Pragmalingwistyka 09-PRAGMA-ZU11
Miejsce pragmalingwistyki w językoznawstwie; definicja, przedmiot badań, cele, metody.
Akty mowy: definicja, części składowe aktów mowy, ich klasyfikacja; akty pośrednie i bezpośrednie.
Reguły konwersacyjne Grice’a. Pojęcie implikatury oraz presuppozycji.
Wyrażenia deiktyczne.
Analiza pragmalingwistyczna wybranych materiałów autentycznych.
Cele kształcenia
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Efekty kształcenia
student/ka orientuje się w terminologii z zakresu pragmalingwistyki.
Umiejętnie stosuje terminologię i metody analityczne na zajęciach oraz w kontaktach z ekspertami z danej dziedziny.
Posiada uporządkowaną wiedzę szczegółową w zakresie pragmalingwistyki.
Na podstawie zdobytej wiedzy rozpoznaje i ocenia zjawiska w danym zakresie, przy czym wskazuje na zróżnicowaną naturę języka.
Ma świadomość konieczności ciągłej aktualizacji posiadanej wiedzy i umiejętności w kontekście wykonywanego zawodu.
Kryteria oceniania
Test, kolokwium pisemne, opcjonalnie: referat
Ocena zaliczeniowa: na podstawie kolokwium zaliczeniowego lub na podstawie wyników testów cząstkowych pisanych w trakcie semestru (zależnie od decyzji prowadzącego), progi procentowe stosowane do kolowkwium i testu:
bardzo dobry (bdb; 5,0): od 92%
dobry plus (+db; 4,5): od 84%
dobry (db; 4,0): od 76%
dostateczny plus (+dst; 3,5): od 68%
dostateczny (dst; 3,0): od 60%
niedostateczny (ndst; 2,0): poniżej 60%
Jeśli prowadzący zdecyduje się sprawdzać wiedzę i umiejętności także przy pomocy referatu, to możliwe jest podwyższenie oceny końcowej o 0,5 stopnia na podstawie bardzo dobrze przygotowanego i zaprezentowanego referatu.
Literatura
(1) Austin, John L. (1962): How to Do Things with Words. Cambridge Massachusetts: Harvard University Press.
(2) Busch, Albert/Stenschke, Olivier (2008): Germanistische Linguistik: eine Einführung. Tübingen: Gunter Narr.
(3) Ernst, Peter (2002): Pragmalinguistik. Grundlagen – Anwendungen – Probleme. Berlin u.a.: Walter de Gruyter.
(4) Holly, Werner (2001): Einführung in die Pragmalinguistik. Berlin: Langenscheidt.
(5) Kalisz, Roman (1993): Pragmatyka językowa. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
(6) Levinson, Stephen C. (2000): Pragmatik. Tübingen: Niemeyer.
(7) Liedtke, Frank (2016): Moderne Pragmatik. Grundbegriffe und Methoden. Tübingen: Narr Francke Attempto.
(8) Linke, Angelika/Nussbaumer, Markus/ Portmann, Paul, R. (2004): Studienbuch Linguistik. Tübingen: Niemeyer. (Kap. Pragmatik, S. 193-232).
(9) Meibauer, Jörg (2001): Pragmatik. Eine Einführung. Stauffenburg: Brigitte Narr.
(10) Prokop, Izabela (2000): Aspekty analizy pragmalingwistycznej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
(11) Searle, John R (1969): Speech Acts. An Essay in the Philosophy of Language. Cambridge University Press, Cambridge. (In deutscher Sprache: Sprechakte. Ein sprachphilosophischer Essay. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1971).
(12) Vater, Heinz (2002): Einführung in die Sprachwissenschaft. München: Fink Verlag
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: