikacyjne i strategie uczenia się języka : kompetencja strategiczna jako składnik kompetencji komunikacyjnej;
„terapie języka i mowy”, ich wpływ na rozwój kompetencji komunikacyjnej osób z deficytami językowymi. Możliwości wykorzystania podejść ortopedagogicznych w dydaktyce języków obcych; możliwości wsparcia uczniów z niepełnosprawnością w szkołach ogólnodostępnych, na lekcji języka obcego; pedagogiczne narzędzia diagnozy trudności edukacyjnych a cele dydaktyki językowej (na przykładzie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – niedoborami języka ojczystego na lekcji języka obcego)

Cele kształcenia

C1 pogłębienie wiedzy z zakresu nauk o komunikacji i ortopedagogiki; zwrócenie uwagi na związki pomiędzy naukami o komunikacji i ortopedagogiką a dydaktyką języka C2 uporządkowanie i wzbogacenie wiedzy na temat metod badawczych nad akwizycją języka i komunikacją wykorzystywanych w dydaktyce języka ojczystego i języków obcych C3 przedstawienie najważniejszych modeli nabywania kompetencji komunikacyjnej wraz z rozwinięciem umiejętności krytycznej ich oceny z punktu wiedzenia praktycznych rozwiązań remediacyjnych w nauczaniu/uczeniu się języków obcych C4 rozwiniecie umiejętności rozpoznawania i możliwości właściwego reagowania w przypadku uczniów z niedoborami języka ojczystego w sytuacji nauczania/uczenia się języków obcego w szkołach powszechnych C5 rozwinięcie umiejętności komunikacji i współpracy w grupie

Kierunek studiów

filologia romańska

Poziom przedmiotu

II stopień

Rodzaj przedmiotu

fakultatywne

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

Efekty kształcenia

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:
wie na czym polega komunikacja językowa i dokonuje krytyki poszczególnych modeli komunikacji w odniesieniu do podejść nauczania/uczenia się języka ojczystego i języków obcych
rozumie i używa adekwatnej nomenklatury (dyskurs, interakcja, interjęzyk, kompetencja komunikacyjna, kompetencje językowe, wartości dodane w nauce języka, przenikanie się języków, typologie błędów językowych, itd.)
i wykazuje się umiejętnością ich stosowania na gruncie badań dydaktycznych i praktyki nauczania.
rozpoznaje cechy zaburzeń językowych oraz potrafi zaproponować rozwiązania dydaktyczne w oparciu o literaturę przedmiotu i znajomość terapeutycznych aspektów nauczania języków obcych
prawidłowo interpretuje treści zawarte w opracowaniach naukowych; pokonuje trudności związane z aparatem pojęciowym z dziedziny ortopedagogiki, nauk o komunikacji i dydaktyki językowej
wykazuje aktywną postawę na zajęciach, potrafi pracować samodzielnie nad wybranym problemem oraz współpracować z kolegami i z wykładowcą; jest otwarty na dyskusję.

Kryteria oceniania

Metody oceniania stopnia osiągnięcia założonego efektu kształcenia:
F – prezentacje studentów oraz dyskusja podczas konwersatorium
P –podsumowanie prezentacji studenckich, egzamin w formie testu pisemnego na końcu semestru (zadania typu: Wykaż zalety i słabości modelu empirycznego pod względem możliwości opisu kreatywności językowej dzieci).
F – prezentacja ustna na zajęciach, dyskusja ze studentami
P –podsumowanie prezentacji studenckich, egzamin na końcu semestru (pytania typu.: Na podanym przykładzie określ przydatność danego zadania językowego dla ucznia z wadą słuchu)
F – prezentacja ustna na zajęciach, dyskusja ze studentami
P – egzamin na końcu semestru z interpretacji wybranych pojęć i zasad (np. dyskurs klasowy, działania remediacyjne, elementy prawa europejskiego i polskiego nt. terapeutycznych wartości nauki języków obcych…)
F – omówienie ustne na zajęciach wyników badań nad przyswajaniem i zaburzeniami języka i komunikacji oraz informacji praktycznych (zastosowanie danych empirycznych w praktyce uczenia/nauczania)
P – egzamin na końcu semestru z zastosowania danych pojęć/wyników badań w wybranej perspektywie nauczenia/uczenia się języka obcego (np. kompetencja komunikacyjna i wartości dodane w różnych sytuacjach nauczania)

F – podsumowanie prezentacji studenckich, dyskusja mająca na celu porównanie wybranych produkcji pod kątem ich przydatności w danych sytuacjach dydaktycznych
P – zaliczenie prezentacji (każdy student zobowiązany jest to przygotowania prezentacji)
- egzamin końcowy (test pisemny)

Literatura

Langage, étayage et interactions thérapeutiques (réd.. J. Buttet Sovilla et de Weck). 1998. TRANEL: Institut de Linguistique Université de Neuchâtel – Suisse.

Nauczanie języków obcych uczniów niepełnosprawnych. 2001. Języki Obce w szkole. Numer specjalny. CODN.

Domagała-Zyśk E i Karpińska-Szaj K.. 2011. Uczeń z wadą słuchu w szkole ogólnodostępnej. Podstawy metodyki nauczania jezyków obcych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Karpińska-Szaj, K. (red.) 2011. Neofilolog (Czasopismo Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego), (red.) nr 36 Niezwykły uczeń – indywidualne potrzeby edukacyjne w nauce języków obcych.

Karpińska-Szaj, K. 2013. Nauczanie języków obcych uczniów z niepełnosprawnością w szkołach ogólnodostępnych. Poznań; Wydawnictwo Naukowe UAM.

Castellotti, V. 2001. La langue maternelle en classe de langue étrangère. Paris: Clé International.

Gaonac’h, D. 2006. L’apprentissage précoce d’une langue étrangère. Le point de vue de la psycholinguistique. Paris : Hachette Education.

Komorowska, H. 2011. (red.) Nauka języka obcego w perspektywie ucznia. Warszawa: Oficyna wydawnicza Łośgraf.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 09-SPECmgrD4-14 w USOSweb