Praktyczna nauka języka angielskiego, fonetyka 09-PNJAph-56
Konsolidacja aspektów segmentalnych wymowy.
Mowa ciągła: formy słabe, junktura.
Mowa ciągła: Akcent zdaniowy i rytm.
Intonacja
Cele kształcenia
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć
Kierunek studiów
Poziom przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:
- dobrze panuje nad segmentalnymi aspektami swojej wymowy angielskiej.
- świadomie kontroluje aspekty mowy ciągłej.
- potrafi pracować nad swoją wymową samodzielnie.
Kryteria oceniania
Egzamin z praktycznej znajomości języka angielskiego po dwóch semestrach nauki, składający się z części pisemnej - esej i test gramatyczno-leksykalny oraz części ustnej - rozmowa z komisją egzaminacyjną na zadany temat. Studenci odpowiadają na pytania, które zostały im wcześniej przedstawione przez prowadzących zajęcia. Egzamin ustny PNJA na III roku sprawdza następujące sprawności językowe: wymowę (dystynktywne brytyjskie lub amerykańskie cechy), poprawność gramatyczna wypowiedzi ustnej, słownictwo, logiczność i płynność wypowiedzi. Studenci muszą uzyskać co najmniej 60% z każdego komponentu aby pomyślnie zdać egzamin PNJA.
Ocena z zajęć tłumaczeniowych stanowi średnią ocen za testy semestralne oraz testy ze słówek z poszczególnych dziedzin (sport, bankowość, turystyka). Brane są również pod uwagę prace domowe oraz praca studenta na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji, prezentacje z danej dziedziny), jak również obecność na zajęciach.
Skala ocen:
• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;
• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;
• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;
• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;
• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;
• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.
Literatura
Bradford, B. 1988. Intonation in context. Cambridge: Cambridge University Press.
Brazil, D. 1994. Pronunciation for advanced learners of English. Cambridge: Cambridge University Press.
Hewings, M. 2007. English pronunciation in use (Advanced). Cambridge: Cambridge University Press.
Vaughan-Rees, M. 1994. Rhymes and rhythm: A poem-based course for English pronunciation. London: Macmillan.
Weinstein, N. 2000. Whaddaya say? Guided Practice in Relaxed Speech (2nd edition). Pearson ESL.
Wells, J.C. 2006. English intonation. Cambridge: Cambridge University Press.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: